•~✓جــمـــله‌های به یــاد مانـــدنی✓~•

amir.h.f · 10/9/20

اگر قلب آدمی از عشق یا خشم لبریز نشود، تو این را بدان که هیچ کاری در این جهان صورت نمی گیرد.

☆مسیح باز مصلوب

#نیکوس_کازانتزاکیس

amir.h.f · 10/9/20

از این حقیقت که روزگار نامساعد است بهانه ای بزرگ برای توجیه کاهلی ها و سست عنصری ها می سازیم؛ بی آنکه یک دم به تاثیر کوشش آدمی در سرنوشت خود بیاندیشیم و بی آنکه برای کوشش های فرهنگی و هنری ارزش قائل شویم. سستی نیاز به اندیشه ندارد ...

☆ اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر

#ژان_پل_سارتر

amir.h.f · 10/9/20

انسان فقط روزی متولد نمیشود که از شکم مادر بیرون می آید، بلکه زندگی وادارش میکند چندین مرتبه دیگر از شکم خود بیرون بیاید و متولد شود.

☆ عشق سالهای وبا

#گابریل_گارسیا_مارکز

amir.h.f · 10/9/20

گریه نکن خواهرم، در خانه‌ات درختی خواهد رویید و درخت‌هایی در شهرت و بسیار درخت در سرزمینت.

و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درخت‌ها از باد خواهند پرسید: در راه که می‌آمدی سحر را ندیدی!

☆سووشون

#سیمین_دانشور

amir.h.f · 10/9/20

دشنه ی تقدیر

وقتی فرود می آید

که انسان

بیشتر از هر زمان دیگر

خود را در امان می پندارد.

☆ افسانه های تبای

#سوفوکلس

amir.h.f · 10/9/20

دلشوره هرگز

غم فردا را فرو نمی نشاند،

فقط خون شادی را

از رگ امروز بیرون می کشد ...

☆ زاده برای عشق

#لئو_بوسکالیا

amir.h.f · 10/9/20

اگر نمیخواهیم بازیچه

دستان هر فرومایه ،

و مایه تمسخر هر نادانی شویم

اولین قانون خویشتن داری

و تنهایی است ...

☆ درمان شوپنهاور

#اروین_یالوم

amir.h.f · 10/9/20

آیا به یاد دارید که به عنوان شاگرد از معلم خود سوالی کرده باشید و معلم‌تان پس از پاسخ‌گویی پرسیده باشد: «آیا جواب سئوالت را فهمیدی؟»

با شنیدن این جمله چه احساسی داشتید؟ در این الگو معلم می‌تواند بپرسد: «توانستم پاسخ سئوالت را بدهم؟»

تمایز این دوجمله در پذیرش مسئولیت، عدم قضاوت و احترام به #کرامت انسانی توسط گوینده است.

☆ زبان زندگی

#مارشال_روزنبرگ

amir.h.f · 10/9/20

علت این همه آشفتگی کار دنیا

این است که هیچ کاری به طور کامل

و درست انجام نمی گیرد.

همه کارها سَرهم بندی انجام می شود.

☆ زوربای یونانی

#نیکوس_کازانتزاکیس

amir.h.f · 10/9/20

چشم‌اندازِ مرگِ قریب الوقوع، موهبتی عظیم است:

از ترس فرا رسیدن مرگ، پیش از به پایان رسیدن آنچه باید بنویسم، بی‌وقفه کار کرده‌‌ام.

آیا هرچه پایان، مصیبت‌بارتر باشد، اثر هنریِ عظیم‌تری خلق نخواهد شد؟

چشیدن طعم مرگ، به من وسعتِ دید و شجاعت بخشیده است.

آنچه مهم است، شجاعتِ خود بودن است!

من باید بیماری‌ام را تقدیس کنم، زیرا تمرینی است برای تن در دادن به رنج وجود.

آنچه مرا نکُشد، قوی‌ترم میسازد.

پس تکرار می‌کنم که بیماریِ من یک موهبت است.

☆وقتی نیچه گریست

#اروین_دیالوم

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین