رها کن ؛
هر آنچه که فکرِ خواستنش، زمین گیرت می کند .
این وابستگی های بی ثمر ؛
به بغضِ کهنهای می مانَد بیخ گلو ، که تا رها نشود ؛
آرامشِ دنیایِ تو بر نخواهد گشت .
رهایش که کردی ؛
اشک می ریزی ، عذاب می کشی و تمامِ حسرت و ترس هایِ ته گرفته ات به یک باره از چشمانت بیرون می ریزد .
تا جایی که سبُک...