مشاعره با اشعار سهراب سپهری

* رهــــــا * · 24/7/20

در دل من چیزی است مثل یک بیشه نور، مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه
دورها آوایی است که مرا می‌خواند.

moh@mad · 1/8/20

دود می خیزد ز خلوتگاه من
کس خبر کی یابد از ویرانه ام
با درون سوخته دارم سخن
کی به پایان می رسد افسانه ام

فاطمه باقری · 1/8/20

من پر از نورم و شن
پر از دارو درخت
پرم از راه از پل از رود از موج
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست

* رهــــــا * · 3/8/20

تو را به گرمی یک سیب می‌کند مانوس
و عشق تنها عشق
مرا به وسعت اندوه زندگی‌ها برد
مرا رساند به امکان یک پرنده شدن

moh@mad · 5/8/20

نقش هایی که کشیدم در روز
شب ز راه آمد و با دود اندود
طرح هایی که فکندم در شب
روز پیدا شد و با پنبه زدود

niloofar.H · 6/8/20

در دل من چیزی است
مثل یک بیشه نور
مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت بروم تا سر کوه
دورها آوایی است که مرا می‌خواند

* رهــــــا * · 6/8/20

در نبندیم به نور
در نبندیم به آرامش پرِ مهر نسیم
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است

niloofar.H · 6/8/20

به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز
تو به آیینه،نه! آیینه به تو خیره شده ست
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی
آه از آیینه دنیا که چه ها خواهد کرد

* رهــــــا * · 6/8/20

دود می‌خیزد ز خلوتگاه من
کس خبر کی یابد از ویرانه‌ام؟

با درون سوخته دارم سخن
کی به پایان می‌رسد افسانه‌ام؟

niloofar.H · 6/8/20

مادرم
ریحان می چیند
نان و ریحان و پنیر آسمانی بی ابر اطلسی هایی تر
رستگاری نزدیک لای گلهای حیاط
نور در کاسه مس چه نوازش ها می ریزد

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدير بازنشسته

کاربر ممتاز

دوستدار انجمن رمان ۹۸

مدير بازنشسته

کاربر ممتاز

کاربر نیمه حرفه‌ای

مدير بازنشسته

کاربر نیمه حرفه‌ای

مدير بازنشسته

کاربر نیمه حرفه‌ای

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین