مشاعره با اشعار فروغ فرخزاد

niloofar.H · 6/8/20

سر نهادن بر سیه دل سـ*ـینه ها
سـ*ـینه آلودن به چرک کینه ها

* رهــــــا * · 6/8/20

آه این الهه کیست که می‌کوبد
آیینه‌ی امیدِ مرا بر سنگ...؟

moh@mad · 6/8/20

تن صدها ترانه میرقصد
در بلور ظریف آوایم
لذتی ناشناس و رویا رنگ
می دود همچو خون به رگهایم

niloofar.H · 6/8/20

من به پایان دگر نیندیشم
که همین دویت داشتنت زیباست

moh@mad · 6/8/20

تو همان به که نیندیشی
به من و درد روانسوزم
که من از درد نیاسایم
که من از شعله نیفروزم

niloofar.H · 6/8/20

می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه خویش

niloofar.H · 6/8/20

میشست کاکلی به لـ*ـب آب تقره فام
آن بال های نازک زیبای خسته را

moh@mad · 6/8/20

اگر به خانه من آمدی برای من ای مهربان
چراغ بياور و يك دريچه كه از آن
به ازدحام كوچه خوشبخت بنگرم

niloofar.H · 6/8/20

موجی سبک خزید و نسیمی به گوش او
رازی سرود و موج بنرمی از او رمید
خندید باغبان که سرانجام شد بهار
دیگر شکوفه کرده درختی که کاشتم

moh@mad · 6/8/20

من نمی خواهم
سايه ام را لحظه ای از خود جدا سازم
من نمی خواهم
او بلغزد دور از من روی معبرها
يا بيفتد خسته و سنگين
زير پای رهگذرها

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی