مشاعره با اشعار سهراب سپهری

والی · 2/7/20

هر کجا هستم باشم
اسمان مال من است
پنجره فکر هوا عشق زمین مال من است
چه اهمیت دارد
گاه
اگر می رویند
قارچ های غربت؟

moh@mad · 6/7/20

تو مرا یاد کنی یا نکنی
باورت گر بشود گر نشود
حرفی نیست ..... اما
نفسم میگیرد در هوایی
که نفسهای تو نیست

Ftme.sh · 11/7/20

تهی بود نسیمی
سیاهی بود و ستاره ای
هستی بود و زمزمه ای
لـ*ـب بود و نیایشی
من بود و تویی
نماز و محرابی

moh@mad · 13/7/20

یک نفر دیشب مرد
و هنوز ، نان گندم خوب است
و هنوز آب می ریزد پایین ، اسب ها می نوشند
قطره ها در جریان
برف بر دوش سکوت
و زمان روی ستون فقرات گل یاس

Ftme.sh · 15/7/20

سایه گاه خنک یاخته ها در تف خون
سمت مرطوب حیات
شرق اندوه نهاد بشری
فصل ولگردی در کوچه زن
بوی تنهایی در کوچه فصل
دست تابستان یک بادبزن پیدا بود

moh@mad · 16/7/20

در دل من چیزی است مثل یک بیشه نور
مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه
دورها آوایی است که مرا می‌خواند.

Ftme.sh · 16/7/20

دست جادويي شب
در به روي من و غم مي بندد
مي كنم هر چه تلاش،
او به من مي خندد

moh@mad · 18/7/20

Ftme.sh گفت:
دست جادويي شب
در به روي من و غم مي بندد
مي كنم هر چه تلاش،
او به من مي خندد

در دل من چیزی است مثل یک بیشه نور،پ
مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه
دورها آوایی است که مرا می‌خواند.

Delaram88 · 20/7/20

moh@mad گفت:
در دل من چیزی است مثل یک بیشه نور،پ
مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه
دورها آوایی است که مرا می‌خواند.

دنگ دنگ
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی در پی زنگ
زهر این فکر که این دم گذر است
می شود نقش به دیوار رگ هستی من
لحظه ها می گذرد
آنچه بگذشت، نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز دیگر
نتواند شد آغاز