- عضویت
- 12/8/18
- ارسال ها
- 2,007
- امتیاز واکنش
- 7,220
- امتیاز
- 308
- زمان حضور
- 0
18- پاشو:
بررسی کلی:
ترک “پاشو” در لحظات پایانی آلبوم بدون حضور سامان ویلسون و بدون وجود رگه ای از سبک هیپ هاپ به مضمون اصلی آلبوم ادامه می دهد. این ترک در نوع خود پرانرژی است و ساختاری مناسب برا پلی شدن بر سیتم ماشین ها دارد و همچنین با توجه به سبک پاپ آهنگ، بخوبی می تواند بیشتر سلیقه های موزیک را در بر گیرد و در عام مردم نفوذ پیدا کند.
بررسی جزئی:
در ابتدا درام به صورت کیک های متوالی به صدا در میاد … و ملودی نیز به مانند صدایی کیبورد با فعال بودن گزینه ای به مانند اکوردیان به گوش میرسد ( کیبورد )
با شروع آرش دارا همون کیک نیز حذف شده و بعد از چهار میزان دوباره همه چیز به حالت قبلی بازمیگردد … بعد از پایان اجرای آرش … کیک و کلپ با هم شروع به نواختن میکنند به همراه نت های گیتار در نقش ملودی
با شروع ورس … درام شامل تغییری نشده اکورد چهار میزان به چهارمیزان دچار تغییر میشود و در فواصل نسبتا دور ملودی نیز شنیده میشود
بررسی فنی:
هم سویی “پاشو” با آهنگ “Lift me Up” از آلبوم جدید David Guetta از لحاظ معنایی و موسیقیایی شاید امری بی راه نباشد! شاکله اصلی هر دو اثر کیک + بیس هست و مضمون هر دو اثر نیز چیزی نیست جز امید. اما در دستان “دیوید” ابزاری چون صدای خاص و خارق العاده Nico است و کوله باری از تجربه آهنگسازی موسیقی الکترونیک. هرچند که مقایسه مشی و خط کاری “هیدن” با “دیوید” امری بیهوده است اما نکته جالب و مد نظر من، یکسان بودن خواسته ها و ایده های “هیدن” با چنین فردی، آنهم در بالاترین سطح موسیقی جهان است. این امر نوید آنرا به ما میدهد که شاید بالاخره سازندگان موسیقی ما، به مرحله ای فراتر ار خوراکی عادی برای شنوندگان عادی فکر میکنند و البته صدها افسوس از اینکه آهنگسازان ما ابزار پرودوسرهای خارجی را ندارند. برای مثال حتی یک خواننده حرفه ای زَن در جامعه هیپ هاپ ایران نیست. خواننده ای که صدایی بقول خودمان Dope داشته باشد، دانش موسیقی رپ را داشته باشد و از تکنیک های آن نیز یا خبر باشد.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
در اکثر آهنگ های آلبوم از نظر تکست ، اجرا یا آهنگسازی با خلـاقیت هایی مواجه میشویم که بیشتر به گوشمان نخورده است.
” همیشه پنج تا پیچ قبل به نظر اخریه… ” از خلـاقیت های دیگه ی این آلبوم است که باعث به وجود آمدن یک حس مشترک بین گروه بزرگی از افراد است. هر کسی در طول عمرش حتما این عبارت را تجربه کرده و این جمله اعتراض گونه را احساس کرده است. تشبیه جاده به مسیر زندگی که در سرتاسر شعر استفاده شده باعث به وجود آمدن جملـات استعاری گوناگون شده است. در این ترک هم مهراد و آرش خودِ انسان را عامل اصلی رسیدن به هدف ( خودشناسی – تا شاید باز بشه خودمو پیدا کنم ) میدانند و در این جهت مفاهیمی چون خود ساختگی ( دورت کسی نیست ) ، اراده ( پاشو ) ، تلـاش ( پرواز کن اوج بگیر) را مطرح می کنند و همچنین محرک هایی که در طول مسیر برای ادامه مورد نیاز است ( یادم میاد سختی وقتی رد میشم از خط پایان )
بررسی کلی:
ترک “پاشو” در لحظات پایانی آلبوم بدون حضور سامان ویلسون و بدون وجود رگه ای از سبک هیپ هاپ به مضمون اصلی آلبوم ادامه می دهد. این ترک در نوع خود پرانرژی است و ساختاری مناسب برا پلی شدن بر سیتم ماشین ها دارد و همچنین با توجه به سبک پاپ آهنگ، بخوبی می تواند بیشتر سلیقه های موزیک را در بر گیرد و در عام مردم نفوذ پیدا کند.
بررسی جزئی:
در ابتدا درام به صورت کیک های متوالی به صدا در میاد … و ملودی نیز به مانند صدایی کیبورد با فعال بودن گزینه ای به مانند اکوردیان به گوش میرسد ( کیبورد )
با شروع آرش دارا همون کیک نیز حذف شده و بعد از چهار میزان دوباره همه چیز به حالت قبلی بازمیگردد … بعد از پایان اجرای آرش … کیک و کلپ با هم شروع به نواختن میکنند به همراه نت های گیتار در نقش ملودی
با شروع ورس … درام شامل تغییری نشده اکورد چهار میزان به چهارمیزان دچار تغییر میشود و در فواصل نسبتا دور ملودی نیز شنیده میشود
بررسی فنی:
هم سویی “پاشو” با آهنگ “Lift me Up” از آلبوم جدید David Guetta از لحاظ معنایی و موسیقیایی شاید امری بی راه نباشد! شاکله اصلی هر دو اثر کیک + بیس هست و مضمون هر دو اثر نیز چیزی نیست جز امید. اما در دستان “دیوید” ابزاری چون صدای خاص و خارق العاده Nico است و کوله باری از تجربه آهنگسازی موسیقی الکترونیک. هرچند که مقایسه مشی و خط کاری “هیدن” با “دیوید” امری بیهوده است اما نکته جالب و مد نظر من، یکسان بودن خواسته ها و ایده های “هیدن” با چنین فردی، آنهم در بالاترین سطح موسیقی جهان است. این امر نوید آنرا به ما میدهد که شاید بالاخره سازندگان موسیقی ما، به مرحله ای فراتر ار خوراکی عادی برای شنوندگان عادی فکر میکنند و البته صدها افسوس از اینکه آهنگسازان ما ابزار پرودوسرهای خارجی را ندارند. برای مثال حتی یک خواننده حرفه ای زَن در جامعه هیپ هاپ ایران نیست. خواننده ای که صدایی بقول خودمان Dope داشته باشد، دانش موسیقی رپ را داشته باشد و از تکنیک های آن نیز یا خبر باشد.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
در اکثر آهنگ های آلبوم از نظر تکست ، اجرا یا آهنگسازی با خلـاقیت هایی مواجه میشویم که بیشتر به گوشمان نخورده است.
” همیشه پنج تا پیچ قبل به نظر اخریه… ” از خلـاقیت های دیگه ی این آلبوم است که باعث به وجود آمدن یک حس مشترک بین گروه بزرگی از افراد است. هر کسی در طول عمرش حتما این عبارت را تجربه کرده و این جمله اعتراض گونه را احساس کرده است. تشبیه جاده به مسیر زندگی که در سرتاسر شعر استفاده شده باعث به وجود آمدن جملـات استعاری گوناگون شده است. در این ترک هم مهراد و آرش خودِ انسان را عامل اصلی رسیدن به هدف ( خودشناسی – تا شاید باز بشه خودمو پیدا کنم ) میدانند و در این جهت مفاهیمی چون خود ساختگی ( دورت کسی نیست ) ، اراده ( پاشو ) ، تلـاش ( پرواز کن اوج بگیر) را مطرح می کنند و همچنین محرک هایی که در طول مسیر برای ادامه مورد نیاز است ( یادم میاد سختی وقتی رد میشم از خط پایان )
نقد و بررسی آلبوم بزرگ
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
