در حال تایپ رمان نیم‌مرده | Walantin کاربر انجمن رمان ۹۸

Walantin · 9/4/20

دور اتاق مستطیل شکل چرخ می‌زد و گاهی به پیشانی بلندش دستی می‌کشید. با آرامش پوشه‌ی آبی رنگی را گشود و نگاهی اجمالی به سراسر آن انداخت. با اکراه چند عکس بیرون کشید و روبه‌رویم پرت کرد. دست به سـ*ـینه شد و زیر ل**ب گفت:
- توی این یک ماه خیلی اتفاق افتاده. هر شب دوباره همون برنامه رو داریم. دیگه یقین پیدا کردم که قاتل دیوونه‌ست.
پوزخند...

Walantin · 9/4/20

ژاکت خیس سیاه رنگم را بیشتر به خود چسباندم تا شاید گرمم کند؛ اما آنقدر آب بلعیده بود که بیشتر سرما را به جانم هدیه می‌داد. می‌توانستم دمای بدنم را احساس کنم که هر لحظه بیشتر و بیشتر می‌شد و پاهایم سست می‌شدند تا جسمم را به سمت سنگ فرش‌های خیابان هل دهند. وضع آشفته‌ای بود. مثل مجنونانی که تازه از تیمارستان گریخته‌اند، مردم پیاده‌رو را...

Walantin · 9/4/20

بی‌حرف پشت سرش روانه شدم و روی پله‌ها قدم گذاشتم. با هر قدم پله‌ها زیر پایم جیغ خفیفی می‌کشیدند. پیرزن لامپ‌های گل فروشی‌اش را خاموش و برق راهرویش می‌زد. وارد راهرویی شدیم که انتهایش در چوبی بلوطی رنگی بود. با کنجکاوی تابلوها را خیره نگاه می‌کردم. عکس‌های سیاه و سفید از زمان جنگ جهانی دوم روی کاغذ دیواری صورتی با گل‌های ریز خودنمایی...

Walantin · 10/4/20

- همیشه اینجا تصادف می‌شه!
دوباره نگاه طوسی‌ام به سمت خیابان چرخید و کنجکاوانه بیرون را بررسی می‌کردم. جمعیت به سمت آن‌ها هجوم برد تا آن‌ها را از هم جدا کنند. پیشانی‌ام را به پنجره چسباندم و فقط به آن معرکه‌ی مضحک وسط خیابان خیره شده بودم. پیرزن نیز برایم حرف می‌زد؛ اما او که نمی‌دانست مغزم افسار گوش‌هایم را رها کرده و تنها بر روی...

Walantin · 10/4/20

چشمانم به این طرف و آن طرف سر می‌خورد تا شاید گمشده‌اش را میان آن جمعیت بیابد. صدای آژیر پلیس راهنمایی رانندگی آمد و جمعیت کم کم از آن دو تکه آهن پاره‌ی مچاله فاصله گرفتند. به زیر درخت چنار خیره شدم، دقیقا در آن طرف خیابان روبه‌روی مغازه گل فروشی بود. با شانه‌ای افتاده به مردم نگاه می‌کردم تا شاید او را بیابم؛ اما همچون سوزنی در انبار...

Walantin · 10/4/20

بی‌تفاوت نگاهم کرد و سپس به راهش ادامه داد. علاوه بر پای دردناکم کف دستانم هم می‌سوخت و تیر می‌کشید. خواستم بلند شوم که ناگهان دستی روی شانه‌هایم نشست و کمکم کرد که بلند شوم. برگشتم و دوباره پیرزن دوست‌داشتنی گل فروش را دیدم که با نگرانی نگاهم می‌کرد و آرام گفت:
- خوبی؟
دو گوشه‌ی لـ*ـبم بالا آمد و حاصلش لبخند کج و کوله‌ای شد. آرام پاسخ...

Walantin · 12/5/20

لبخند تلخی روی لبانم نشست. چه روزهایی بود! یادش بخیر! پیرزن مهربان دوست‌داشتنی‌ام بار دیگر از آن دفترچه‌ی جادویی‌اش برایم خواند. آن‌قدر خواند که دلم رضایت داد، سیل چشمانم جاری شود و غرور لعنتی‌ام را بشکند. پیرزن انگار آنجا نبود، میان خاطرات گم شده بود، میان گذشته‌ی من و ویل دست و پا می‌زد و هر از گاهی لبخند کنج ل**ب‌هایش مهمان می‌شد...

Walantin · 12/5/20

- سلام.
جولی نفس عمیقی کشید. در را هل داد و کنار رفت تا داخل شوم.
- چه عجب! بعد یک ماه ولت کردن.
صدایش رگه‌هایی از طعنه داشت و رفتارش قلبم را همچون کاغذ خط خطی مچاله می‌کرد. دستم را روی بازوانم گذاشتم و با کنجکاوی اطراف را گشتم. دلم برای خانه تنگ شده بود. دیگر حتی دلم نمی‌خواست پایم را بیرون بگذارم. به نقاشی بزرگی که دقیقا روبه‌رویم...

Walantin · 12/5/20

قلبم همچنان می‌تپید و نفس‌هایم سنگین شده بود. اگر فرشته مرگ همان موقع می‌آمد، با خوشحال در آ*غو*ش می‌کشیدمش و راهی دیار مرگ می‌شدم. نمی‌دانم چقدر گذشته بود. مغزم هم درگیر زندانی طبقه‌ی پایین شده بود. صدای جولی انگار بر سرم کوفته شد. اخم محوی میان ابروانم نشست و به اجبار پلک‌هایم را از هم فاصله دادم و ویل از مقابل چشمانم ناپدید شد. نگاهم...

Walantin · 12/5/20

کلافه در تـ*ـخت یک نفره‌ام غلت زدم. باورم نمی‌شد که سه روز در آن چهار دیواری خودم را محبوس کرده بودم. همان روز اول دوام نیاوردم و همچون طفلی خردسال به بیمارستان رفتم. شاخه‌های گل رز سفید را با وسواس از گلفروشی نزدیک بیمارستان تهیه کردم و با خوشحالی راهی بیمارستان شدم؛ اما وقتی از مادرم پرسیدم، پرستار نگاه عجیبی به من کرد و زیر لـ*ـب گفت...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نظرتون در مورد موضوع رمان؟

جالبه!

مسخرس!

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین