رمان من به برلین نمی روم | سناتور کاربر انجمن رمان ٩٨

SheRviN DoKhT · 16/8/18

***
«گذشته»
با شنیدن حرف‌های حاجی، مخم سوت می‌کشد. کیاوش زودتر از من واکنش داد، بلند شد و گفت:
- یعنی چی حاج بابا؟ این حرفا یعنی چی؟
صدایم درآمد:
- حاجی من خواستم پناهم بدید نه این که ...
صدایم خش‌دار شد:
- برچسب عقد‌ای بهم بزنین.
قبل از حاجی طیبه‌خانم، رو به کیاوش کرد و گفت:
- ما که از اول هم می‌خواستیم...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

چشم‌های آکنده از غمم را که دید، لحنش نرمتر شد:
- آخه دخترم، الآن که مثل اون ده‌روز نیست. من که نمی‌تونم دیگه علی‌اکبر رو هر روز و هر شب بفرستم بالا، خونه‌ی سمیه. پس فردا مسلم و زن و بچه‌اش خواستن بیان خونه‌ی ما، هم تو معذب میشی هم اونا... ما می‌خوایم تو عضوی از خانواده‌مون باشی و تنها راه هم عقد موقت تو و...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

دو روز گذشت، من موافقتم را به حاجی و طیبه‌خانم اعلام کردم؛ اما علی‌اکبر‌خان به هیچ‌وجه زیر بار نمی‌رفت. مادرش از من خواست تا با او حرف بزنم و من اگرچه دل‌چرکین بودم؛ اما قبول کردم.
کیاوش در اتاقش بود. در زدم و با نفسی عمیق وارد شدم. در اولین لحظه، یاد چندوقت پیش افتادم که به خانه‌شان پناه آورده بودم. دکور...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

شانه‌ای بالا می‌اندازد و می‌گوید:
- پس من میرم نمازم رو بخونم.
با شیرین‌زبانی می‌گویم:
- پیشاپیش قبول باشه مامان.
لبخندی می‌زند و می‌رود؛ هرچند لبخندش کوتاه است؛ اما زیادی به دل می‌نشیند. لفظ "مامان" بهترین چیز در دنیا برایم بود. وقتی کیاوش نیست و من با حاجی و مادر تنها هستم، آرامش و خوشبختی را با تمام...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

تا قیچی را جلو می‌آورد، همه‌ی توانم را جمع می‌کنم و قیچی را به سمت دیگری پرت می‌کنم. قبل از اینکه باز کیاوش بغرّد، خودم دهان خونین دردناکم را از هم فاصله می‌دهم و می‌گویم:
- نمی‌ذارم موهام رو کوتاه کنی...
همه‌ی این شب در عصبانیت کیاوش و اشک‌ها و دردهای من خلاصه می‌شود. این شب درد است و درد! این شب برای من،...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

سمیه آرام و محتاط دستش را روی ساعدم می‌گذارد و هراسان می‌گوید:
- الی، تو رو خدا یه چیزی بگو نصف جون شدیم!
می‌خواهم حرف بزنم؛ اما صدا هم ندارم. دیشب از بس جیغ کشیده‌ام، صدایم بالا نمی‌آید، به خدا که بالا نمی‌آید. جوابم اشک است و اشک!
مادر را می‌بینم که دمپایی روفرشی به پا، از روی شیشه‌ها عبور می‌کند و به...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

***
«گذشته»
کوله‌ام را برداشتم و داخلش را نگاه کردم؛ ریاضی، ادبیات، جغرافیا و زبان. امروز عجب روز پرکاری بود!
خواستم دکمه‌های یونیفرمم را ببندم که در باز شد و کیاوش وارد شد. هیجان‌زده بود و لبخند پهنی تمام صورتش را در بر گرفته بود. یک تای ابرویم را بالا دادم و گفتم:
- به به... کیاوش‌خان شاد و شنگول...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

بندهای اسپرت ریبوک البته تقلبی‌ام را گره زدم. کیاوش اصلش را می‌پوشید و من فیکش را می‌پوشیدم. همزمان با گره‌زدن بند اسپرت‌هایم زمزمه کردم:
- بـ ـوسـ خداحافظی دیگه چه عقد‌ایه؟
با دیدن ساعت مچیِ (CK) کیاوش که حالا مال من شده بود، از کله‌ام دود بلند شد: سیزده و پانزده دقیقه.
لعنت به تو کیاوش! اِاِاِ، ببین...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

سمیه و معصومه به سمتم می‌آیند. حاجی با غم و کمی هم شک نگاهم می‌کند و می‌رود. مادر اما شکی به دل ندارد. نگاهش هنوز رنگ غم دارد و بس! شاید هنوز نفهمیده که معنی برچسبِ هـ ـر*زه‌ای که علی‌اکبر به من زد، چیست!
معصومه یک لیوان آب‌قند به دست دارد و شاید من منتظر کمی آب‌قند هستم تا اندکی از ضعفم کم شود. یعنی...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

اگر جایش برود، آیا جای این زخم‌ها از قلبم هم می‌رود؟ یعنی پمادی هست که کلمه‌‌ها را از ذهن حاجی و مادر پاک کند؟ شکستگی بدنم به کنار، من قلبم شکسته است؛ آیا آن را هم گچ می‌گیرند؟
صدای معصومه من را از فکرهای درهم برهمم بیرون می‌کشد و به سمت واقعیت پرتاب می‌کند:
- پس من رفتم زنگ بزنم. الی پاشو لباس بپوش.
نه،...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین