در حال تایپ رمان داهی جوهر | سویل کاربر انجمن رمان ۹۸

سویل · 9/7/22

***
روبه‌روی زنِ، سفید پوش که شامل یک روپوشِ سفید رویش اتیکت بود، در صندلِ چرمی از قهو‌ه‌ای نشسته‌ام. پوشه‌ها مترتب در کناری از میزِ شیشه‌ای سایه افکندند و تمامی از مغز‌ها در اون، خط شده‌ان جلوهِ ناپدید شدن در نقطه‌ای رو وصف می‌دهن و صفتی چون دیوانه رو به ارمغان در...

سویل · 31/8/22

چین‌های صورتش در چشمم مثل اکلیل می‌درخشد و انگار اون خط‌ها شِریطِ، گناهایش است.‌ اون خط‌ها رو در مغزم می‌کشم نقطه کجاست؟! چرا در مغزم جایی نیست تکمیل کند به مغز دیگری برای تکمیل احتیاج دارم؟! و نباید پا گذاشت ولی نمی‌توانی پا بذاری چون یک قدم‌ مساویِ قدم گذاشتن روی اون گنـ*ـاه‌ها و مکان جرایم، حتی یک بندم...

سویل · 31/8/22

من در همین لحظه ساعت‌ها رو می‌گذرونم و اون چون قاتلی که همیشه در خونه‌ام در یک بخش گچ گرفته با یک دستگیره که دستش انداخته زندگی می‌کند. و من بیش از آن هم بوده‌ام و من انتخاب شده‌‌ی این سریِ مغزمم او این‌بار من، خودش رو انتخاب کرده! او هم یکم قدیمی و قبل‌ترِ این ماجراست ولی از من قبلی‌تر نیست. او همیشه در...

سویل · 9/9/22

***
روبه‌روی ضُحا و مونا نشسته و در دستم یک ماگ سفید رنگ دارم روی صندلی راکم نشسته خیره به پنجره‌های بزرگ و قدی، دکوری‌های عتیقه، صدای مونا رو می‌شنوم:
- تو ترسی باید ازت بترسم ولی اهمیتی نمیدم.
رو به ضُحا گفته بود‌ و ضُحا که عینکی بزرگ و ته استکانی مشکی داشت، صورت دایره شکل، چشمای مشکیِ گرد. لبای...

سویل · 8/11/22

***
این‌بار در تراس با ماگی سیه رنگ، پر از محتویات قهوه، با روانپزشکی که چون روانپزشک خودم بود نشستم. او بالا سرم منتظر بهم چشم دوخته پلک، بر هم می‌فشرم و به سوال‌هاش گوش میدم که محملاتی را روی زبانش ریخته‌است و الان اون محملاتی تبدیل به سخنی شده از من پرسیده میشه
- چرا دلیلش رو بهم نمیگی چرا شدی اینی که...

سویل · 8/11/22

از در قطور ورودی که رد شدم جان به پیاده‌های پیچیده و خاکیِ سمت پارک بخشیدم، نفسی عمیق کشیدم عجیب بود که مکانی مقرر بودم خیلی ساکت بود این‌جا ساکت بود یا گوش‌های من مشکل پیدا کرده بود؟! ما تنها بودیم در مغز من، ولی در مغزم صدایی نیست چشم به هوای سرد دوختم عجیبه! نیستن!
به این صداها هم اعتمادی نبود. اعتماد...

سویل · 9/12/22

***
( من، مغز اونم)
دیوار مغزش، پنجره‌ایست اون می‌نگرد! نگاه اون دوربین منه. من برای مغزشم اما خود خواستم! بلند می‌شه تا روی صندلی راک کمی اون‌ور تر از خودش قدم تند می‌کنه سرامیک‌های سفید قدم‌‌هاش رو چون قدمی آشنا می‌شناسن چشم‌هاش به ساعت نقره‌ای رنگ روی دیوار ساده و یک دست سفیدِ که تنها ساعتی، روی اون...

سویل · 15/1/23

هوای این‌جا نسبت به بیرون، خنک بود و سردی کمتر احساس میشد چشم‌های سیاهم ریوِ مردمک‌هایش نشست امیداوارم بودم، مغزش واکنش به بودنم در این مکان نشون بده درحالی که خیره‌ام لـ*ـب‌های گوشتی‌ام تکان می‌خورن:
- بیرون از این‌جا چیزی وجود داره، که به‌خاطرش بخوای این‌جا نباشی؟!
صورت بیضی‌اش تکانی می‌خورد لـ*ـب‌های نازکش در...

سویل · 15/1/23

که در همان تبانی صدای گوشی‌ام بلند شد گوشی‌ام رو از جیب شلوار همرنگ پافرم بیرون کشیدم اسمی که خیلی وقت بود انتظار داشتم زنگ بزنه ولی تماس در پی تمام آهنگ خاموش شد، دستم می‌لرزید خیره شدم به بک گراندی که ماه روز تولدم رو نشون می‌داد. و دوباره تماسی که روی گوشی‌ام افتاد سرفه‌ای برای صاف کردن صدایم کرده و آخر...

سویل · 15/1/23

مغز جوری بود که ازش رد بشی ولی همه چی برات تاریک باشه وقتی تاریکِ، هم رد نشده حساب کن! برای اون باید چشمی ساخته میشد که سیاهی رو ببینه! ولی این فرد می‌تونستم بفهمم می‌خواست با این هیبت ترسناک و نگاه قهوه‌ایِ عمیقش حالم رو بد کنه و خرافاتی از خودش که ترسناک هم به نظر برسن من رو فراری بده، چون وقتی حالم بد...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین