مشاعره با اشعار سهراب سپهری

* رهــــــا * · 20/2/20

من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه، از پل، از رود، از موج
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست

moh@mad · 5/3/20

تلخی زندگی ما همچو شهد شیرین است
من و تو می دانیم
زندگی آغازی است که به پایان راهی است
زندگی آمدن و بودن و جاری شدن است
زندگی رفتن خاموش به یک تنهایی است
من و تو می دانیم

niloofar.H · 17/5/20

لحظه ها می گذرد
آنچه بگذشتنمی آید باز
قصه ای هست که دیگر
نتواند شد آغاز

Mounes Hasanpour · 17/5/20

من اناری را می‌کنم دانه
به دل می‌گویم:
"کاش این مردم دانه‌های دلشان پیدا بود!"
می‌پرد در چشمم آب انار؛
اشک می‌ریزم.
مادرم می‌خندد،
رعنا هم.

moh@mad · 17/5/20

من نمی دانم که چرا می گویند
اسب حیوان نجیبی است کبوتر زیباست

و چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست

گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد

چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید

Ftme.sh · 7/6/20

دردل من چیزی است مثل یک بیشه نور، مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه
دورها آوایی است که مرا می‌خواند
سهراب سپهری(شاعر شهرم)

Mrs.hosseiny · 7/6/20

دیگران را هم غم است به دل
غم من، لیک، غمی عمناک است

moh@mad · 7/6/20

تو مرا یاد کنی یا نکنی
باورت گر بشود گر نشود
حرفی نیست ... اما
نفسم میگیرد در هوایی که نفس های تو نیست

Natasha · 14/6/20

تا شقایق هست ...زندگی باید کرد

moh@mad · 14/6/20

در دل من چیزی است مثل یک بیشه نور
مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه
دورها آوایی است که مرا می‌خواند.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدير بازنشسته

کاربر ممتاز

کاربر نیمه حرفه‌ای

عضو تازه وارد انجمن

کاربر ممتاز

اخراج شده

عضو تازه وارد انجمن

کاربر ممتاز

مدير بازنشسته

کاربر ممتاز

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین