همه چیز درباره طراحی وب

*KhatKhati* · 21/9/20

انواع پرتال ها از نظر مطالب
پرتال های افقی در مقایسه با پرتال های عمودی
دو دسته اصلی پرتال ها، پرتال های افقی و عمودی هستند. پرتال های افقی، حوزه های بسیاری را پوشش می دهند و پرتال های عمودی، تنها بر یک محیط کاری تمرکز می کنند. تعریف دیگری از پرتال های افقی را می توان چنین بیان کرد که پرتال های افقی، پلتفرمی عمومی برای شرکت هایی است که از نظر اقتصادی در یک سطح هستند یا از یک نوع هستند. به تبع آن، پرتال عمودی، نوعی خاص از پرتال برای نوعی خاص از بازار یا صنعت می باشد که به آن vortal نیز گفته می شود.

پرتال عمودی اطلاعات
پرتال عمودی اطلاعات یا به اختصار VIP، پرتالی خاص برای بازاری خاص است. چنین پرتال هایی ارائه دهنده اخبار، محتوای قابل ویرایش، انتشارات الکترونیکی، و قابلیت های تجارت الکترونیکی می باشند. تفاوت اصلی آنها با پرتال های عمودی سنتی، در این است که پرتال های اطلاعاتی عمودی، ارائه دهنده برنامه های رسانه ای دینامیک هستند که شامل شبکه های اجتماعی، ارسال فیلم، و وبلاگ نویسی می باشند.

*KhatKhati* · 21/9/20

انواع پرتال ها از نظر ماهیتی
پرتال های شخصی: پرتال شخصی به سایتی در شبکه جهانی وب اطلاق می شود که نوعا امکاناتی شخصی برای کاربران و بازدید کنندگان خود فراهم می کند بطوریکه مسیری برای مطالب دیگر فراهم می شود. چنین پرتال هایی برای مقاصد استفاده از نرم افزارهای تحت وب پرتال بسته به نیازهای کاربران طراحی شده است. پرتال های تجاری، برای اشتراک گذاری و مساعدت در محیط های کاری طراحی می شوند. یکی دیگر از ملزمات تجاری پرتال ها، آن است که مطالب می توانند بر روی پلتفرم های گوناگونی استفاده شوند نظیر کامپیوترهای شخصی، PDA ها، و تلفن های همراه. اطلاعات، اخبار، و بروز رسانی ها مثال هایی از مطالبی هستند که می توانند از طریق چنین پرتال هایی ارائه داده شوند. پرتال های شخصی می توانند متناسب با هر نوع موضوعی باشند نظیر ارائه اطلاعات دوستان بر روی شبکه های اجتماعی یا دادن لینک هایی به مطالب دیگر روی سایت های دیگر که ممکن است برای سایرین مفید باشد. پرتال ها، تنها به ارائه لینک خلاصه نمی شوند. اطلاعات و مطالبی که شما در اینترنت قرار می دهید ممکن است پرتالی را تشکیل دهند چراکه مسیری را به دانش و امکانات جدید باز می کنند.

پرتال های خبری: رسانه ای سنتی در سراسر دنیا، همگی تکنولوژی جدید را پذیرفته اند که آغازی بر ظهور پرتال های جدید در سراسر دنیا شده است. این کانال رسانه ای جدید، امکان امکان رسیدن بازدید کنندگان را به کسری کوتاه از زمان، در مقایسه با رسانه های سنتی، تقلیل داده است.

پرتال های دولتی: در اواخر سالهای دهه 90 میلادی، بسیاری از دولتها، از قبل، سایت های پرتالی برای شهرهای تابعه تشکیل داده داده بودند. چنین پرتال هایی، اساسا شامل پرتالهای اصلی دولت ها و همچنین پرتال هایی بودند که برای کاربران خاصی طراحی شده بودند. مثالهایی از این پرتالها، شامل سایت های دولتی زیر نظر دولت، نظیر وزارتخانه ها و موارد دیگر بودند.

پرتال های مشارکتی: اینترانت در سالهای 1990 و بعد از آن، شیوع پیدا کرد. با گسترش حجم و پیچیدگیهای اینترانت، وبمسترها با مشکلاتی نظیر افزایش روز افزون مطالب، و مدیریت کاربران مواجه شدند. نگرش کلی به اطلاعات شرکت ها و موسسات، ناکارامد جلوه می داد و کاربران می خواستند تا بر حسب نیاز شخصی خود، تنها به اطلاعات خاصی دسترسی داشته باشند. وبمسترها در صورتیکه از مهارت کافی برخوردار بودند، می توانستند امکاناتی را در این خصوص ارائه دهند ولی در کل، شرایط در آن زمان، سبب می شد تا کاربران از استفاده از اینترانت گریزان شوند.

بسیاری از شرکتها، شروع به ارائه ابزارهایی برای وبمستران برای مدیریت داده ها، برنامه های تحت وب، و اطلاعات، تحت محیطی شخصی برای هر کاربر کردند. راه حل هایی که پرتال ها ارائه می دادند، همچنین شامل مدیریت روند کاری، مشارکت میان دو گروه کاری، و انتشار مطالب مدیریت شده می شد.اکثر پرتال ها می توانستند اجازه دسترسی درونی و بیرونی به اطلاعات را با استفاده از سیستمی ایمن یا تنها یک ورود کاربری، در اختیار کاربران قرار دهند.

استانداردهای JSR168، در سال 2001 بوجود آمد. Java Specification Request یا به اختصار استاندارد JSR 168، این امکان را به کاربران می داد تا از پرتال، بر روی پلتفرم های مختلفی استفاده کنند. این استانداردها به برنامه نویسان، مدیران، و مشتریان اجازه میداد تا پرتال های استانداردی را برای مقاصد مختلفی به کار برند. مفهوم افزودن مطلب به نظر همچنان کارامد می نماید و پرتال ها به احتمال زیاد در سالهای آینده نیز از این ایده پشتیبانی خواهند کرد.

با افزایش مطالب تولید شده توسط کاربران، داده های بوجود آمده و نیز فایلها، به نظر می رسد معماری اطلاعات و طبقه بندی، برای اجازه دادن به کاربران برای طبقه بندی مطالب و داده های خود، در آینده بیشتر مورد نیاز خواهد بود.

پرتالهای مشارکتی همچنین به مشتریان و پرسنل ها، امکاناتی را خواهد داد تا به تنهایی از پس نیازها و مشکلات خود بر آیند.

پرتال های بورس: پرتالهای بورس که همچنین به آنها پرتال های سهام، پرتال های بازار بورس، یا پرتال های داد و ستد گفته می شود، نرم افزارهای تحت وبی هستند که فرایند اطلاع رسانی به سهامداران را با داده های آنلاین نظیر گزارشاتی از آخرین قیمت ها، مناقصات و مزایدات، آخرین اخبار، را تسهیل می کنند. برخی از پرتال های بورس، از سیستم CDS یا انبار مرکزی، استفاده می کنند بطوریکه کاربران می توانند سهام خود را خریداری یا به فروش رسانند.

پرتال های پزشکی و بهداشتی: پرتال های پزشکی، بزرگترین مکان نمایش اطلاعات پزشکی و بهداشتی در جهان می باشند. Emedicalpoint، بزرگترین پرتال پزشکی بهداشتی در جهان است که در بنگلادش قرار دارد.

پرتال های جستجو: پرتال های جستجو، اساسا نتایج جستجوهای چندین موتور جستجوگر را در یک صفحه نشان می دهند.

پرتال های مناقصات: پرتال های مناقصات، ابزاری را برای جستجو، ارسال، و بایگانی داده های مناقصاتی برای مناقصه دهندگان و کاربران فراهم می کند.

توسط چنین پرتال هایی، کلیه فرایند مناقصات نظیر ارسال پیشنهاد، مشاوره، و مدیریت، کاملا تحت وب انجام می شود.

مناقصات آنلاین یا الکترونیکی دقیقا همان روند مناقصات سنتی را دنبال خواهند کرد ولی با استفاده از فرم هایی از طریق اینترنت.

با استفاده از مناقصات آنلاین، مناقصه دهنده گان می توانند کارهای زیر را انجام دهند:

دریافت مناقصات جدید
دریافت مستندات مناقصه بصورت آنلاین
پر کردن فرم ها بصورت آنلاین
ارسال پیشنهاد و مستندات
ارسال پیشنهاد مالی

پرتال های هاست دار: با افزایش شهرت پرتال های هاست دار، تعدادی از شرکت ها شروع به ارائه سرویس هایی در این خصوص کردند. پرتال های هاست دار اساسا فرم و شکل پرتال ها را دگرگون کردند. از بسیاری جهات، چنین پرتال هایی بیشتر بعنوان ابزاری برای انتشار اطلاعات بکار می روند تا بعنوان هدف اصلی خود یعنی نمایش مطالب از روی دیتابیس. اولین شرکت هایی که خدمات پرتال هاست دار را ارائه می دادند نظیر Hyperoffice.com، یا سایت internetportal.com که هم اکنون تعطیل شده است، در کنار انتشار مطالب، بیشتر بر روی مشارکت کاربران و زمانبندی تمرکز می کردند. با افزایش محبوبیت و شهرت پرتال های هاست دار، ویژگی های آنها نیز بهبود یافت تا مواردی نظیر دیتابیس های هاست، مدیریت محتوا، ایمیل، و انجمن های گفتگو را نیز شامل شوند. پرتال های هاست دار بطور خودکار، مطالب تولید شده را با توابع برنامه نویسی خود شخصی سازی می کردند تا حسی شخصی و خصوصی شده به کاربران دست دهد.و از این جهت، آنها به هدف اصلی پرتال ها، پایبند بودند. با ظهور نسل جدید پرتال های اینترنتی که به آنها پرتال های ابری می گفتند، پرتال ها، قدرت اصلی برنامه های API (رابط برنامه نویسی کاربردی) را به نمایش می گذاشتند.

پرتال های مخصوص یک دامنه: تعدادی از پرتال ها، مخصوص یک دامنه خاص هستند که دسترسی اجازه دسترسی به شرکت های مربوطه و خدمات آنها را می دهند. مثالی از این پرتال ها، پرتال هایی هستند که روز به روز بر شهرت آنها افزوده می شود و اجازه دسترسی را به سایت های estate agents، removal film، و solicitors را می دهند. در همین امتداد، پرتال های خبری و اطلاعاتی نیز بوجود آمدند، نظیر پرتال های آزماشگاهی و کلینیکی.

*KhatKhati* · 21/9/20

فعالیت در تیمهای کوچک طراحی سایت
دلیل اصلی آنکه چرا تیمهای کوچک قادرند بخوبی کار کنند در این است که آنها یک هدف کلی و حس تعلق به تیم را در خود ایجاد می کنند. تیمهای طراحی سایت تنها یک هدف دارند و آن، رسیدن به اهداف، خواسته ها و توقعات مشتری است. دلیل موفقیت تیم های موفق طراحی سایت، آن است که گروههای کوچک، اهداف کوچک و قابل دسترسی را فراهم می کنند که مجموعه آنها، تیم طراحی، و هدف طراحی را به پیش می برند. یک تیم مجموعه ای از افرادی می باشد که بصورت سازمان یافته در کنار هم مشغول بکارند تا به هدفی دست یابند. یک تیم طراحی سایت هدفی شفاف و روشنی دارد که بخوبی تعریف شده است.

خلق کاری با کیفیت در مدت زمان مقرر شده از سوی مشتری، باعث ایجاد انگیزه در تیم طراحی سایت خواهد شد تا کارشان را با استفاده از دانش و مهارت خود به بهترین نحو ممکن انجام دهند. ضمن آنکه گفنگو با مشتری در تیم طراحی، مهمترین چیز برای اتمام یک پروژه می باشد. یک تیم طراحی سایت می بایست از نیازهای مشتری و هزینه انجام پروژه مطلع باشد. در نتیجه مدیریت تیم، وظایف، مسئولیتها، و نیز گفتگو با مشتری می بایست در داخل یک شرکت طراحی سایت، در نظر گرفته شده باشد.

*KhatKhati* · 21/9/20

طراحان حرفه ای سایت
طراحان حرفه ای سایت امروزه برای شرکتهای بزرگ طراحی سایت با هدف ساخت و طراحی سایت هایی که پاسخگویی بر نیازهای مشتریان باشند، مشغول بکار می باشند. تامین نیازهای مشتریان و خواسته های آنها، هدف اصلی هر تیم طراحی سایت است. طراحی سایت ممکن است شامل مدیر پروژه، طراحان، مدیر طراحی، مدیر هنری و یا مدیر ایده پردازی باشد. برخی از این عنوان ها و مسئولیت ها قابل تعویض با یکدیگر بوده و بسته به شرایط و نیازهای هر پروژه دارد. یک تیم طراحی سایت می بایست از نیازهای مشتریان آگاه باشد و بدرستی تخمینی از برآورد هزینه یک پروژه را محاسبه نماید. بسیاری از مشتریان طرحی حرفه یا چاپ شده را برای وب سایت مورد نظرشان با کمترین هزینه ممکن می خواهند. اینکار وظیفه تیم است تا سیکل کاری پروژه، وظایف، را مشخص نماید بطوریکه تیم سرانجام بتواند اهداف پروژه را به اتمام برساند.

مسئولیت ها
وظایف و مسئولیت ها در یک پروژه در هر شغلی متفاوت است. بسیاری از کارها نیاز به پنج روز یا کمتر دارد در حالیکه پروژه های بزرگ ممکن است ماه ها زمان نیاز داشته باشند تا به اتمام برسند (بسته به اهداف پروژه و مخارجی که مشتری به دنبال آن است). اینکار وظیفه تیم طراحی است تا از طریق روشی زمانبندی شده و توسط مشاوره و برگذاری جلسات، به این اهداف دست یابد.

یک تیم طراحی سایت می بایست در صحبت کردن در خصوص مفاهیم طراحی و نیازهای مشتریان، مهارت کافی را دارا باشد. مشاوره و گفتگوی موثر، در نتیجه پایانی هر پروژه موثر خواهد بود. گفتگوی تیم طراحی با مشتری، در کل منجر به نتایجی با کیفیت تری در پایان کار خواهد شد. ضمن آنکه گفتگوی ضعیف، منجر به یاس در تیم طراحی خواهد شد و مشتری تمایلی به پرداخت وجهی برای طراحی ضعیف یا سایتی ناکارآمد، نخواهد بود. تیمهای طراحی سایت می بایست وظایف تیم خود را بگونه ای مشخص کنند که تا جای ممکن موثر باشد.

وظایف غیر وابسته
مدیر پروژه: به کار برنده دانش، مهارت ها، ابزارها، و تکنیک ها برای تقسیم فعالیت ها بطوریکه با نیازهای پروژه همخوانی داشته باشد.

وظایف مهم مدیر پروژه طراحی سایت، شامل رساندن پروژه به اهداف تعیین شده، زمانبندی، استفاده هوشمندانه از منابع، مشخص سازی اهداف، و تمرکز روی نیازهای مشتریان می باشد. یک مدیر پروژه، بر روی سیکل کاری یک پروژه تمرکز می کند که شامل چهار مرحله است:

مفهوم سازی، که بیان کننده توسعه اهداف اولیه و مشخصات فنی برای یک پروژه است.
طرح ریزی، که مرحله ای است که کلیه جزییات، شماتیک ها، زمانبندی ها، و دیگر اهداف، توسعه می یابند.
اجرا، که کار عملی می باشد در پروژه انجام می شود، سیستم توسعه می یابد، یا محصول ساخته یا طراحی می شود.
اتمام، که زمانی اتفاق می افتد که پروژه کامل شده به مشتری ارائه می شود.

طراحان که در برخی مواقع طراحان جزء نیز نامیده می شوند، بر روی طرح های مجلات، نقشه کشی ها، محصولات پشتیبانی و کارهای عمومی در طراحی کار خواهند کرد. حداقل دو سال تجربه لازم است و مدرکی دانشگاهی در طراحی گرافیک، برای این منظور کافی می باشد. نرم افزارهای مورد استفاده نیز شامل Adobe InDesign، Illustrator، و Photoshop می باشد. طراحان، نتیجه کار خود را به مدیران طراحی ارائه می دهند که مهارت و مسئولیت بالاتری را در کار با Adobe Illustrator و Photoshop دارا می باشند. در هر صورت، این مقام برای مدیران طراحی، شاید نوعا مقام مدیریت نباشد.

یک مدیر طراحی، ممکن است پنج تا هفت سال تجربه و دانش در کار با نرم افزارهای طراحی در شرکت ها داشته باشد. مدیر هنری، مسئول مدیران طراحی و طراحان جزء در یک تیم طراحی سایت می باشد. در شرکت های کوچک، مدیر هنری ممکن است خود در کار طراحی دخیل باشد و تنها فردی باشد که مسئول کار نهایی طراحی است. در شرکتهای بزرگ، یک مدیر هنری ممکن است طراحانی در اختیار خود داشته باشد که گزارش کار خود را به وی می دهند. مدیران هنری مسئول کلی کیفیت فایلهای چند رسانه ای تولید شده، گرافیک ها، یا طراحی سایت در پروژه های B2B باشند. مدیر هنری با تیم طراحی سایت در مورد هزینه پروژه و توقعات مشتری گفتگو خواهد کرد. فردی که در این مقام قرار دارد مهارتی فوق العاده بالا در محاوره و گفتگو دارند و آنها می بایست مدیرانی حرفه ای با پنج تا هفت سال سابقه کار و تجربه باشند. مدیر هنری و مدیر ایده پردازی، در امتداد یکدیگر قدم بر خواهند داشت و مسئولیت و وظایف آنها به یکدیگر وابسته می باشد.

بسته به کوچکی یا بزرگی شرکتی که آنها برای آن کار خواهند کرد، هر دوی این مدیران، از اهمییتی حیاتی برخورداند و گزارشات آنها بسوی مدیر پروژه خواهد رفت. نکته آخر اینکه طراحان غیر شرکتی نیز می توانند پروژه های بزرگ را به اتمام برسانند یا کاری تخصصی در حیطه تخصص خود انجام دهند. بسیاری از متخصصین مهارت کافی در کار با Adobe، Flash، یا Photoshop دارند. این مهارت ها در پروژه های طراحی سایتی استفاده می شود که نیاز به تمرکزی اضافه دارند که آن نیز از نیازها و خواسته های مشتریان می باشد.

*KhatKhati* · 21/9/20

وب 2.0 چیست؟
عبارت وب 2.0 مرتبط با برنامه های تحت وبی می باشد که کار مشارکت در اشتراک گذاری اطلاعات، تعامل با کاربران سایت، طراحی کاربر محور، و مشارکت در شبکه جهانی وب را تسهیل می کنند. یک سایت وب دویی به کاربران این اجازه را می دهد تا با یکدیگر در تعامل باشند و به یکدیگر در محیطی محاوره ای و اجتماعی کمک کنند. این کار می تواند به شکل نوشتن مطالب توسط کاربران در محیطی مجازی باشد (در مقایسه با سایت هایی که کاربران (مصرف کنندگان)، تنها به مشاهده غیر فعال مطالب نوشته شده برای آنها محدود می باشند). مثالهایی از سایت های وب دویی شامل سایت های شبکه های اجتماعی، ویکیپدیا ها، اشتراک گذاریی ویدئویی و سرویس های هاست شده، برنامه های تحت وب و غیره باشد.

عبارت وب دو یا وب 2.0، اولین بار توسط Tim O’Reilly در کنفرانس وب دو O’Reilly Media در اواخر سال 2004 بکار گرفته شد.اگرچه این عبارت نسخه جدیدی از شبکه جهانی وب را پیشنهاد می دهد، ولی هرگز به مفهوم بروز رسانی برای مشخصات فنی آن نیست بلکه تنها مجموعه ای از تغییراتی در روشهایی می باشد که برنامه نویسان و کاربران از وب استفاده می کنند. جدای از اینکه وب دو از نظر کیفی متفاوت از تکنولوژی های گذشته آن است یا نه، موضوعی می باشد که توسط مخترع شبکه جهانی وب "تیم برنرز-لی" به چالش کشیده شده است. "تیم برنرز-لی"، وب را محیطی مشارکتی می داند، جایی که ما همگی می توانیم به آن دسترسی داشته باشیم، آن را بخوانیم و روی آن بنویسیم. وی به این شبکه، وب قابل خواندن و نوشتن لقب داده است.

*KhatKhati* · 21/9/20

تاریخچه وب 2.0 - قسمت اول
عبارت وب 2.0 در ژانویه سال 1999 توسط خانم دارسی دینوچی، یک مشاور در طراحی اطلاعات الکترونیکی (معماری اطلاعات) بکار گرفته شد. در آن مقاله، که نام آن "آینده تکه تکه شده" نام داشت، دینوچی می نویسد:

شبکه وبی که ما هم اکنون می دانیم، که در پنجره های مرورگر به حالتی ایستا بارگذاری می شوند، تنها جنینی از شبکه وبی است که در آینده خواهند آمد. اولین تشعشات وب 2.0 در حال حاضر شدن است و ما فقط در حال مشاهده آن می باشیم که چطور این جنین ممکن است بزرگ شود. مفهوم وب در آینده به معنی صفحه ای پر از متن و عکس نخواهد بود بلکه مکانیزمی از انتقال است، اتری که توسط آن تعامل اتفاق خواهد افتاد. وب روی صفحه کامپیوتر شما ظاهر خواهد شد، بر روی صفحه تلویزیون شما، روی داشبورد ماشین شما، بر روی تلفن همراه شما، بر روی بازی های کامپیوتری خانگی و حتی ممکن است بر روی مایکرو ویو شما.

استفاده وی از وب، اساسا مرتبط با طراحی سایت، زیبایی، و ارتباطات روزمره میان اشیای مختلف در اینترنت است. دینوچی می نویسد که وب به دلیل استفاده وافر از برنامه های آماده تحت وب، در حال تکه تکه شدن است. مقاله وی مخاطبانش طراحان هستند و به آنها یاد آوری می کند تا کدهایشان را برای سخت افزارهای گوناگونی بنویسند. به همین خاطر، استفاده وی از وب، بطور نامستقیم اشاره به استفاده های جاری از این عبارت دارد.

عبارت وب 2.0، تا سال 2002 متروک ماند. بسیاری از افراد روی مفهوم وب 2.0 مشغول بکار بودند. مفهومی که امروزه به نام وب 2.0 شناخته شده است. بعنوان مثال اسکات دیتزن اشاره می کند "وب در حال تبدیل به پلتفرمی یکپارچه، جهانی و استاندارد است". جان راب می نویسد: "وب 2.0 چیست؟" سیستمی است که مدل قدیمی از سایت های متحد المرکز هستند در هم می شکند و قدرت اینترنت و وب را به میز کاری کامپیوتر شما می آورد."

در سال 2003، با اولین کنفرانس وب 2.0 به میزبانی O’Reilly Media و MediaLive، شهرت عبارت وب 2.0، رو به فزونی گذاشت. در افتتاحیه، جان باتل و تیم اوریلی، تعاریف خودشان را از "وب بعنوان پلتفرم" ارائه دادند، جاییکه نرم افزارهای تحت وب به جای آنکه برای کامپیوترهای خانگی نوشته شوند، برای سایت ها و تحت وب نوشته می شوند. ویژگی اصلی و مهم این موضوع که در آن کنفرانس آنها بحث می کردند آن بود که "مشتریان، کسب و کار شما را خودشان می سازند". آنها همچنین بحث کردند که فعالیتهای کاربران برای تولید مطالب (به شکل ایده، متن، ویدئو یا عکس)، می تواند بعنوان ارزشمند باشد. O’Reilly و Battelle وب 2.0 را از آنچه که آنها وب 1.0 می نامیدند جدا کردند. آنها وب 1.0 را مدلهای تجارت Netscape و دایره المعارف آنلاین Britannica نامیدند.

بعنوان مثال:
Netscape، وب را بعنوان پلتفرمی در شکل نرم افزارهای قدیمی شکل داد: نرم افزار ارائه شده توسط آنها مرورگر وب بود، یک نرم افزار تحت ویندوز، و استراتژی آنها، استفاده از قبضه کردن بازار مرورگرها برای استقرار بازاری با محصولات گران قیمت بود. کنترل بر روی استانداردها برای نمایش مطالب و نرم افزارها در مرورگر، در تئوری به Netscape قدرت تجاری را می داد که به شرکت مایکروسافت در بازار کامپیوترهای خانگی می داد. درست همانند اتفاقاتی که در صنعت ماشین سازی اتفاق افتاده بود، Netscape، وبتاپ را جایگزین دسکتاپ کرد و تصمیم داشت تا وبتاپ را با بروز رسانی اطلاعات برای مبلغان خود که سرورهای Netscape را خریداریکرده اند، آن را همه گیر کند.

*KhatKhati* · 21/9/20

تاریخچه وب 2.0 - قسمت دوم
بطور خلاصه، Netscape بر روی ساخت نرم افزار، بروز رسانی آن، و توزیع آن به کاربران تمرکز کرده بود. O’Reilly، این موضوع را با گوگل مقایسه می کند، شرکتی که در آن زمان، بر روی تولید نرم افزاری تمرکز نداشت، نظیر مرورگرها، ولی در عوض بر روی ارائه سرویسهایی بر پایه داده هایی، نظیر لینک های صفحاتی که نویسندگان بین سایت ها می سازند، تمرکز داشت. گوگل از این مطالب تولید شده توسط کاربران، برای ارائه موتور جستجوی تحت وبی استفاده کرد که شهرت آن بر مبنای الگوریتم پیج رنک می باشد. برخلاف نرم افزارها، که با نسخه هایی در زمانهای خاصی بیرون داده می شوند، چنین سرویس هایی دائما در حال بروز رسانی هستند و چنین روندی، "بتای دائمی" نام دارد.

تفاوت مشابهی می تواند بین دایره المعارف آنلاین Britannica و ویکیپدیا مشاهده شود: در حالیکه Britannica به متخصصین برای نوشتن مقالات تکیه دارد، و آنها را بطور دوره ای منتشر می کند، ویکیپدیا بر روی کاربرانی با نامهایی مستعار تکیه دارد تا به سرعت و پیوسته مطالب را تولید کنند. ویکیپدیا بر مبنای متخصصین نمی باشد بلکه بر ضرب المثلی در دنیای نرم افزارهای سورس باز تکیه دارد که می گوید "هر چشم می تواند یک خطای برنامه نویسی را بگیرد" و بر پایه همین امر، آنها بطور دائم مقالاتشان را بروز می کنند. کنفرانس وب دو O’Reilly، از سال 2003، بطور پیوسته هر سال برگزار می شود و مشتاقان، شرکتهای بزرگ، و گزارشگران زیادی را بخود معطوف می کند.

در دید عموم، عبارت وب 2.0، بطور وسیعی توسط وبلاگ نویسان و روزنامه نگاران و نویسندگان مورد استفاده قرار می گیرد. در سال 2006، روزنامه تایمز، شخص سال را خود شما معرفی می کند. به این معنی که شما همان فرد مهمی هستید که از بین همه کسانیکه در تولید محتوا در شبکه های اجتماعی، وبلاگ ها، ویکی ها، و سایت های اشتراک گذاری رسانه ای، شرکت کرده اند، برگزیده شده اید. در جلد مجله، Lev Grossman توضیح می دهد که:

این داستانی در مورد جامعه و شرکت در اجتماعی است که قبلا دیده نشده بود. این داستانی است در مورد خلاصه ای از دانش در ویکیپدیا و شبکه میلیون نفری یوتیوب، و کلان شهر MySpace، است. این داستانی است از قدرت بسیار انسانهایی اندک که بخاطر هیچ، انسان های بسیاری را کمک کرده اند. آنها نه تنها دنیا را تغییر داده اند بلکه روشی را که دنیا تغییر می کند را نیز تغییر داده اند.

از آن زمان، وب 2.0، بعنوان واژه ای وارد دایره المارف ها شد. در سال 2009، موسسه ادبیات جهانی، این عبارت را یک میلیونیوم مین کلمه انگیلیسی معرفی کرد.

*KhatKhati* · 21/9/20

یک کاربر اینترنتی چگونه یک وب سایت را می یابد؟
به صورت مختصر می توان گفت که کاربر با زدن یک عبارت که به آدرس اینترنتی مشهور است، در نوار آدرس مرورگر خود، به مرورگر دستور می دهد تا به آدرس مورد نظر برود. شکل عمومی آدرس های اینترنتی به صورت زیر است:

example.com (پسوند .com می تواند .org , .net , .ir و یا هر پسوند مجاز دیگری باشد)

این عبارت یا آدرس، فضایی در وب است که به آن یک صفحه وب گفته می شود. هر صفحه در اینترنت مانند هر خانه در یک شهر، دارای یک آدرس است که از طریق همان آدرس توسط مرورگر وب، یافته می شود.

یک راه دیگر یافتن سایت اینترنتی توسط موتورهای جستجو است. می توانید با تایپ قسمتی یا کلمه ای از عنوان سایت و یا تایپ موضوع سایت، آنرا از میان جستجوهای موتور جستجوگر که گاهی به میلیون ها جستجو می رسد، بیابید. برای اینکه محدوده جستجو را کوچک تر کنید، می توانید عبارت یا کلمات مرتبط تر بیشتری در باکس جستجو وارد کنید تا موتور جستجو، تنها سایت های محدود به آن کلمات را برای شما بیابد.

پس از یافتن صفحات مرتبط با عنوان یا عبارت تایپ شده شما، شما می توانید از میان صفحات یافته شده، به دنبال صفحه یا سایت مورد نظر خود بگردید و با کلیک کردن روی آدرس اینترنتی آن، به صفحه مورد نظر انتقال یابید.

*KhatKhati* · 21/9/20

مشکلات ناشی از تغییرات و بروز رسانی در سایت ها
معمولا پس از طراحی و ارائه سایت به مشتری، سایت نیازمند تغییرات کوچکی می شود ولی تغییرات بزرگ و طراحی مجدد قالب، معمولا پس از طی مدت زمان خاصی انجام می شود.

تغییرات در سایت تقریبا همیشه منجر به واکنش های شدید از سوی کاربران خواهد شد. دلیل این موضوع آن است که اساسا تغییر، سبب سردرگمی کاربران خواهد شد. بعنوان مثال، لینکی که کاربران قبلا آن را همیشه در گوشه بالا سمت چپ پیدا می کردند، هم اکنون جای آن خالی است و به گوشه پایین سمت چپ رفته است. اکثر کاربران، وقتی را برای یافتن این لینک روی سایت شما صرف کرده اند تا جای جدید آن را بیابند. در این حالت کاربران، احساس خستگی، افسردگی، بی هدفی و پایین آمدن قابلیت کار با سایت را احساس می کنند و قدری زمان نیاز دارند تا به سازمان جدید سایت عادت نمایند. در سایت هایی که کاربران وقت زیادی را روزانه روی آن صرف می کنند، نظیر فیسبوک یا ویکیپدیا، کاربران معمولا حتی به تغییرات خیلی کوچک نیز به دیده مزاحمت نگاه می کنند. این موضوع می تواند با کاهش بازدیدها، کاهش ورق زنی سایت، و یا ترک زود هنگام سایت از سوی کاربران پاسخ داده شود.

در هر صورت، پس ازچند هفته، اکثر کاربران به تغییرات عادت می کنند و دیگر با آن مخالفت نخواهند کرد. بعنوان مثال، ویژگی امضا در فیسبوک و خوراک خبری، هر کدام میلیون ها شکایت را تنها لحظاتی پس از ارائه شدن آنها در پی داشت ولی کاربران امروزه، می گویند که این ویژگی، یکی از مهمترین و مطلوب ترین امکاناتی می باشد که فیسبوک به آنها داده است.

سایت های بزرگ، ممکن است این سردرگمی پس از تغییرات را با کاهش تعداد بروز رسانی ها، آزمایش قالب های جدید سایت و ارائه آن به تعداد معدودی از کاربران، توضیح بروز رسانی هایی که در حال شرف وقوع هستند و دادن آزادی به کاربران برای انتخاب پوسته های قبلی سایت، کاهش دهند. در هر صورت، درمان اساسی برای این اینگونه شکایت ها از سوی کاربران، تنها صبر کردن و زمان می باشد.

*KhatKhati* · 21/9/20

تاثیر متون تکراری بر عملکرد موتورهای جستجوگر
موتورهای جستجوگر نظیر گوگل و یاهو همه روزه میلیاردها صفحه را بر روی اینترنت رصد میکنند. طریقه کار این موتورها بگونه ای است که آنها متون نوشته شده روی وب سایت ها را از داخل کدهای HTML بیرون می آورند و درون دیتابیس مرکزی خود قرار میدهند. این کار وظیفه Crawler های موتورهای جستجوگر میباشد. آنچه این موتورها عاشق آن هستند متونی تازه و نو میباشد تا خوراک Crawler مهیا شود.

بدلیل وجود بیش از 100 میلیون سایت اینترنتی که هریک حاوی صدها و شاید هزاران صفحه باشند، وظیفه سنگینی بر دوش این موتورهای جستجوگر قرار دارد. آنها میبایست آمار تمام سایت ها، تعداد صفحات آن، آدرس صفحات و متون داخل آن را بر روی دیتابیس خود نگهداری، بایگانی و مدیریت کنند. با یک حساب سرانگشتی بر تعداد کل صفحات ممکن بر روی اینترنت، شاید بتوان حق داد که چرا گوگل مدتی طول میکشد تا متون بروز شده ما را جستجو کند. گوگل سریع ترین موتور جستجوگر شناخته شده در جهان میباشد و الگوریتمهای آنها همواره در حال دگرگونی و پیشرفت میباشد.

آیا متون تکراری تاثیری در عملکرد گوگل دارند؟
و حال سوال اصلی: آیا متون تکراری تاثیری در عملکرد گوگل دارند؟ آیا چنانچه متونی را از سایت دیگری کپی برداریم، گوگل متوجه موضوع میشود و رتبه سایت ما تحت تاثیر قرار میگیرد؟

بله. گوگل براحتی میتواند بفهمد که آیا متن شما کامل از جایی کپی برداری شده است و یا آنکه متن شما مثلا 60 درصد کپی از مثلا 3 سایت میباشد. این ها موتورهای جستجوگر میباشند و وظیفه آنها نیز جستجو میباشد. چنانچه پارگرافی از یک نوشته را درون باکس جستجوی گوگل قرار دهید و دگمه جستجو را فشار دهید، لیستی از سایت های مشابه نشان داده خواهد شد.

رتبه وب سایت شما طبق آخرین تحقیقات میتواند بشدت تحت تاثیر چنین شرایطی قرار گیرد. موتورهای جستجوگر از متون تکراری خوششان نمی آید به بیان دیگر آنها به دنبال مطالب جدید و نو هستند تا مطالب قدیمی و تکراری. دلیل آن می تواند ساده باشد. آنها وقت کافی و فضای کافی برای اهمییت دادن و سر زدن به سایت هایی با مطالب تکراری را ندارند. ضمن آنکه مطالب تکراری میتواند موجب هدر رفتن فضای دیتابیس موتورهای جستجوگر نیز شود.

چه کسی از چه کسی کپی کرده است؟
سوالی که می ماند آنست که چه کسی از چه کسی کپی کرده است؟ چطور میتوان فهمید صاحب اصلی اثر کدام وب سایت میباشد؟ این سوالی است که پاسخ به آن کمی مشکل است. بنابر مشاهدات اینطور بنظر میرسد که هرچه قدمت متون قرار گرفته در دیتابیس موتورهای جستجوگر بالاتر باشد آن سایت صاحب اصلی اثر شناخته میشود. ولی به هرحال سخنی رسمی در این خصوص از سوی مدیران شرکت گوگل ارائه نشده است.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین