در حال تایپ رمان به وقت پریشانی | لاله ی واژگون کاربر انجمن رمان ۹۸

لاله ی واژگون · 10/8/23

بر روی چمن‌های سرسبز پارک نشسته‌ایم و از سایه‌ی بید مجنون بالای سرمان لـ*ـذت می‌بریم. بادخنک حسابی مشغول نوازش ما و گیاهان است. هنوز پرقدرت نی را به دهان می‌کشم که صدای پاکت خالی حالم را می‌گیرد .
_ الهی...

لاله ی واژگون · 12/8/23

《 حقیقت این است که
عشق هنوز هم نجات دهنده است...
اما با ترس از ویرانی دوباره، عطایش را به لقایش می‌بخشیم! 》...

لاله ی واژگون · 12/8/23

من هم نمی‌خواستمش، اما نمی‌دانم چرا با حرفش قلبم فشرده شد؛ انگار که همین حالا پایان یک سال قراردادمان سر رسیده است!
نگاهم دوباره می‌رفت که بر روی تنش بنشیند، به سختی مهارش کردم. من هم خزیدم و کنارش تکیه زدم. اینطور نگاهم...

لاله ی واژگون · 31/10/23

《 اینکه تظاهر کنی حالت خوب است ولی در سکوت زجر بکشی...
اصلا آسان نیست!》

《 امیرحسین 》
هرطور حساب می‌کردم، جور در نمی‌آمد. موجودی پایین و خرید کالاهای...

لاله ی واژگون · 1/8/24

بهرام که خارج شد، برگه‌های دستم را به روی میز پرت کردم و من هم گامی به سمتش برداشتم. مقابلم قرار گرفت و حتما داشت سعی می‌کرد خیلی جدی به نظر برسد. من هم اخم‌هایم را درهم کشیدم؛ اما وقتی حساب می‌کردم این جوجه که به زور قدش به شانه‌ام می‌رسد، برای من رو ترش کرده و آماده‌ی جنگیدن شده، خنده‌ام می‌گرفت! پس به سختی خودم...

لاله ی واژگون · 1/8/24

"همیشه شجاع آنی نیست که می‌جنگد
گاهی هم کسیست که مقابل دلش ایستاده!"
(آیه)
اندکی سکوت کردم تا کلمات مناسب را در ذهنم بچینم. دوست نداشتم فکر کند از سر لجبازی با اوست که مخالفت می‌کنم.
_...

لاله ی واژگون · 3/8/24

_ آقا امیرحسین، تو به من گفتی بعد این یک سال دیگه سمتمم نمیای، دیگه کاری به کارم نداری، خودت گفتی!... به مرگ داداشت قسم خوردی، نگو که می‌خوای بزنی زیرش.
ابروهای قطور و مشکی‌اش بیشتر درهم تنید. ته مانده‌ی سیگارش را روی قوطیِ رانی خاموش کرد و چندین سرفه‌ی پیاپی سر داد؛ سپس با صدای...

لاله ی واژگون · 5/8/24

غذا حاضر است و عطر دل‌انگیز خورشت مرغ و برنج ایرانی، چنان خانه را در برگرفته که‌ دلِ من هم به مالش افتاده است. لباس‌هایم را پوشیده بودم و منتظر آمدنش بودم. نگاهی به ساعت گوشی می‌اندازم. هنوز سرشب است، ولی اگر تا نیم ساعت دیگر نیامد، شام را خواهیم خورد! اصلا اگر منتظر عکس‌العملش نبودم، همین حالا سفره را پهن...

لاله ی واژگون · 9/8/24

با صدای خفیف ویبره‌ی گوشی هشیار گشتم. چشمانم وقتی از میان پلک‌های نیمه باز به اسم مخاطب افتاد، کاملا باز شدند. سرفه‌ای برای صاف شدن گلو سر دادم و فوری تماس را برقرار ساختم. صدایش مثل همیشه جدی و طلبکارانه به گوشم رسید.
_ الوو... بیدار شدی؟...

لاله ی واژگون · 12/8/24

نای بلند شدن نداشتم. همانطور مانده بودم و زندگی‌ام را مرور می‌کردم. می‌دانستم او در هیچ موردی حق نداشته و ندارد؛ اما دلم عجیب با دلش راه می‌آمد. به‌طرز غیرقابل باوری احساسات پاکش نسبت به بچه‌ها را با تمام وجود درک می‌کردم و از وجود چنین حسی زیاد هم...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین