رمان خیط مات | پوررضا آبی‌بیگلو کاربر انجمن رمان ٩٨

SHahryar · 9/1/21

و بی‌توجه به پاسخی که مونث می‌خواست بدهد، گوش‌هایش را برای شنیدن حرف‌های میان آن‌ها تیز می‌کند.
-آره... آره تنهام. منتظر خانوادم هستم. خیلی وقته هستم.
سیاه، باز هم می‌گوید:
-دِ خب بگو زن داری، دوتا هم بچه داری هم‌سن همین خانم. کیس ازدواج نیست. بیخیالش تو رو قرآن.
خانم می‌گوید:
-اهل کجایی؟ وای خدایا...

SHahryar · 9/1/21

و کم‌کم همه متفرق شدند. سیاه نفسی آسوده کشید و با خیال این‌که دیگر آن طالع مونث و صاحبش رفته باشند، با لبخند به سوی توحیدِ عیسایی چرخید. با چیزی که مقابلش دید، گوش‌هایش به سرخی گرایید و با فکی منقبض شده به همان خانم جوانی که هنوز نشسته بود و با صاحبش گل می‌گفت و گل می‌شنید، نگاه کرد.
چشمانش را سوی طالع...

SHahryar · 9/1/21

سیاه سرنوشت، دهان باز کرد تا حرف بزند؛ اما وقتی نگاه خیره‌ی سفید سرنوشت را به پشت سرش دید، متعجب دهانش را بست. دید که سفید از جایش بلند شد و روبه‌رویش قرار گرفت و به احترام خم شد. سیاه لبخندی زد.
پس دانسته بود که با چه کسی هم‌کلام است؟ سرش را که بالا آورد، تعداد زیادی از سرنوشت‌ها را که در فرودگاه بودند،...

SHahryar · 9/1/21

گویی مادربزرگ سیاه سرنوشت، از او کینه داشت. هر تقدیری که از نوادگان او بود، رنگی خشنود کننده و مطلوب داشت. با ورود سرنوشتی به سیاهیِ سیاه سرنوشت، دیوان عالی برهم ریخت و همگان از کسی که عنوان مادر سرنوشت‌ها را داشت، می‌پرسیدند که آیا این حقیقت دارد؟ آیا طالعی به جهان گذاشته شده که سیاه نام دارد؟ و آن سرنوشت...

SHahryar · 9/1/21

توحید تندتند سرش را تکان داد و کشان‌کشان، به سوی سبحان قدم برداشت.
سرنوشت‌ها به همراه یاس، نظاره‌گر این اتفاقی که قرار بود تبدیل به یک صحنه‌ی احساسی شود، بودند.
هرچند سیاه سرنوشت، ناامید و شکست خورده روی صندلی صاحبش نشسته بود و ل**ب و لوچه‌اش آویزان بود. آخر فکر می‌کرد حرفش روی صاحبش تاثیر گذاشته؛ اما...

SHahryar · 9/1/21

توحید صدای هق‌هقش در آمد. شانه‌هایش در اثر فرو خوردن فریاد خوشحالی‌اش، از گریه بسیار می‌لرزیدند. هر لحظه نام سبحان را زمزمه می‌کرد.
سبحان او را به عقب برد. سرش را پایین آورد و چشمان درخشان و پرروح و نشاطش را به آن قیافه‌ی شکسته دوخت. لبخندی زد. این لبخند تمام آن خنده‌های طوفانی و نعره مانند را در بر...

SHahryar · 9/1/21

توحید سری تکان داد و لبخندی کوتاه زد و هندلی کرد و زمزمه کرد که اصلاً تغییری در او نمی‌بیند.
چشمش به یاس که ایستاده بود و با لبخند نه چندان آشکاری آن‌ها را می‌پایید، خیره شد.
به کل یادش رفته بود. خجالت زده جلوتر رفت و مقابلش ایستاد. سبحان، سلامی به آن خانم کرد؛ اما بعد از این‌که توحید او را معرفی کرد و گفت...

SHahryar · 9/1/21

توحید که این وضعیت را دیده بود، کمی خودش را جمع‌و‌جور کرد. نمی‌خواست اول راهی، پس از چند سال حرفی بگوید یا بپرسد که باعث شود به او بی‌حرمتی شود. پس ساکت ماند و به انتظار برادر و خانواده‌اش نشست.
کمی به این‌سو و آن‌سو نگاه کرد. همه چیز برایش عجیب شده بودند. آن جعبه‌های نازک و درخشان داخل دستان مردم چه...

SHahryar · 9/1/21

یاس، متعجب رو به توحید که حال و روز خوبی نداشت چرخید. با دیدن وضعیت نه چندان خوبِ آن مرد میانسال، پا تند کرد و به سمت او رفت. به هر اجباری که بود، کمکش کرد تا توحید را روی صندلی بنشاند. چهره‌ی جدی به خود گرفته بود و در آن لحظه حرکاتی انجام می‌داد که گویی دور، دورِ او...

SHahryar · 9/1/21

نیشخندش را تبدیل به لبخند کرد و آهسته به سمت زن و مرد قدم برداشت؛ اما با چیزی که دید، دوباره از راه رفتن ایستاد.
زن رنگ از رخش پریده بود. سفیدی رنگ پوستش که ناشی از اضطراب و ترس بود، زیر آن‌همه آرایش هم آشکار بود. چشمانش ریز شده بودند؛ اما درخشششان از دور هم معلوم بود. پلک‌های ریمل‌کاری شده‌اش، آن‌قدر در...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین