رباعیات ازرقی هروی

MaRjAn · 4/7/23

ای فخر زمانه را ز پیوندی تو
آدم شده محتشم ز فرزندی تو
زین گونه برنج بنده خرسند شدی
چون در خورداز روی خداوندی تو ؟

MaRjAn · 4/7/23

از جور و ستیز تو بهر بیهده ای
در هر نفس از سـ*ـینه بر آرم سده ای
ای روی تو در چشم رهی بتکده ای
مردی نبود ستیزه با دلشده ای

MaRjAn · 4/7/23

ای شمع ، که پیش نور دود آوردی
یعنی خط اگر چه خوش نبود آوردی
گر دود دل منست دیرت بگرفت
ور خط بخون ماست زود آوردی

MaRjAn · 4/7/23

گر عقل مکان گیر مصور بودی
بر چهرۀ ملکت تو زیور بودی
ور دانش را جنبش و محور بودی
اندر فلک رای تو اختر بودی

MaRjAn · 4/7/23

از شست ، شها ، چو ناوکی بگذاری
در تیره شب از دیده سبل برداری
بر کرۀ شبدیز چو ران بفشاری
کیمخت زمین بماه نو بنگاری

MaRjAn · 4/7/23

آن به که جهان را بدل شاد خوری
باده ز کف حور پریزاد خوری
پیوسته ز دست نیکوان باده خوری
با دست غم جهان ،چرا باد خوری ؟

MaRjAn · 4/7/23

اول قدم آنست که جان در بازی
وز خانه بیک بار بکوی اندازی
چون قوت تسلیم و رضا حاصل شد
آنکه بنشینی و بخود پردازی

MaRjAn · 4/7/23

بی آنکه ز من بتو بدی گفت کسی
بر کشتن من چه تیز کردی هوسی؟
زین کار همی نیایدم باک بسی
صد کشته چو من به که تو غمگین نفسی

MaRjAn · 4/7/23

تا بنده شد از هوا قرین هوسی
جز ناله ز بنده بر نیاید نفسی
فریاد رسم نیست بغیر از تو کسی
فریاد ز دست چون تو فریاد رسی

MaRjAn · 4/7/23

دردا و دریغا که چنین در هوسی
کردیم تن عزیز خس بهر خسی
زهر غم رو گار خوردیم بسی
از دست دل خویش ، نه از دست کسی

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی