در حال تایپ رمان به وقت پریشانی | لاله ی واژگون کاربر انجمن رمان ۹۸

لاله ی واژگون · 14/8/24

راه زیادی نبود و سریع رسیدیم. کوچه را که شلوغ دیدم به راننده سپردم همان ابتدای کوچه نگه دارد.
همه در تکاپو بودند. عطر خوش اسپند را به مشام کشیدم و با اشتیاق گام برداشتم. بچه‌ها هم با هیجان همراهی می‌کردند و محو جوانانی شدند که مشغول بستن ریسه‌های رنگی...

لاله ی واژگون · 18/8/24

پیازها رو به اتمام بود، اما اشک‌های من تمامی نداشتند. ریحانه دست از کار کشید و دقیقه‌ای را مشغول تماشایم شد؛ سرم به کار خودم گرم بود اما سنگینی نگاهش را کاملا احساس می‌کردم. بالاخره هم طاقت نیاوردو زبان گشود.
_ آیه!... داری اذیت میشی. می‌خوای تو بری خونه؟، بقیشو من تموم می‌کنم...

لاله ی واژگون · 25/8/24

مردهاهم برای خوردن ناهار وارد خانه شده بودند و کسی در کوچه نبود. با قدم‌هایی که احساس می‌کردم وزنه به آنها متصل است، وارد حیاط گشتم. حس سنگینی داشتم.
ریحانه مقابل شیر‌آبی که کنار باغچه کوچکشان بود داشت دست‌و صورتش را می‌شست. من هم به سمتش رفته و کنارش نشستم. نگاهی به حال و روزم انداخت و...

لاله ی واژگون · 29/8/24

به سختی خودم را جمع و جور کرده و همراه ریحانه‌ای که بدتر از من در شوک فرو رفته بود به خانه رفتم. ناهار را چلوکباب میهمان‌ِ آقا سعید، برادر بزرگتر ریحانه بودیم. من که نه تنها نفهمیدم چه خوردم بلکه متوجه هم نشدم چه بر من گذشت!
هرچند در این بین ریحانه با مزه پراکنی‌هایش...

لاله ی واژگون · 2/9/24

" ترجیح داد دیگر ناامید بماند.
طاقت نداشت دوباره امید کوچکی بیابد
به آن دل ببندد
شاهد زوالش باشد
و در خاکسپاری قلب غمگین خودش شرکت...

لاله ی واژگون · 4/9/24

" تنها، در خلوت اتاق
با هرچیزی می‌شود حرف زد!
با میز
با گل‌های شمعدانی
با هر چه که هست...
اما من دیوانه‌ام!
میان این‌همه...

لاله ی واژگون · 6/9/24

پشت در ایستاده‌ام و کلید در دستانم سنگینی می‌کند. با خودم فکر می‌کنم برگردم و آن‌هارا تحویل صاحب‌خانه بدهم! پا‌به پا می‌گردم و با روحی خسته، پیشانی‌ام را به در چوبی می‌سپارم. صدای امیرعلی که از درون خانه مرا فرامی‌خواند، دستان لرزانم را جلو برده و قفل را می‌گشاید.
وارد...

لاله ی واژگون · 7/9/24

"می‌گفت
همونجور که زبونت بسوزه مزه حالیت نمیشه
دلتم بسوزه، منطق حالیت نمیشه
خیلی حق می‌گفت"
( امیرحسین )
بچه‌ها را در ماشین نشاندم و با بستنی سرگرم...

لاله ی واژگون · 25/9/24

شب بود و هنوز صدایی از او به گوش نمی‌رسید.
این زن در حرف نزدن می‌توانست رکوردار باشد!
تمام کارهای فرزندانش را با حوصله انجام می‌داد و حتی تزئینات تولد فردا را هم تمام کرده بود. ولی اگر آره و نه اجباری‌اش در مقابل بچه‌ها نبود، حتما با خود می‌گفتم که از...

لاله ی واژگون · 30/9/24

"به تو مایلم!
به تو مایلم، مثل سوی شعله که به باد...
یا موج، که به ساحل
به تو مایلم
مثل زندگی که به مرگ!"

(...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین