رمان هیجان خطر مرگ (جلد دوم خاطرات نوجوانی) | Hannaneh کاربر انجمن رمان ۹۸ | صفحه 13 | رمان ۹۸

حنانه سادات میرباقری · 2020-07-06

انجمن رمان نویسی | سایت انجمن رمان 98 پارت صد و نوزدهم با بلند شدن من، سیل تعاریف الکی و لپی از همه جمعیت بهم سرازیر شد. البته بماند که این وسط یهسری دخترها بدجور بهم چشمغره میرفتن. درحالی که خندم گرفته بود، پانچ سرمهای رنگم رو از رو صندلی برداشتم و کمکم اون رو تنم کردم؛ که صدای پاشنههای خیلی بلندی، رو مخم ویبره رفت. با پوشیدن پانچم، برگشتم که با هلا روبهرو شدم. درحالی که با بقیه، خوشوبش الکی میکرد و میاومد، منهم براندازش میکردم. یه لباس قرمز بلند پوشیده بود، که یقش گرد بود و آستین نداشت. تا بالای کمرش، لباسش کار شده و جذب بود. برای اونهم یه تیکه کمرش، حالت ماهی داشت و دورش هم یه کمربند گیپور سفید بود و از اونجا به پایین، لباسش هم راسته میشد. موهای هلا کوتاه، صاف و روغنی بود. بنابراین؛ کاری با اونها نکرده بود و همونجوری رهاشون کرده بود. کمکم که به من رسید، لبخندی الکی تحویلم داد و گفت: -خب پس اگه آمادهای، بریم که دیر شده. کیف دستی آبیم رو برداشتم و گفتم: -آره، بریم. بعد کلی حرفهای چرت و پرت از اون سالن که آرایشگاه خصوصی حساب میشد، بیرون اومدیم که به محض خروج، با پنج جفت کفش مردونه روبهرو شدیم. سر بلند کردم و یکی یکی براندازشون کردم. شیئان، سانگ، هونگ و همچنین آرتام و آرشام. صبر کن ببینم پس آن چی؟ شیئان بعد حرفهاش با هلا، رو به من گفت: -ریتا خانم، امشب خیلی باشکوه شدید. درحالی که تعریفهاش رو دوست نداشتم و بیشتر معذب میشدم، لبخندی زدم و گفتم: -ممنونم، همچنین شما آقایون و هلا جون. هلا مثلا برای تشکر، نگاهی به من انداخت؛ که نگاهش بیشتر شبیه خط و نشون بود. خب چیکارت کنم؟! امشب از دستت خلاص میشم. با این فکر لبخندی واقعی روی صورتم اومد، که سانگ مثل همیشه با پارازیتهاش پرید وسط و رو به هلا گفت: -خب، کی با کی میره؟ هلا گوشیش رو دراورد و گفت: -من که با شانگ چی میام، فقط نمیدونم الان کجاست؟ درحالی که نیش سانگ، با چشمغره هونگ همیشه عصبی بسته شد؛ صدای تیرداد از پشت سرمون اومد: -نیاز به اطلاع نیست بانو. من در خدمت شمام. شیئان، که شب آخری زیادی خودمونی شده بود رو به تیرداد گفت: -به شانگ چی، چه به موقع رسیدی. تیردادهم خندید و گفت: -به لطف شما. تیرداد هم یه دست کت و شلوار سرمهای رنگ، با جلیقه همرنگش پوشیده بود. هلا با نیش باز زود چسبید به تیرداد و گفت: -پس بابا، عمو، سانگی ما رفتیم سراغ کشتی. شما هم زود بیاین، اونجا میبینمتون. همه باهاشون خداحافظی کردیم، که هلا با قیافه شاد و خندون ولی تیرداد با قیافهای آویزون راه افتادن. درحالی که داشتم به حال تیرداد میخندیدم، اوضاع از دستم در رفت و نزدیک بود خدایی نکرده؛ با حرف هونگ منم به حال اون دچار بشم. -خب ریتا خانم، شما با سانگ برید. من و داداشم هم باهم میایم. آب گلوم رو قورت دادم و گفتم: -نه، شما بفرمایید من با پسرها میام. پسرها که تو بهت بودن، با صدای من به خودشون اومدن و تازه متوجه وضعیت شدن. آرشام هم با اون کت و شلوار قهوهای و پاپیون مشکیش، زبون باز کرد و گفت: -آره دیگه، مزاحم شما نمیشیم. بفرمایید ما ریتا رو میاریم.