در حال تایپ رمان داهی جوهر | سویل کاربر انجمن رمان ۹۸

سویل · 21/3/22

*بسم‌تعالی*
نام رمان: داهیِ جوهر معنا: زرنگ مغز.
نام نویسنده: ناز نایلی کاربر انجمن رمان ۹۸
ناظر: MARIA₊✧
ژانر: تراژدی، عاشقانه
خلاصه:
وقتی مغز، عجین در مغز شود. همانند کادویی خاص و اعصاب خوردکنی می‌شود که در روز معین و خاص داده می‌شود. از عقل پاکت، پاکت دیگری بیدار می‌شود و تو را در ورهه‌ی کنجکاوی‌اش می‌گیرد. ده ریشتر زین، تو دنبال سایه‌بان پنهان آن، کشیده می‌‌شوی. روایت از دو گویی که متفاوت می‌نگرد، خوی آن با مغز و مغز خود! اتاق آرشیو روانشناسی را در مشعلِ، خود می‌گیرد. روانی ناشناخته دامن روانشناسان را می‌گیرد، به جای آن‌که آتش خاک شود دیکته‌ای را می‌نوازد. وصله در بانیِ مرگ چنان برای تعیش بیدار است که نخواباند او را کسی! شوش تعیش اما....در رگان سد سرخ چشم، روان می‌شود! تا به هیچ برسد.

سویل · 23/3/22

- اون مشکل داره، مشکلی که نه من، نه تو نمی‌تونیم. درمانش کنیم!
- حالا عقل رو باور داره؟!
- آره، داره اون فکر می‌کنه دیوانگی بخشی از عقله.
اما در عین حال اعتقادی بهش نداره!
- خب، تنها یک راه داریم اون هم... نداشتنِ هر دو رو می‌خواد، شکاف خالی در خُلفه‌ی عقل و نداشتن رو پُر کنیم این وسط متعلق تنها، می‌تونه دو چیز باشه یا جنون، یا احمقیت. سمت یکی از این دو مورد هُلش میدیم اون‌وقت مشکله ماهم حل میشه!
- الان میگی ما نقضش رو پُر کنیم؟! هُلش میدیم سمت جنون؟!
- آره...
- این خودخواهی نیست؟!

(مازاد، طرح دیکته‌ایست برای قلب ستیزِ؛ یک خطه)

سویل · 23/3/22

قصه‌قصه‌ی ما، از جایی شروع میشه که دستان کدری رو لمس می‌کنه موسیقی خوش سیما، سکوتی حزن‌آور رو در واهه به اسم نوازش در خود نوا، می‌خونه. ویران میشه وقتی مغز به تفریح با اعضاش بازی کنه، و از هرچی دم دست استفاده کنه! لیزرهای تعیش‌. با تمامی باورهاش معما می‌شه در انـ*ـدام‌های رگان چشم، خُلف جهت مردمک‌ها! چشم، تمام چهارچوب تعیش رو باطل می‌کنه هوای نمکناکی از آوایِ پنجره‌ی مغز، به مغز درز کرده، تعیش را فاکتور می‌ده به مغز، چشم از فهمیده‌ها اشک می‌ریزد اشکی که از تفکر چشم کم می‌کند تا اون سوی مرگی که حقیقت تنها در آخرین لحظه‌هاست. تنها عدم نبود زندگیست در آن گودال خالی!

***
(آغاز 1401,1,2)

پوست سخته گردو رو می‌شکنم، و به مغز در پورسه‌ی اون می‌رسم! با سر انگشت‌های ظریف که هنگام جنون، چنان سخت و وحشی می‌شند، دو طرف مغز رو بُرش می‌دهم. و اون رو با دست چپم، به میان دندون‌های یک دست سفیدم می‌ذارم و با فشاری خوردش می‌کنم! چشم‌های قیری رنگم رو می‌بندم و طعمی معصوم اما مضحکی رو می‌چشم، دندون‌هایم درد می‌گیرد، مغزم دردش می‌گیرد و در آن چیزی هست که درد دارد، درد هم درد داره! به کمک بُزاق دهنم، بدون فشاری دیگر روی مغز، قورتش می‌دهم. از روی صندلی خُشک سردی که روش جا گرفتم می‌خوام بلند بشم بدنم گز‌گز می‌کند. بدن کرخت شدم میل به انجام کاری ندارد، به سختی پا میشم! و دیدگانم فشار کاری می‌کند روی نکته‌ای چون هود هوا! درخت‌های وحشی و چنچه شکن، دورم رو ز خود، پُر کردن! و باد وحشی برگ‌هاشون رو در میان خود خش‌خش می‌دهد، صدا مانند خورد شدن استخوان انسانِ همون قدر، از درون گیتی، حیات بزرگ خونه عینه‌هایِ سپیدی آزین از سقف شیروانی رو داره! نگاهم از حکاکت دادن شب، خسته شده یک درخت طرح قلب حصه‌ای از حیات هست، روی اون رو به نور وصل کردن با سیم اذیتش کردن که در شب بدرخشه و اگه می‌تونستن گویی هم سپر آن حاصل می‌کردن، شاخه‌های آدم ستیزِ درخت؛ در طرح قلب، زیر شاخه‌هایش خیلی از برگ‌هاش رو ریخته! وفوریست که در هر باد بیشتر برگ می‌ریزد طبیعت شکنجه‌ حاصل شدِ! نگاهم از اون کسر شده روی پیاده‌های چون سلسه‌‌ای در میان حکاکت‌هایی از کاشی‌های طلایی و ترکیب کرمی رنگ رو می‌گردد! یک تار موی سرکش دید چشم‌هانم رو می‌گیرد، با دست راست اون رو پشت گوشم هدایت می‌دهم! و به این فکر می‌کنم که کاش می‌شد، روی هوای سرد بنزین ریخت و آن باد سپید را آتش زد، مه‌ای جمع شده فروسویم! دلالتِ افکاری رو حاکی بود! چشم بستم پلک‌هام برام سنگین بود،در حُدقه چشم‌هام نفرت انگیز بود . بوی عطوفت نم باران یک ساعته پیش، بیرون می‌ورزید! از میان نگاهم می‌گذشت بوی عطوفت، تعیش رو برای نفس‌هایم بیدار می‌ساخت، تا بوییدن رو به بینی‌ام یاد دهد. دیوانه دوست داشتم دیوانه‌ی عاقل نما رو، دروغ دوست داشتم چون حداقلِ گول زدنده نبود خود خودش بود! با حیله‌ی حقیقت.

سویل · 23/3/22

در این اثنا سایه‌ای از هیبت شعشه‌ای روشن در میان پرده‌های سفید رنگ، جای خالی در میان آن، پا روی تصادم چون هوا گذاشت صدای قدم‌هایش رو شنیدم این خواهرم بود خواهر دوست داشتنی‌ام! با چند قدم دیگه در سمت چپم، قرار می‌گیرد و می‌گوید:
- قرار نیست بری روانشناس؟! چند روزِ از زیر قولی که دادی در میری، بعدش هم میگی عدالت بین من و تو مساوی نیست!
با زبونم لـ*ـب‌های گوشتی‌ام رو نمناک می‌کنم و سمت اویی که با ابروان نازک بالا رفته و با چشمان کشنده‌ی سیاهش نگاهم می‌کند. می‌چرخم. و با سیمایی نوتِ شکننده رو بهش می‌گویم:
- عدالت فقط اسمش سفیده وگرنه، پُرِ از حقِ من و ناحقیِ توعه!
با نگاهش خط و نشان می‌کشد و عصبی نطق می‌کند:
- تا کِی قرارِ قانون‌ها رو دور بزنی؟!
با نیشخند روی ماهیچه‌ی لـ*ـبم، با التهاب می‌گویم:
- قانون بازی، با کسی که قانون رو دور می‌زنه؛ مثل بازیِ شطرنجیِ که کنترل‌گرش تنها یک شاه و چند تا سربازِ، عادلانه نیست و نهایتاً باخته!
با فشفشه‌ای برقی چشم‌هاش که روبه‌رو می‌شوم اون لـ*ـب می‌زند:
- ولی، اگه سرباز به نقطه آخر برسه می‌تونه هر چیزی بشه!
با انحطاطِ امشمئزاز؛ در نُت‌های شکسته‌ام لـ*ـب می‌زنم:
- تو با یک ردیف سرباز و شاهِ ترسیدِ، نمی‌تونی از سد سه ردیفه‌ی مهره‌های دشمن، حتی یک سرباز رو به خط آخر برسونی.
او هم لبان نازکش را در هم می‌فشرد و می‌گوید:
- اگه شانسش رو داشتم می‌کشتمت تو یک معلول بیشتر نیستی!
با سماجت می‌گویم:
- سیس، هیچی نگو ممکنه قتل‌عام بشم و بعدش به جریمه‌ی این حرفت، تو رو محاکمه کنن، و درضمن! کشتن بعضی‌ها مثلِ کشتنِ ابلیسِ، همون‌قدر سخت و بی‌فایدِ! چون در وجود یکی دیگه زنده‌ان.
با نگاه عمیق، در چشمانم حک شده گفت:
- حتی نفست با همه نبودنش، وقتی سیگار می‌کشی روشن میشه تو هم یک روز، در نزدیکی‌ها آدم میشی.
با مکثی طولانی اضافه کرد:
- یعنی... امیدوارم.
راه به چشم خود دوختم. و زل زدم به عرصه‌ی تنگ تاریکی، که تنها به اندازه‌ی مُچ دست روشنایی داشت.دندان روی هم سایش داده لـ*ـب می‌زنم:
- می‌دونی میگن خدا وجود نداره؟!
حرفم را می‌گویم و بهش زل می‌زنم دهنم بوی سیگارِ ناشتا رو داره، گزاف از کف افکارم نمی‌دهد، و افکار بی‌باکانه‌ام من رو تهدالشعاع قرار می‌دهد. که با سیمایی سطوت می‌گوید:
- آره.
لـ*ـب می‌زنم مژگان در هنگام پلک زدن به هم پیچ می‌خورن:
- میگن شیطان رو خدا خلق کرده و اون بسیار بدِ!...
با مکثی ادامه می‌دهم:
- اما خدا شیطان رو خلق نکرده بلکه شیطان نتیجه‌ی موقعیت و زمانیِ که انسان به هر دلیلی، عشق خدا رو در عرض و طول وجودش نداره! این من رو یادِ تو می‌ندازه
حرفی نمی‌زدند در قدیسینی میثاق، در سقف حیات تعفنی رو با سایه؛ به ارمغان در چهارچوب چهار دیواری پهن می‌شویم!
به سمت اتاقم قدم بر می‌دارم. پرده‌های حریر سفید رو کنار می‌زنم و وارد اتاق روشنم می‌شوم به سمته تختم، می‌روم و روی رو تخته سپید رنگم با طرح سیاه دراز می‌کشم حرف‌هایم رو در دل به در و پیکر می‌گویم اما یادم نمی‌رود که دیوار صدایم رو می‌شکند.

سویل · 29/3/22

***
در اتاقِ روانم، روی یک صندلی سپید نشسته‌ام نگاه به دور و برم می‌کنم همه چی سپید است. دیوارها‌ در‌ها همه عایق صدا هستن! نگاه به لباسم می‌کنم مانتو و کُتی سفید، کفش‌های اسپورت سفید، خیره نگاهم که تمام می‌شود، سپس نگاه به روی زمین صیقل خورده می‌اندازم سرامیک سفید بدون هیچ...

سویل · 17/4/22

***
(یک روز بعد)
نگاهم رو به ساعتم که روی دو رگِ حیاتم بسته بودم دادم. نماده عقربه‌ها داشت خفه‌ام می‌کرد. لباس لشِ سیاهِ ست در برداشتم و من از این استخون‌ها بزرگتر بودم، قدم‌هام با کفش‌های آکسفورد در تصادم زمین، تعللی جایز ندونسته...

سویل · 22/4/22

***
(هُما)
- فرقی در وضعیتت نیست، نمی‌بینم.
با بلعیدن بزاق دهنم‌ گفتم:
- چشم نداری که ببینی!
و بعدش، کوتاه و...

سویل · 14/5/22

پا روی راه‌رو گذاشتم این‌جا مثل متروکه‌ای در پایین شهر می‌موند راه‌رو با سنسور کم رنگ روشن بود که اون هم....
خواستم بهش فکر کنم که نور کمر‌رنگ راه‌رو هم از دست رفت و همه جا تاریک شد دیگه در ثانیه، خاموش روشن می‌شد. تا اون‌جایی که نگاهم یاری می‌کرد قدم برداشتم که دستم به...

سویل · 29/5/22

***
(هما)
در فضای آزاد تیر اندازی می‌‌کردم و نگاه اطرافیان به تیر‌های رها شده‌ام بود که صدای کریستینا آوایم کرد و من بدون دست کشیدن از کارم به صُورش گوش سپردم، اما صدایش در نفیرِ اطرافیان گم بود. با سرانگشت‌های عرق کردم دستی به...

سویل · 16/6/22

روی شزلونِ قشنگم نشسته و پاهایم رو روی هم انداختم خیره به TV بزرگ شاید ساعت‌ها گذشت چشمام داشتن روی هم می‌رفتن اما با عینکی که روی چشم داشتم نمی‌تونستم بخوابم ولی وقتی که چشم به شیشه‌ی عینک خورد، اون رو در حال جاسوسی دیدم و خواهرِ من بازم کارش رو به خوبی می‌کرد با یک حرکت سمتش برگشتم که مساوی شد با...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین