نقد و بررسی آلبوم بزرگ

Cinder · 14/8/18

مقدمه:
اصولا گذشته و کریر افراد را می شود به عنوان شناختی از آن ها به حساب آورد، و ما همیشه طرف بودیم با گروهی بد قول، تقریبا کم کار، و به نوعی بی شباهت به گروه های دیگری که در این حوزه فعالیت می کنند،
به طور کلی فعالیت به صورت گروهی امری بسیار سخت قلمداد می شود و کاری که توسط یک گروه به ثمره وجود می رسد، یا در بهترین حالت باید زاده ذهن تک تک اعضا باشد، یا در حالتی روتین تر زاده ذهن یک نفر از اعضا و همآهنگی و اجرای دیگر اعضا باشد، از آنجایی که ما همه دارای سلیقه های مختلف هستیم، متحد کردن سلیقه ها امری است بسیار مشکل، کاری که گروه زدبازی چندین سال با چیدمان مختلف اعضا انجام داد و در مدت زمان هایی ما شاهد غیبت های بعضا عجیب از اعضا بودیم ( از سال 86 تا 93 از سامان ویلسون، از اواسط 88 تا اواخر 89 از سهراب ام جی، از اواخر 88 تا اواخر 89 از سیجل، و حتی از اواسط 89 تا اواسط90 از نسیم، که این مورد آخرا را می شود به سبک کاری نسبت داد).
کار های گروهی در گروه های خارجی نیز گاهی اوقات دست خوش تغییراتی شده، مانند گروه کویین در اوایل دهه نود که با مرگ فردی مرکوری از لحاظ چیدمان دچار تغییر شد، یا گروه بسیار موفق بیتلز بعد از ده سال فعالیت در سال 1970 از هم پاشیده شد و اعضا به صورت تکی کار کردند، و حتی گروه پینک فلوید که بعد از چند سال فعالیت، لیدر اصلی و بنیان گذار گروه یعنی سیدبرت به علت اختلالات روانی ناشی از ال اس دی کنار گذاشته شد و همچنین ریچارد رایت عضو دیگر این گروه بدلیل اختلاف با راجر واترز در سال 1978 از گروه کناره گیری کرد و 7 سال بعد راجرز واترز بدلایل اختلافات شخصی و سلیقه ای گروه پینک فلوید را منحل کرد که بعد از داستان ها و درگیری های فراوان این گروه به رهبری دیوید گیلمور فصل جدیدی را رقم زد و…
این نکات به این دلیل ذکر شدند که این موضوع را بسط دهیم و روشن کنیم که کار گروهی در بزرگترین گروه های تاریخ با بیش از چهارصد میلیون فروش هم با اختلالات و حواشی بسیاری همراه بوده است.
همیشه عادت داشتیم اتفاقاتی که در گروه زدبازی می افتد، چه اتفاقات مهم و چه سوژه های چند هفته ای را توسط علت هایی مجهول بدانیم، به این دلیل که این گروه هیچوقت پاسخی به سوالاتی که در ذهن طرفداردا بوجود می آمد را نمی داد و این به نوعی شاید از سـ*ـیاست های قدیم گروه زدبازی بود. تصویری که ما از این گروه داشتیم به صورت یک جمله بارها در بررسی های گذشته نیز تکرار شد، گروهی که همیشه باید در آن منتظر اتفاقات غیر منتظره بود.
بالاخره این اتفاق غیرمنتظره هم در گروه افتاد و ما شاهد کنایه ها و درنهایت اختلافات علنی دو طرفه بین سه عضو کلیدی گروه زدبازی یعنی سامان ویلسون و مهراد هیدن در برابر آهنگساز و بیت ساز دوم گروه یعنی علیرضا جی جی بودیم و همین اختلافات “گروه زدبازی” را از لحاظ فعالیت به نقطه صفر سوق داد. در مقابل فعالیت اعضا بصورت جداگانه به شدت بالا گرفت!
[… در حالی که ثمره فعالیت های جداگانه علیرضا جی جی، سیجل و نسیم آلبوم موفق “پیر شدیم ولی بزرگ نه” بود، کنایه ها و بنوعی دیس علیرضا جی جی به سامان ویلسون در آهنگ “مهمونی خودمونه” و پست های کنایه آمیز علیرضا جی جی با هشتگ “#بیت #ساز#شماره1” به مهراد هیدن در اینستاگرام و فیسبوک حکایت از اختلافات درونی بین اعضای زدبازی می داد…]
در نهایت پیرو اختلافات درونی، خبر دو بخشی شدن گروه زدبازی بطور رسمی از پیج فیسبوک زدبازی و اعضا منتشر شد. و چندی بعد شاهد خبر بازگشت سامان ویلسون به موزیک با گروهی جدید همراه با مهراد هیدن و انتشار آلبوم “بزرگ_جلد دوم” ازین دو بودیم. گروه جدید مهراد هیدن و سامان ویلسون همان نام آلبوم یعنی “بزرگ” نامی دهد شد. که با توجه به اختلافات و شباهت با نام آلبوم “پیر شدیم ولی بزرگ نه” نامی پرحاشیه قلمداد می شود و همان طور که انتظار می رفت با بازخورد منفی علیرضا جی جی مواجه شد.

با این مقدمه بررسی آلبوم “بزرگ_جلد دوم” بر اساس اکثر لحاظ های موزیک شناسی شروع می کنیم!

بزرگ:
اولین نکته ای که در شرح گروه بزرگ توجه ما را به خود جلب کرد، نام نامتعارف و عجیب و صدالبته کنایه ای گروه بود. چراکه در تابستان 93 شاهد آلبوم “پیر شدیم ولی بزرگ نه” از علیرضا جی جی و سیجل و نسیم بودیم. با توجه به پیشینه، موضوع و سیر داستان هر دو آلبوم می توان اختلاف عقیده مبرم اعضای گروه زدبازی و در نتیجه دو شعبه شدن آن ها را از همین کلمه “بزرگ” استنساج کرد. علیرضا جی جی، سیجل و نسیم اصرار دارند که خود را “بزرگ نشده”، و مهراد هیدن، سامان ویلسون و بنوعی سهراب ام جی خود را “بزرگ شده” معرفی کنند. هرچند سامان ویلسون و مهراد هیدن در معرفی “بزرگ” ذهن ها را به سمت ترک “بزرگ” هدایت می کنند. در این آهنگ پیشنیه و چگونگی تشکیل گروه بزرگ به زیبایی هر چه تمام تر توسط مهراد هیدن با استفاده از هنر نمادگرایی معرفی می شود و هدف و چگونگی آینده کاری این گروه توسط سامان ویلسون نشان داده می شود.
نکته دیگری که توجه ما را به خود جلب کرد استفاده از کلمه “جلد دوم یا Vol 2” بعد از نام اولین آلبوم گروه بزرگ است که این حرکتی بی سابقه و سنت شکن در صنعت موزیک است که فقط می توان از اعضای گروه زدبازی انتظار همچنین حرکات متفاوت و خاص را داشت. در توضیح “جلد دوم یا Vol 2” اینگونه آمده است که گویا سه آلبوم با نام بزرگ منتشر می شود که هر کدام از آلبوم ها سیر داستانی سه حالت زمانی یعنی گذشته (بزرگ_ جلد اول یا Vol 1)، حال (بزرگ_ جلد دوم یا Vol 2) و آینده (بزرگ_ جلد سوم یا Vol 3) را روایت می کنند.
آلبوم بزرگ بنا به دلایلی یکی از پر حاشیه ترین آلبوم های رپ فارسی به شمار می آید، دلایل این حواشی را می توان این گونه بیان کرد:

Cinder · 14/8/18

– بازگشت سامان ویلسون
– ارنج و چیدمان جدید گروه
– سبک جدید و غریب با موزیک ایران
– پیشینه و اختلافات درونی گروه زدبازی
– بازار گرمی و تبلیغات قبل از انتشار آلبوم
ویژگی مهمی که آلبوم بزرگ را از سایر آلبوم های موزیک ایران متمایز می کند سبک جدید و غریب با فضای حاکم بر موزیک ایران است. لذا بهترین تعریفی که می توانیم از آلبوم “بزرگ_جلد دوم” داشته باشیم اینگونه است: سبکی جدید از هیپ هاپ! متفاوت و غریب با موزیک ایران! نوپا در سبک راک و الکترو!
با این تعاریف آلبوم “بزرگ_جلد دوم” را آلبومی قابل تقدیر و موفق اما ناپخته و تکامل نایافته می دانیم. به اعتقاد بسیاری و همچنین این جانب، موزیک تعدادی از ترک های آلبوم بزرگ، برخلاف سنت همیشگی و نقطه قوت مهراد، در تنور وسواس او به نِمو و تکامل نرسیده اند و موزیک تعدادی از ترک ها به پختگی کامل نرسیده اند. چراکه در بسیاری از ترک های آلبوم پتانسیل بهتر شدن و نیاز به کار بیشتر دیده می شود و بنوعی جمع شدن سریع این آلبوم در عرض کمتر از یکسال درکنار سوپرایزهایی که به همراه داشت ضربه هایی به موزیک و آهنگسازی وارد کرده است. لازم به ذکر است در بسیاری از قسمت های آلبوم شاهد موزیک سطح بالا در حد بهترین موزیسین های جهانی بودیم که بیانگر رشد و نبوع و فاصله گرفتن مهراد هیدن از سطح متداول موزیک ایران است.
با این حال لیریکس و اجرای آلبوم در سطح بسیار بالایی است.
از لحاظ سبک شناسی، هارمونی اکثر موزیک ها همانطور که باید باشد بر پایه سبک هیپ هاپ پایه گذاری شده است. بر خلاف انتظارات مهراد هیدن بیشتر به سمت سبک الکترو تمایل داشته تا سبک راک. سینث سایزر به عنوان یکی از مهم ترین ساز موسیقی الکترونیک نقش بسیار مهمی در نواختن ملودی ترک ها ایفا می کند. در بخش هایی از آلبوم ورود به فضای آکوستیک و استفاده از گیتار الکترونیک نوید اینفلونس از ژانرهای راک را می دهد اما نه در حد ژانر الکترونیک.
اما میزان محبوبیت ترک های آلبوم در نمودار زیر به نمایش در آوردیم؛

موسیقی شناسی ((بزرگ)):

زدبازی شاید الان در حساس ترین موقعیت خود از لحاظ موسیقیایی باشد. از زمان شروعشان که وضعیت معلوم بود، پس از اضافه شدن اعضای جدید و تحول هم (هدفشان) معلوم بود که تاثیرش را در خط سیر و روند تولید موسیقی جدیدشان دیدیم و حس کردیم. اما حالا با برگشت سامان و دو شعبه شدن، هسته قدیمی (متشکل از مهراد، سامان و سهراب) بدون شک در سرنوشت ساز ترین و حساس ترین لحظات عمر موسیقیایی خود هستند، چراکه شعبه دیگر گروه، حسابش با خودش و موزیکش روشن است. اینجاست که حضور شخصی به نام مهراد هیدن میتواند هم چاره ساز و هم مشکل ساز شود. افکار جدید، ایده های نو موسیقیایی و جهش ها و تغییر سبک ها در تولید آثار برای دو دوست دیگر او شاید تا جایی غیرقابل پذیرش باشد که این قسمت مشکل ساز بودن اوست اما در سوی دیگر تجربه، ذوق قوی و بالای موسیقیایی به همراه درک درست، اعتماد متقابل دیگر اعضا و رابـ*ـطه چندین ساله و البته جواب گرفته او با شنونده از طریق آثارش نه تنها باری سنگین را به دوش او گذاشته است، بلکه از نظر من او را به مهره کلیدی این جمع سه نفره بدل کرده است. اما به موزیک گروه برگردیم. صحبت های سامان این امر را برای ما و طرفداران واضح و روشن ساخته است که دیگر نباید منتظر و خواستار آن گروه اوایل دهه 80 باشیم. موزیکی که همگان دلشان برایش تنگ میشود، اما به عنوان یک شنونده و یا منتقد، زدبازی سابق، فحش ها، کل کل ها و دیس هایش را نمی خواهم، بلکه خواسته ما آن (روحیه) قدیمیست. کسی خواستار یک آلبوم کاملا گنگ نیست. کسی انتظار انتشار آهنگ های اجتماعی عمیق چون: (سورنا) و (حصین) را ندارد. طرفدار خواهان شنیدن یک ترک دیس لاو و یا پارتی با خصیصه های زدبازی سابق هستند. حتی مضامین عاشقانه هم برای زدبازی دور ار دسترس نیست. آنها تنهایی کافه های فرانسه و غروب های همراه با مِه و دلگیر انگلیس را تجربه کرده اند. برای این امر مثالی مانند آهنگ Bitch Dont Kill My Vibe از شگفتی جوان رپ آمریکا یعنی Lamar بدون شک مثال خوبیست. در سوی دیگر رپر های دیگری چون Tyga هم ترک های دیس لاو منتشر ساخته اند، اما این کجا و آن کجا. Lamar با ابن آهنگ در Grammy اجرا میکند و امثال Tyga و Bow Wow را ما در ایران مسخره میکنیم!!! زدبازیِ هیدن از لحاظ موسیقیایی جزو دسته ای خاص است که نمونه اش را در خارج (البته به صورت خیلی پررنگ تر) در گروه ها و آرتیست هایی چون: Limp Bizkit و Kid Rock و حتی Linkin Park میبینیم. این تفاوت و تاکید و خواستن متفاوت بودن، در (بزرگ) کاملا مشهود و شنیدنیست. هیدن در بزرگ با آرامش و به ظرافت گوش، فکر و البته دانش موسیقیایی شنونده خود ( اعم از طرفدار و یا بدخواه) را به چالش کشیده است. یک گوش نابلد، آماتور و تازه کار (بزرگ) را معجونی از سبک های: الکترو، راک، رپ و R&B میبیند. در صورتی که اینگونه نیست و آلبوم در ژانر کلی ((رپ)) قرار میگیرد. نظرتان در مورد اثبات و تایید این فرضیه بصورت جداگانه چیست؟ برای موزیک الکترو، باید از زیر شاخه هایش یعنی: Dance و Dub Step و House و غیره نام برد. برای اجتناب از طولانی شدن بحث، از ساختارشناسی این سبک ها پرهیز کرده و فقط به این امر که اگر به موزیک های اشخاصی چون: Skrillex و Calvin Harris و Edward Maya و David Guetta و Avicii گوش داده باشید، به صحت گفته های بالا می رسید. R&B اکثرا و عمدتا جای خاص خود را در کروس های آثار رپ داراست. در این بین تنها میتوان به آهنگ (قرمز) اشاره کرد که (تارا) در آن فوق العاده بود و رِنج صدای خود را به رخ دیگران خوانندگان زَن این حوزه کشید. و بحث راک آلبوم. به عنوان شخصی با گروه Body Count به سرکردگی پدر و مخترع گنگستا رپ Ice-T بزرگ شده ام و همین امسال آلبوم Growing Up In Public از اعتبار رپ بریتانیا Professor Green شنیده ام، هیچ گونه رگه ای از راک را در (بزرگ) نمیبینم. اینکه گیتار آکوستیک یا کلاسیک در لحظه ای در آهنگ بکار برده شود، (برخلاف عقیده شنوندگان ایرانی) این راک نیست. (بزرگِ) هیدن، مجموعه ای شنیدنی برای رپ ایران بود. مجموعه ای که با دانشی بروز تر نسبت به دیگر آهنگسازان رپ ایران ساخته شده است. همیشه نظری مثبت و البته همراه با احترام نسبت به هیدن داشتم زیرا آنقدر جرات دارد که دست به پیانو و گیتار ببرد و در آهنگ هایش بصورت زنده از آلات موسیقی بهره ببرد. در انتها تنها این نکته قابل تذکر است که موسیقی (هیدن) در (بزرگ)، به نوعی فدای تکست شده است. اشعاری که اگر تفکر و وقت بیشتری برایشان صرف میشد، در کنار این موزیک، میتوانست و این پتانسیل را داشت که به یکی از مجموعه های به یاد ماندنی سال 93 بدل شود و بارها و یارها در سیتم های شخصی، ماشین و موبایلِ شنوندگان (حتی غیر از طرفداران زدبازی) پِلِی شود.

پ.ن (نوشته شده توسط سینا نورتون): به عنوان پی نوشت این قسمت از نقد و بررسی یعنی “موسیقی شناسی بزرگ” نوشته اهورا رئیسی، این جانب می خواهم اختلاف نظر خود در برخی از جاهای این آیتم از نقد و بررسی اعلام کنم! از نظر این جانب که مطمئنا با نظر بسیاری از شنوندگان همسو خواهد بود، در موسیقی این آلبوم واضحا از راک و الکترو الهام گرفته شده است و رگه هایی از راک و الکترو دیده می شود. که در نتیجه آن ما شاهد سبک هایی اینفلونس شده از ژانرهای هیپ هاپ/راک/الکترو هستیم.

Cinder · 14/8/18

سامان ویلسون:

حضور سامان ویلسون در سال های ابتدایی رپ فارس، موج جدیدی را وارد رپ فارسی کرد، او کسی بود که بسیار رک و بی پرده می خواند و به نوعی به سبک کوچه بازاری کلمات را بیان می کرد و از هیچگونه فیلتری برای تصحیح کلمات استفاده نمی کرد، بعد از گذر مدت زمان کمی با استفاده از فرمول دوقافیه ای (دوبل) و کمتر کردن فحش ها سامان وارد مرحله ای تازه شد و این روال تا قبل از غیبت او ادامه داشت.
در تمامی این سال ها که سامان ویلسون حضور نداشت، همه منتظر ویلسونی بودند که ادامه دهنده سبک قدیمی خودش باشد، ولی بعد از انتشار آلبوم تنها نقطه اشتراک سامان ویلسون دهه نود با سامان ویلسون دهه هشتاد، تن صدا بود.
از آنجایی که غیبت سامان ویلسون، از کار به یاد ماندنی تابستون کوتاهه شروع شد و در آن زمان ویلسون در آن سبک بسیار موفق بود، انتظار ها از سطح وی برای بازگشت دوباره به موزیک به شدت بالا بود، به نوعی که همه از او انتظار معجزه داشتند و همین انتظار شدیدا این پتانسیل را داشت که به پاشنه آشیلی برای بازگشت سامان ویلسون تبدیل شود.
ادامه بررسی سامان ویلسون در بررسی ترک ها…

سهراب ام جی:

کل دوران فعالیت سهراب را می شود به دو قسمت تقسیم کرد، یک قسمت از ابتدای فعالیت وی تا آلبوم زاخار نامه، و قسمتی دیگر از زاخار نامه تا زمان حال!
سهراب در قسمت اول تغییراتی بسیار کمی داشت و به نوعی تداعی کننده زدبازی قدیم بود و بسیار راحت از مواد محرک و حال و روز های دوران سرمستی نوجوانی و جوانی صحبت میکرد و تقریبا اسلوتر از بقیه اعضا اجرا میکرد. از سال 88 و شروع مجدد گروه بعد از وفقه تابستون کوتاهه، سهراب کمی از چاشنی فحش کم کرد ولی از آلبوم زاخارنامه به بعد تحولی در سهراب به وجود آمد و کم کم سهراب سنگین تر ( لوتی منش ) شد و جالب تر این که به سرعت با این شیوه جدید خو گرفت و حتی بعد از گفتن جمله ( چرا ناراحتی عمو فدات ) لقب عمو، تقریبا به نیک نیم اصلی او یعنی ام جی چربید.
سیر تکامل سهراب در این سبک به نوعی بود که کم کم سهراب به یکی از محبوب ترین اعضای این گروه تبدیل شد.

آرش دارا:

آرش از دوست های صمیمی مهراد است که بیشتر در پشت صحنه حضور دارد و به گفته مهراد هیدن در تهیه آهنگ محبوب تابستون کوتاهه هم به عنوان کو-پرودسور به همراه علیرضا جی جی و مهراد هیدن نقش داشته است.
البته در سال 1385 مهراد هیدن با آرش دارا ترکی به نام همه__کشن را پخش کردند که در آن دوران استقبال نسبتا خوبی از آن آهنگ شد. آن اولین کار سولو از اعضای زدبازی بود که از شاخه زدبازی جدا بود.
آرش دارا از لحاظ اجرا و حتی می شود گفت دیدگاه کاری به مهراد هیدن بسیار نزدیک است و اجرا های آرش هارمونی بسیار خوبی با صدای مهراد دارد.

تارا:

تارا بمانند آرش دارا، امیرعلی ای2 و… از خوانندگانی محسوب می شود که تحت حمایت مهراد هیدن در سطح 1 جامعه موزیک ایران معرفی شد. بعد از همکاری مهراد هیدن در میکس و مستر آهنگای اولیه تارا، در اسفند 92 شاهد اولین همکاری تارا به عنوان خواننده مهمان در آهنگ احساسی “پس چی شد؟” مهراد هیدن بودیم و بعد از این آهنگ همان گونه که انتظار می رفت شاهد حضور تارا به عنوان Female Vocal در دو ترک از آلبوم “بزرگ_جلد دوم” بودیم.
کیارش و سیامک دو خواننده مهمان دیگر آلبوم “بزرگ_جلد دوم” بودند که از نظر شنوندگان شاهد اجرایی سطح بالا از کیارش، و اجرایی سطح پایین از سیامک بودیم.

Cinder · 14/8/18

بررسی ترک های آلبوم بزرگ:

1- بی تاب

بررسی کلی:

شروع این ترک یا بهتر است بگوییم آلبوم، نت های دارک و غمناک اقتباس شده از سبک راک، نوید سبکی نو و تلفیقی از آلبوم را می دهد که در سرتاسر آلبوم شاهد آن هستیم.
این ترک با مضمون “بی تاب برای شروعی دوباره” قطعا بهترین انتخاب برای شروع آلبوم است. آوازخوانی مهراد در این ترک با تحریر بی نقص و کاملا بجا اجرا شده است بطوری که زمینه بسیار مناسبی برای اجرا و رپ کردن سامان ویلسون شکل داده است و درنتیجه ما با تلفیقی تمام عیار و موفق از ژانر های رپ/راک/الکترو طرف هستیم که سبکی نو از آلبوم را در همان آغاز و شروع کار به رخ می کشد.
بررسی جزئی:
در این ترک و در شروع به اشتباه درمی یابیم که با آهنگی احساسی طرف هستیم… ولی با شنیدن صدای پیانو به سان تیک تاک ساعت همه تصورات کوتاه ما دور انداخته شده و با شروع مهراد هیدن استارت این پروژه خورده می شود
مهراد به مثال گذشته بر روی نت های اجرا شده پیانو اجرای خود را شروع کرده و در نبود درام و ریتمی مشخص به اجرای خود ادامه می دهد. به صورت فید مانندی مهراد گام ها و و ارتفاع نوت ها را به صورت تصاعدی افزایش داده تا پایان اجرای خود در این قسمت
اتمام پایان مهراد مصادف می شود با شروع درام که از کیک و یک های_هت با فاصله های بسیار کم و پیوسته که در حد فاصل نواخته شدن کیک و کلپ به صدا در می آید
شروع سامان ویلسون با افکتی که بر روی صدایش قرار داده شده می تواند شنونده هایی که طرفدار او هستند را برای شنیدن واضحتر صدایش تشنه تر کند
اجرای سامان به مانند یک اجرایی که انتظار میرفت بر روی ریتم و موج به وجود آمده توسط درام و پس از پاساژی کوتاه آغاز شده… البته در میزان های پایانی این ورس بعد از کلپ ها صدایی اسنیر مانند شنیده می شود که می توان اینگونه تصور کرد که این ترفند برای آماده سازی گوش شنونده برای شنیدن کوروس کار به مانند اجرایی در شروع کار با این تفاوت که این بار بر روی درام باشد استفاده شده است
در ورس دوم هم با چیزی شبیه به ورس اول طرف هستیم… ساختار کلی ورس ها به این صورت است که در هشت میزان ابتدایی ما با نت هایی لوپ مانند و بدون تغییر مواجه هستیم ولی از بعد میزان هشتم و با شنیدن کیک هایی پشت سر هم پترنی جدید اضافه شده و به تکامل بیت در این قسمت کمک کرده که اکثرا این امضای مهراد هیدن بر پیکره موزیک هایی است که تا به الان ساخته است.
بررسی فنی:
حدس زدن ژانر این ترک شاید برای گوش های غیر حرفه ای (حتی بعضا نیمه حرفه ای) سخت باشد. شخصا شنیده ام که آهنگسازی اینکار با نمونه های خارجی چون لینکین پارک مقایسه شده است که نوعی قیاس مع الفارق میباشد. ژانر nu-metal که حتی لینکین پارک هم در مقایسه با گروه اسطوره ای Korn چیزی برای عرضه ندارد، خصوصیات خاص خود را داراست. در ” بی تاب” اثری از درام و حتی خوش بینانه تر کیک های عمیق، سنگین و کوبنده نیست. گیتار الکترو هم نقشی ملموس و عیان در این اثر ندارد. پس با همین 2 مثال نقض، بدون اشاره به تکنیک ها و خصوصیات وکال مخصوص این سبک (برای مثال hit کردن نت های بالا) مقایسه با لینکین پارک و دیگر مثال های خارجی را تمام می کنیم. اما اگر دوباره به خود آهنگ رجوع کنیم، این اثر نیز در نوع خود دوست داشتنی و بدون اشکال است. فضاسازی خوب یکی از خصیصه ها و برگ های برنده این اثر میباشد که با درون مایه و موضوع شعر کاملا همآهنگ و سینک است. شروع کار (همان موضوعی که باعث درک غلط و مقایسه با گروه هایی چون لینکین پارک می شود ) در تایم 01:15 پس از کوروس اینترو مانند بسیار خوب و بجاست. در ادامه با شروع رپ کردن خواننده، شاهد یک افکت دیگر بر روی صدا و البته میکس/مستری قوی هستیم.
بررسی محتوا و مفهوم ترک:
تلفیق خلـاقانه ای که در آهنگ انجام شده، به طوری است که از شنونده غیر حرفه ای تا شنونده ثابت رپ را به خودش جذب می کند.
کوروس توسط مهراد به زیبایی هر چه تمام تر اجرا شده و هر گوشی را جذب خودش می کند. این آهنگ به طور قطع بهترین انتخاب برای شروع آلبوم بود، به شکلی که مخاطب با پیشینه ذهنی ای که از غیبت سامان دارد احساس می کند سامان راجع به مشکلـاتی که باعث این غیبت و جنگیدن و حضور دوبارش شده، صحبت می کند. در حالی که فرا این نگاه به چیزی بیش از این مشکلات و مسائل کلی می پردازد.
بیتاب را میتوان داستان یک آدمی که باز هم برای چندمین بار شکست میخورد و به چیزایی که تعریف می کند نمی رسد، دید!…. بیتاب توصیف حس لحظه هایی است که بعد از مدت ها، ناگهان به قدرتت ایمان می آوری و به آن چیزی که درونت است وصل میشوی! به علـاوه اینکه آهنگ اول، یک دید کُلی راجع به آلبوم را بیان می کند که باعث می شود موضوعیت کلی آلبوم به مخاطب القا شود. سامان از شروع ورس یک تا پایان ورس دو، با قلم قدرتنمدش راجع به جنگیدن و سختی ها و توانایی هایش صحبت می کند و نوعی غرور و امید را به مخاطب منتقل می کند که بسیار تاثیر گذار است. در سراسر شعر آرایه اغراق به چشم میخورد که میتوان گفت به بهترین نحوه استفاده شده و کاربرد قافیه های غیر کلیشه ای و البته چند هجایی ( بخصوص در ورس دوم ) تاثیر گذاری شعر را بیشتر کرده است.

Cinder · 14/8/18

2- فردا
بررسی کلی:

ترک دوم آلبوم با نام “فردا” و مضمون امید و اتکا به خود در کوروس و ورس مهراد و رجزخوانی و کوچک شمردن بدخواهان در ورس سامان، بنوعی ادامه دهنده مضمون ترک قبلی یعنی “بیتاب” است و از دسته ترک های شکل دهنده مفهوم کلی و اصلی آلبوم محسوب می شود. برخلاف ترک بیتاب که تلفیق شاخه های موزیک در بطن موزیک حل شده بود اما در این ترک تلفیق در دو بخش جدا از هم انجام شده و فضای متفاوت اینتروی آهنگ و کوروس ها در مقایسه با مابقی آهنگ با هر گوش غیرحرفه ای هم قابل تشخیص است. همان طور که در بررسی کلی آلبوم بزرگ ذکر کردیم موزیک برخی ترک های آلبوم مانند همین ترک “فردا” به پختگی کامل نرسیده اند. اما شعر این ترک در نوع خود بی نظیر است و در لیریکس مهراد تکنیک های ادبی بسیاری میبینیم. سامان ویلسون هم بگونه ای هنرمندانه مضمون ترک را با شعری گنگ و حماسی درآمیخته است.
بررسی جزئی:
با شروع آهنگ در میابیم که با رد کردن میزان ها پترن ها یکی بعد از دیگری اضافه شده و ساختار جزئی تکمیل می شود، با شروع اجرای مهراد کلا فضای بیت و گام و نت ها و حتی ساز های اجرا شده دچار تغییر شده و با درامی عجیب طرف هستیم
درامی عجیب از این لحاظ که با ساختار گوش های ما غریبه است…
این درام تا شروع ورس مهراد ادامه دارد و با شروع ورس یک ما با متدواول ترین درام… یعنی کیک… کلپ… مواجه میشیم… اما در این درام تغییراتی خودنمایی می کند که در ذیل به آنها اشاره خواهیم کرد
اولین نکته این است که در حال شنیدن صدایی اضافه بر صداهای معمول ( کیک / کلپ / اسنیر / های_هت / کرش ) هستیم که در مابین فواصل کیک و کلپ نواخته می شود و میزان های فرد را نشانه گرفته است
اجزای دیگر این درام هم های_هت است که بر عکس کار های معمول و بیشتر دیده شده از مهراد به صورت تکی تکی و در فواصل دورتر به صدا در می آید
در میزان های اجرا شده در ورس تغییراتی بیش از این نکات دیده نمی شود
چهار میزان قبل از شروع کوروس درام به صورت کلی حذف شده و فواصل کیک به صورت… ( کیک کیک… کیک کیک کیک ) در می آید… این نحوه اجرا تا شروع ورس دو ادامه دارد
در ورس دوم هم همین روال تکرار می شود.
بررسی فنی:
“فردا” در دسته بیت های کمی قوی تر این آلبوم دسته بندی می شود. تا ثانیه 00:59 به نوعی در عین ناباوری شاهد یک موزیک سطح بالا هستیم. موزیکی که شاید هیدن با گوش دادن به گروه هایی چون: imagine dragons یا one republic و یا lorde الهام گرفته است. استفاده از اینگونه درام ها در سطح جهانی چند مدتیست که رایج شده است و 2 گروه یاد شده به نوعی طلایه دار این موضوع هستند که همین امر شهرتی جهانی را برای گروه بسیار جوان و تازه تاسیس imagine dragons با آهنگ هایی چون radioactive و همچنین جوائز متعددی چون grammy را برای lorde به ارمغان آورده است. همچنین در طول این 59 ثانیه شاهد یک Pan به جا هستیم. اما در ادامه که ضرب سنتی مانند در زیر لایه کار اضافه می شود، تمامی پیش داوری ها و انتظارات را کنسل می کند اما نه مایوس. موضوع تکست حالتی پرخاش جویانه (اما نه گنگ) و لاتی دارد که با ضرب ایرانی حالتی حماسی را ایجاد کرده تا حدی که خواننده می گوید: ” من آدم جنگم، من از جنس سنگم” که واقعا در کنار موزیک قابل لمس است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
بعد از مضمونه اِراده، دومین ترک مضمونش ” امید ” است!
فــردا، دومین ترک آلبوم، از لحاظ نگه داشتن اشتیـاق شنونده برای گوش دادن به ادامه آلبوم و مخصوصا بیشتر آشنا شدن با طرز فکری و نحوه اجرایی سامان، اهمیت دارد. یک نکته قابل توجه کوروس، علـاوه بر اجرای زیبا، مفهومش است. به طوری که کوروس به طرز زیبا و ساده ای، خلـاصه شده ورس اول آهنگ است و ارتباط معنایی خیلی خوبی با ورسش دارد {برای مثال: گشتم گشتم هر جا…… تا رسیدم به یه دریا ” با 2 بیت اول ورس که ” جست و جو…. تا که رسیدم به اصل ” قرابت معنایی دارد } با شروع ورس استایل جالبی را از مهراد شاهد هستیم که در گذشته کمتر به این صورت ازش دیده بودیم. به نظر می آید دلیل این سبک اجرا، نمایان کردن اشتیاق و شـوق خودشان از ” فردا ” امیدواریی است که بارها در آهنگ بر آن تاکید می شود و آن انرژی خوبی که در خودشان احساس می کنند را به خوبی انتقال می دهند. از سوی دیگر می شود از ورس، برداشت کرد که مهراد درباره دورن نگری , فرایند هوشیاری صحبت می کند!
(که توضیح این عبارات خارج از بحث ما است، فقط خواستم این چنین تیتری را در گوشه ذهنتان داشته باشید). یکی از ویژگی های مهراد در اینجا همین استفاده از تشبیهات جالب و مبالغه (در بعضی مواقع ) بود. که جذابیت خاصی را به ورس داده است.
سامان به نوعی از ادبیات لمپن استفاده می کند! که یادآور استایل گنگ است و مهراد از خودش چهره ای شیک تر نشان می دهد.
هوک فردا مثل یک آینه می ماند. به هر کسی خودش را نشان می دهد که تاثیر بگیرد! آهنگ از لحاظ رایمینگ در سطح متوسطی قرار دارد و قافیه ها اکثرا ساده و معمولی بودند.

Cinder · 14/8/18

3- کافی نیست:
بررسی کلی:

ترک سوم با نام “کافی نیست” و مضمون “بی حد و مرز بودن هدف و قانع نشدن به چیزی که الان است” در دسته ترک های شکل دهنده مفهوم اصلی آلبوم قرار می گیرد. در این ترک با تلفیق نسبتا خوبی طرف هستیم ولی هنوز جای بهتر شدن تا رسیدن به یک تلفیق تمام عیار دیده می شود. بطور کلی نقطه قوت و زیبایی های این ترک در جاهایی دیده می شود که رگه هایی از سبک راک در آن حضور دارد.
بررسی جزئی:
مهراد علاقه مفرطی به اجرای روی نت و بدون درام دارد در این کار هم ترک عادت نمی کند… از تکنیک های سلفژ میتوان به همین اجرا ها اشاره کرد بدین صورت که با نبودن درام و ریتم تنها نت ها هستند که خودنمایی می کنند و روی نت های مشخص اگر به درستی کلمات تلفظ نشوند به اصطلاح اشتباه یا همان فالش رخ می دهد
در میزان های ابتدایی ( هر دو میزان می شود یک بیت… بدین صورت که ورس هشت بیتی، تشکیل شده از شانزده میزان است ) نت های پیانو با فواصلی بدون تغییر نواخته شده تا در ادامه کیک به ساختار درام اضافه شده ( کیک به صورت تکی تکی بدون اسنیر و کلپ )
در میزان های بعدی پترن هایی که نقش ملودی کار را ایفا می کنند به کار اضافه شده ( نت های یکنواخت گیتار ) و با شروع ورس توسط مهراد های_هت هم تقریبا آخرین جز اضافه شده به بیت میباشد
تا پایان ورس دو این روال ادامه داشته و در برک تایم ( بریج ) ساختار درام نتها شامل های_هت شده و این روال چهار میزان ادامه داشته و با شروع ورس های_هت به طور کلی حذف شده و کیک و کلپ به بیت اضافه می شوند… آخرین نکته در این بیت تغییر دوباره ساختار دارم در ورس آخر میباشد که اینبار کیک در فواصل مختلف و غیر منظم شروع به نواختن می کند
از نکات جالب این ترک تغییر مداوم ساختار بیت است به نحوی که هارمونی در میزان های مختلف با ساختار و قوانین مختلف خودنمایی می کند
بررسی فنی:
با استارت اینترو مانند مهراد، “کافی نیست” این شانس را داشت که در ژانر Indie و یا Pop Rock قرار گیرد، تا تایم 00:45 این روند ادامه می یابد که با شروع ورس، این تفکر از بین میرود. این آهنگ نیز همچون عادت های پیشین مهراد بر روی سه ستون: پیانو و درام (غیر زنده) و گیتار استوار شده است. تنها نکته ای که میتوان از آهنگسازی خرده گرفت این است که گیتار (الکترونیک) میتوانست مجال بیشتری برای خودنمایی داشته باشد از نمونه نت هایی که میتوان با bpm خیلی پایین تری ازشان استفاده کرد، می شود به گیتار الکتریک آهنگ Get Lucky اشاره کرد. نکته دیگر وکال مهراد هیدن در کوروس برای اجرای کلمه “بی نهایت” به صدای خود مقداری Rasp اضافه کرده است که دلنشین از آب درنیامده و شاید اگر این قسمت را فالستو اجرا میکرد، تاثیر بیشتری داشت.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
سومین عنصری که دقیقا بهش میپردازند ” تکامل گرایی ” است!
تلـاشی دائم برای بهترین (لـازم به ذکر است تکامل گراها طبق نگرش مثبت اندیشی که دارند سعی می کنند با دید مثبت به همه چیز نگاه کنند)
در شروع کار، مهراد با فضاسازی زیبا و ظریفی که انجام می دهد مخاطب را وادار به تصویر سازی یک طبیعت توی ذهنش می کند که البته جدا از این تصویر سازی هدف از اینترو , بیان مفهوم امید بوده که این دفعه با زبان متفاوتی بیان شده که ورس اول بیشتر و دقیق تر به این مفهوم می پردازد. البته آرایه های تشبیه و استعاره ای که استفاده شده بسیار این موضوع را روان تر بیان کرده است ؛ به طور مثال
سنگ بود جلوم روش ریلو ساختم / 1 بودم جلوش 100 تا صفر و کاشتم). ورس بعدی مهراد ( ورس سوم ) محوریتش بیشتر روی تصمیم برای آینده و اهمیت زندگی است و برای اولین بار بعد از چند سال کارنامه هنری اعلـام کرد که دیگر به چشم سرگرمی به موزیک نگاه نمی کند و ایندفعه کاملـا جدی دست به کار شدند. در ورس دومِ هیدن، قافیه های چند هجایی و قافیه های میانی دیده می شود که رایمینگ ورس را در حد خیلی خوبی قرار می دهد. سامان با اینکه ورسش تک قافیه ای است اما قافیه میانی در آن به چشم میخورد.
تشبیه آدما و احساساتشون به موتور سیکلت تشبیه جالب و به جایی بود و خیلی خوب بیان شد. محوریت ورس بعدی سامان روی هدف و تمرکزیست که برای رسیدن به آن گذاشته. همه ابیات این ورس به این موضوع گره خوردند و جزئیات به زبانی ساده بیان شدند.
در هر دو ورس سامان استفاده زیادی از آرایه تناسب شده است
( روز و شب شبو روز کل هفته کل ماه کل سال ) ( صاف گردنم سر بالا و را به جلو مستقیم جهت)
* منظور از قافیه میانی، کلماتی که با قافیه های موجود در انتهای هر دو مصرع قافیه هستند گفته می شود.

Cinder · 14/8/18

4- تا ته:
بررسی کلی:

اگر از دنبال کنندگان پیج سامان ویلسون بوده باشید حتما بیاد دارید که سامان ویلسون قسمتی از همین ترک را با مانور بر فضای گنگ ورس خود و نعره های موجود در ترک به عنوان دمو پخش کرد.
این ترک با نام “تا ته” و مضمونی از سبک گنگ به عنوان چهارمین ترک آلبوم را وارد فاز جدیدی می کند که فضای آلبوم را از تلفیق با ژانر راک دور می کند و به فضای هیپ هاپ با چاشنی الکترو وارد می کند. این فضا تا ترک 8 یعنی “پشت دست” بر آلبوم حاکم است. این ترک و 4 ترک بعدی بنوعی از آهنگ های محافظه کار آلبوم محسوب می شوند چراکه در جهت ارضای سلیقه مخاطبان و شنوندگان قدیم در آلبوم قرار گرفته اند و از حیث مفهوم و محتوا با هدف کلی آلبوم تفاوت دارد.
بررسی جزئی:
تقریبا لقب هیپ هاپی ترین بیت را تا اینجای کار میتوان به این کار نسبت داد
به طور بدیهی این چنین جا افتاده که ساختار و پترن های استفاده شده در این جور بیت ها کمتر از بیت های دیگر در سبک های دیگر است
علت این امر را می شود به لیریکس این طور کارها نسبت داد… چون در این جور کارها بار اصلی کار بر روی دوش تکست است و با ساده و تقریبا لوپ کار کردن میتوان زمینه ای ساخت برای راحت تر و بهتر شنیده شدن کار
اشاره کردن به ساختار و اجزای تشکیل دهنده آن کمی برای گوش های معمولی سخت است به این علت که این درام از ضرب آهنگ مشخص و معمول استفاده نمی کند و تقریبا غربی است اینگونه درام ها و ضرب ها
در میزان های فرد تقریبا با صدای کیک روبرو نمیشیم ولی در طرف مقابل کلپ در جای خودش به صدا در می آید و بار ضرب آهنگ را به تنهایی به دوش میکشه… های_هت به صورت یکنواخت به صدا در آمده و درست در جایی که انتظار نداریم 2 و 3 بار صدای کیک را پشت سر هم میشنویم
این نوع درام ها دست خواننده را برای اجرا بسیار باز میزاره از آن بابت که هم براحتی می شود لش و اسلو خوند و در طرف مقابل هم می شود با کند تلفظ کردن واژه ها… به علت زیاد شدن هجا ها میزان بعدی را جامپ زد
در طول ورس در فواصل نسبتا طولانی میزان ها بت نت های پیانو روبرو میشیم و تعدد این نت ها در کنار هم آکوردی به وجود آورده که دست پرورده این آکورد به وجود آورنده هارمونی شده است
آکورد تونیک ( سه فاصله ای ) ( اگر گوش نگارنده درست شنیده باشد! ) در این بیت به کرات مورد استفاده قرار گرفته است
به طور کلی ساختار بیت در این آهنگ بر عکس ساخته های دیگر مهراد از پیچیدگی کمتری برخوردار میباشد و صد البته که تم این جور کار ها به همین شکل است
بررسی فنی:
تا ته را اگر به یک رپر خارجی هم بدهید، میتواند بر روی این بیت رپ کند. خصایص این بیت که در ادامه اشاره خواهیم کرد، این بیت را بیشتر ساحل غربی و متولد Bay Area نشان می دهد. نمونه دم دستیش هم میتوان به چندین ترک از آلبوم پیشین Nipsey Hussle اشاره کرد که البته با توجه به صدا، و استایل لَش خوانی او، بیت “تا ته” از تمپو بالاتری برخوردار بوده. در کل استفاده از Clap، واضحا به جای درام های دستگاهی و الکترونیک از خصیصه های این نوع آهنگسازیست که با توجه به تکست و موضوع این امر به جا و به خوبی اعمال شده است. فقط یک انتظار کوچک میرفت که نیاز به کمی خلاقیت داشت این است که ای کاش یکی از کوروس ها (بصورت متداول در آهنگ های خارجی کوروس آخر) فقط clap داشت و بر روی آن وکال قرار میگرفت. اکثر رپرها از این ابزار در Live ها و اجراهای زنده خود (اکثرا برای تمامی کوروس ها) استفاده می کنند که با همراهی طرفداران در سالن غوغایی بپا می شود.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
تا الـان شنونده با سبک و استایل جدید سامان اشنا شده است و از این ترک ویلی نقش پررنگ تری را در آهنگ ها بازی می کند و اولین آهنگی که سامان شروع کننده است و همین طور یکی از کوروس های آهنگ را هم میخوند، همین آهنگ است.
فضای این آهنگ با آهنگ های قبلی تفاوت دارد. بعد از سه ترکه آرمانی و شعارگونه اولین آهنگ مستند ” تا ته ” است!
چیزی که همه شاید حس کرده باشند و دور از لمس نباشه! در عین حال تا ته به نوعی پیش زمینه ای برای چند آهنگ بعدی است و فضا را برای شنونده ها اماده می کند که در ادامه شاهد یه دیس و یکی دو تا ترک گنگ باشند! و از این ترک، فرم آلبوم Catchy و عام پسند تر می شود که کشش و ایجاد کند! سامان در این آهنگ به طرز زیبا و محسوسی شروع به تعریف یک داستان می کند
و حالت ” استوری تلینگ ” به آهنگ می دهد، که توی یک رینگ است و میخواد با دنیا بجنگه ( دنیا زد من و زمین اگه پا نشم حذفم ).
آرایه تشبیه در طول تکست مشهوده، حتی جزیئات داستان هم به خوبی تشبیه شده که باعث می شود تکست سطح خیلی خوبی داشته باشد.
ورس سامان گاها” دارای قافیه داخلی است و تو بعضی ابیات هم قافیه های متوالی استفاده شده که آهنگ را از نظر رایمینگ در وضعیت خیلی خوبی قرار می دهد و تمام ابیات در ارتباط با هم هستند. { در نگاه دیگر میتوان این ترک را در یک جمله به صورت ” کسی که رویا های بزرگی داشته و الـان از خودش ناراضیه ” بیان کرد } مهراد علیرغم حفظ موضوع آهنگ با حالت طعنه امیزی شروع به خوندن می کند که و این لحن جذابیت خاصی به ورس داده. در تکست مهراد هم همانند ورس سامان تشبیهاتِ خوبی دیده می شود. این ورس از لحاظ مفهومی ادامه ورس سامان است
ولی مهراد از دیدگاه خودش به موضوع اشاره می کند. از لحاظ رایمینگ مهراد خوب شروع می کند اما ادامه نمی دهد، بعضی جاها سبک نوشتن تکست و قافیه , کلاسیک و منظم و بعضی جاها غیر کلاسیک و نامنظم است ( در سبک غیر کلاسیک رپر هرجا احساس کند قافیه لازم است از آن استفاده می کند. در واقع میتوان گفت ابیات یک اندازه نیستند و تعداد ” بار ” در هر مصراع با مصراع بعدی متفاوت است که باعث می شود در مجموع از قافیه های بیشتری استفاده بشود و محصول نهایی جذابتری برای مخاطب به وجود می اورد. )
از نقاط قوت دیگر مهراد تو این آهنگ می شود به فلوی خوبی که دارد اشاره کرد. اگر بخواهیم ورس هیدن و از جنبه های دیگر بررسی کنیم میتوانیم بگوییم مهراد معنی را به این شکل کامل می کند که، هر کس یه سبک زندگی را برای خودش انتخاب می کند ولی نباید یک مسئله غیر ارزشی و تکراری بخش عمده زندگیش را پر کند. تـا تـه با لحن آمرانه ای که دارد و با مطرح کردن مسائل سعی بی وقفه ای بر اصلاح طرز فکر ها می کند.

Cinder · 14/8/18

5- بریزم بهم:
بررسی کلی:

ترک پنجم آلبوم با نام “بریزم بهم” و با مضمون گنگ و دیس، بطور علنی و بدون نام بردن از سوژه دیس یعنی “علیرضا جی جی” به انتقاد از او و تحقیر او می پردازد.
این ترک به آسانی با شنونده ارتباط برقرار می کند و خیلی زود برای مدتی کوتاه (از چند ساعت تا چند روز) شنونده را به خود قفل می کند. اما بدلیل سادگی بیت و ساختار موزیک در دسته ترک های زودگذر آلبوم قرار می گرد و همانطور که گفتم فقط برای مدتی کوتاه و شاید به عنوان اولین ترک آلبوم شنونده را به خود جذب می کند.
بررسی جزئی:
در این ترک به طور پیش فرض ورس یک به طور فید این به سمت نت های بالاتر رفته و همین تغییر حتی در لحن و سرعت اجرای مهراد هم دیده می شود ( به طوری که حتی به اشتباه می شود تصور کرد که میزان به میزان بیت ریت یا همان تمپو در حال افزایش است ) و در میزان آخر ورس اول پاساژی هم اضافه شده و ورس را جون دار به اتمام میرسونه
از لحاظ فنی سبک اجرایی و نت های نواخته شده در این ترک ( حالا یا به صورت اتفاقی یا به صورت خود خواسته ) به خوبی با هم سینک شده و ترکی دلنشین را به وجود آورده است
بررسی فنی:
یکی از بیت های معمولی این مجموعه همین کار است. هرچند که روند موسیقیایی بیت در طول ترک ثابت است، اما از لحاظ وکال خیلی به این بیت کمک شده. ثابت بودن را حتی میتوان در قسمت کوروس کار دید که پرودوسر تنها به قرار دادن افکت بر روی صدای خواننده کوروس اکتفا کرده است. نکته دیگری که قابل تذکر یک تغییر تمپو در دقیقه 01:02 میباشد که با توجه به تغییر استایل حالت رپ کردن به نیمه فست، بیت با یک افکت دیگر (ته زمینه کار کماکان ثابت است) حالتی قوی تر و اگرسیو تر پیدا کرده است که در بین یکپارچگی سرتاسری این بیت، کمی خوش طعم تر به گوش شنونده می آید. در آخر این را باید اضافه کنم که opening و استارت کار را با موزیک Electro اشتباه نگیرید.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
خب بعد از تا ته، بریزم بهم با حفظِ مسیرِ تاثیر گذاری، مضمون به طور کامل گنگ می شود !
از انجایی که آهنگ به اتفاقات درون گروه می پردازد , با در نظر گرفتن کلیت آهنگ یکی از برداشت هایی که از کوروس آن میکنیم این است که مهراد از گذشته و رابطش با بچه ها صحبت می کند و دور هم جمع شدنشان در گذشته را بی هدف بیان می کند ( الکی خوش میگذشت )
و همچنین با لحن تحقیر امیزی آن را اتلـاف وقت میداند ( ساعتارا کشتیم رفت ) که صدای سامان هم می آید ” تا من اومدم بریزم به هم ” را تکرار می کند که باعث می شود این برداشت محتملی از کوروس باشد. جدا از کنایه به اعضای قبلی گروه و اشاره به حواشی پیش آمده استفاده از لفظ ها و حس برتری که نسبت بهشون عنوان می کند خودش را به عنوان خالق گروه مطرح می کند. در کل به خاطر بودن تو این آلبوم آن فضا سازیه کلی و اشاره های غیر مستقیم این آهنگ تک بعدی نیست وگرنه اگر به صورت سینگل بیرون میامد دیس بود رسما! از نکات بارز ورس مهراد تیکه های غیر مستقیم و در عین حال تند و تیزی است که استفاده می کند. از لحاظ رایمینگ تکست در سطح خیلی خوبی قرار دارد و می شود به قافیه های متوالی، قافیه های دو کلمه ای و چند هجایی اشاره کرد. و همین طوراستعاره های به کار رفته در سه بیت اولیه و بیت اخر بسیار عالی است. سامان هم مثل آهنگ قبلی تو این آهنگ از اول تا اخر یک استعاره را برای ورسش انتخاب کرده. ایندفعه ” مهمونی “
استعاره ای است که استفاده شده تا سامان به خاطر مناسبتی که آهنگ با ترک مهمونی خودمونه دارد حسابی رجز خونی کند و قدرتشو نشان بدهد که این کارا به خوبی با فلو های خوب و به موقع، قافیه های دوتایی و متوالی زیبا و استایل جالبی که در این آهنگ گرفته انجام می دهد. نکته جالب دیگر اینکه سامان تشبیهی که استفاده کرده را تو یه جاهایی با واقعیت یکی می کند! انگار واقعا دارد راجع به مهمونی میخونه! و این مرز بین واقعیت و تشبیه به وجود آورده خیلی انعظاف پذیر می شود و واقعا از بهترین ورس هایی است که تو آلبوم اجرا کرده.

Cinder · 14/8/18

6- هارم
بررسی کلی و فنی:

رتبه 3 در لیست تاپ ترک آلبوم “بزرگ_جلد دوم”
هارم را باید به تنهایی به پای سامان گذاشت. قدرت استوری تلینگ او در این اثر در نوع خود شاهکار است. او داستانی از یک پارتی و دختری به خصوص را جلوی چشمان شما می آورد که تک تک جزییات این جریانات و گفت و گوها و تفکرات او را شنونده میتواند تصویر سازی کند. ورس سهراب موضوعیت کمتری با صحبت های سامان دارد اما با کمی تخفیف، میتوان ان را مکمل خوبی برای این اثر دانست. موضوعی که باز ذهن ما را درگیر می کند (همانند قرمز)، باز هم همان افکت این بار بر روی صدای سامان است. و اینکه چرا این صدای اج-دار ترجیح داده شده است؟ با این مورد که باز هم با توجه به موضوع اثر (تا حد خفیفی گنگ-پارتی) صدای اصلی سامان گزینه بهتری میتوانست باشد. استارت کار با توجه به سبک کار مناسب است، شنونده را گوش به زنگ می کند تا بداند با آهنگی مِلو روبه را نمی شود. کوروس کار نیز به خوبی توسط مهراد خوانده می شود که بازهم با توجه به جو کار و نوع صدای مهراد، خوشحالیم که این امر به دارا سپرده نشد. موسیقی اینکار به گوش ساده می آید اما تنوع پترن ها در آن بسیار است. در هر میزان از چهار پترن تا بالاتر را نیز شاهد هستیم که نمونه اش را در تایم 03:00 شاهد هستیم.
بررسی جزئی:
در این ترک دوباره با بیتی طرف هستیم که ازدیاد پترن در آن بیداد می کند. بدین طورت که که مثلا در یک میزان حداقل پنج پترن در عین حال در حال اجرا شدن هستند
بیسیک ملودی این ترک هم همون طور که می شود حدس زد پیانو است و از آن طرف در طرفی دیگر نتی دیگر نواخته شده و دوباره این تعدد نت ها آکوردی دیگر برای ایجاد هارمونی ایجاد کرده است
جدا از مبحث درام اسنیر نیز در جای جای این درام نواخته شده و حالتی پاساژ مانند را به بیت اضافه می کند
البته این اسنیر با شروع ورس ها حذف شده و درام در ورس یک به ترکیب ( کیک / کلپ… با تاخیر کیک / کلپ / کیک… ) در آمده
در میزان نهم همین کیک و کلپ حذف شده و اسنیر به کار اضافه شده و چهار میزان ادامه داشته و بعد از این پروسه دوباره بیت به حالت اصلی تغییر حالت می دهد به طور کلی ساختار بیت در این ترک در میزان هایی با فواصل نسبتا کم دچار تغییر می شود و همین حالت حذف درام و اضافه شدن اسنیر در ورس دو هم دیده مشه
هارم را باید به تنهایی به پای سامان گذاشت. قدرت استوری تلینگ او در این اثر در نوع خود شاهکار است. او داستانی از یک پارتی و دختری به خصوص را جلوی چشمان شما می آورد که تک تک جزییات این جریانات و گفت و گوها و تفکرات او را شنونده میتواند تصویر سازی کند. ورس سهراب موضوعیت کمتری با صحبت های سامان دارد اما با کمی تخفیف، میتوان ان را مکمل خوبی برای این اثر دانست. موضوعی که باز ذهن ما را درگیر می کند (همانند قرمز)، باز هم همان افکت این بار بر روی صدای سامان است. و اینکه چرا این صدای اج-دار ترجیح داده شده است؟ با این مورد که باز هم با توجه به موضوع اثر (تا حد خفیفی گنگ-پارتی) صدای اصلی سامان گزینه بهتری میتوانست باشد. استارت کار با توجه به سبک کار مناسب است، شنونده را گوش به زنگ می کند تا بداند با آهنگی مِلو روبه را نمی شود. کوروس کار نیز به خوبی توسط مهراد خوانده می شود که بازهم با توجه به جو کار و نوع صدای مهراد، خوشحالیم که این امر به دارا سپرده نشد. موسیقی اینکار به گوش ساده می آید اما تنوع پترن ها در آن بسیار است. در هر میزان از چهار پترن تا بالاتر را نیز شاهد هستیم که نمونه اش را در تایم 03:00 شاهد هستیم.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
هارم نسل جدید سبک پارتی می شود! اضافه شدن سهراب به این ترک و از لحاظ تنوع و تغییر فضا می شود خیلی به موقع دونست .
یکی از نقاط مثبت این آهنگ تیونیه که را کل آهنگ است، به خصوص تیون قسمت های مربوط به مهراد این ترک از آلبوم را به یکی از آهنگ های شنیدنی و هیت تبدیل کرده! آهنگ یه جورایی آهنگ انرژیک است و حس خوبی را به شنونده منتقل می کند.
و اما آهنگ هارم آهنگی پر از نکته های جالبه! دوباره تو اوج نقاب زدن، ویلی امد گفت من همین گندیم که استم! انتقاد می کند بعدش که اگه پسرا اینجوری هستند , دخترا هم متقابلا برخورد مشابهی دارن. مشکل دو طرفس.
از جمله ویزگی های مختص ” بزرگ ” همین است. همه جا از منه نوئی و توئه نوئی استفاده شده. نمی شود علت اینکه آهنگ های گنگ مجموعه در کنار هم قرار گرفتند را تنها ارضای طرفدار ها دونست , قطعا پشت این چینش دلیل دیگر هم بوده…! و نکته بسیار جالب این است که بزرگ این کار و با سنت شکنی انجام می دهد! میگه من بدم تو بدی و به نوعی همه همینیم…
لااقل ما به زبون میاریم و اینکه پشت سرم شاید بگن… ولی من که دور و برم و میبینم! در ورس سامان قافیه های دوتایی و قافیه های میانی تکی دیده می شود که آهنگ را از لحاظ رایمینگ در حد خوبی قرار می دهد.
لحن کنایی و استفاده از استعارات و ارجاعات و گریزهایی که سامان به موضوع ها میزنه باعث زیبایی دو چندان شعر شده مانند:
مسائل مربوط به شکار و اجاره و…. سامان در این آهنگ فلویی متفاوت را اجرا می کند که کامل روی بیت میشینه و قدرت خودش را نشان می دهد.
و اما سهراب : تیونی که را صدای سهرابه تنوع خاصی را ایجاد می کند که نسبت به بقیه ورس های آلبوم که کار هوشمندانه ای است. سهراب مقداری ” ورد پلی ” وارد کار می کند که باعث جذابیت تکستش می شود ؛
( گل سمه اینا سوسکن ) ( اره راس میگن چپمون پره / کسی نمی تواند چپمون کند ). تقریبا تمامی ورس دو قافیه ای بوده که باعث
می شود ورس سهراب هم , از لحاظ رایمینگ و قافیه بازی در سطح خیلی خوبی قرار بگیرد.

Cinder · 14/8/18

7- گل آقا:
بررسی کلی:

“گل آقا” یکی از ترک های گنگ و فان آلبوم است که نقطه قوت آن بیشتر بر محتوا تکیه دارد. موزیک این ترک بیشتر به سبک فان می چربد تا سبک گنگ، اما موضوع این ترک در نوع خود بسیار گیرا و جذاب است. مهراد و سامان تصویر روشنی از گل آقا ارئه نمی دهند و بسادگی نمی توان مخاطب خاص این ترک را پیدا کرد اما تصویرسازی گل آقا در نوع خود جالب است.
این ترک به سبک و سیاق آهنگ های اولیه زدبازی شباهت زیادی دارد و بعد از مدت ها شاهد یک آهنگ فان از مهراد هیدن و سامان ویلسون بودیم.
بررسی جزئی:
در ساختار این بیت برای بهتر شنیده شدن و تاثیر گذاری بیشتر از تکنیک پنینگ نیز استفاده شده… به صورتی که صدای ملودی به صورت رندوم در حال تغییر است بین گوش سمت و راست
نکته دیگری که در این ترک دیده شده و در ترک های دیگر دیده نشده برک های متعدد در میزان های مختلف هر سه ورس است که به نوعی پایان میزان را مشخص کرده و این تکنیک قدیمی و صد البته متداول برای بیشتر به چشم اومدن نقش درام و آهنگین کردن بیت است
بررسی فنی:
با توجه به عقبه ای که پشت این آهنگ قرار دارد و همچنین موضوع این ترک که همگی به خوبی از ان خبر داریم، بیت این کار و همچنین تکست کار بسیار ضعیف و خودمانی تر “شُل” است. طرفدار حتی به کاری چون “چرا بدی” هم که باز نسبت به دیس های قبلی منتشر شده از زدبازی، با سانسور بیشتری در آن صحبت شد راضیست، اما “گل آقا” دیگر اینقدر تمیز است که دل را می زند! برخلاف تمامی انتظارات از یک آهنگ “دیس”، بیشتر با یک آهنگ “فان” را به را هستیم، باز هم میگویم، چه آهنگسازی و چه تکست. ژانر “فان” را اگر بخواهیم تعریف کنیم و مثالی ازش بزنیم، نمونه جهانی آن eminem خودمان است که براحتی و یک نغییر شخصیت به همان slim shady مو زرد این کار را انجام می دهد. از ترک های نمونه هم میتوان به My Ball و همین اواخر So Far اشاره کرد. ترک های “فان” به نوعی یک “دیس تو آل” و یا برای کُری خوانی توسط رپر منتشر می شوند. که در همین So Far امینم میگوید: I own a mansion و یا A king-size bed که همان مسئله کُری خوانیست که وضعیت زنذگی و مالی خود را به رُخ دیگران میکشد. “دیس ترک” ها همانطور که گفته شد چه از لحاظ آهنگسازی و چه تکست، قدرت، پرخاش جویی و کوبش بیشتری دارند. برای این امر هم نیاز به فحاشی مستقیم نیست و ابزار خود را داراست. “گل آقا” را میتوان یک دیس ترک نافرجام دانست که با اتمامش شنونده به خود می گوید: “همین؟!!!”
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
اسم این ترک تداعی کننده کاریکاتور های طنزی است که در ذهنمونه!
سیاستی که در رابـ*ـطه با این آهنگ به خرج داده شده , این است که به جز مسائلی که پیش روی مردم اتفاق افتاده مقداری هم از مسائلی بیان می شود که عمومی نبوده و فقط مربوط به رابـ*ـطه اعضا باهم بوده و شنونده در حالت عادی نمیتواند تشخیص بدهد که چقدر می تواند حقیقت و چقدر می تواند تندروی باشه. اما چون در کنار مسائلی که مردم به چشم خودشان دیدند عنوان شده است
ناخوداگاه شنونده به این سمت میره که همه حرف ها را میپذیرد. یکی از جنجالی ترین ترک های آلبوم که اجرای ورس های 1 و 2 ان بر عهده سامان است و باز هم شاهد لحن طعنه امیزی هستیم که سعی شده در کل آهنگ رعایت بشود. سامان نسبت به فردی که مورد نظرش است قلم تندی را به کار میبرد. در اینجا هم سامان اکثرا از قافیه های دوتایی استفاده کرده که سطح ورس را از این نظر در وضعیت خوبی قرار می دهد. مهراد نوعی استایل محکم و قوی را در این آهنگ استفاده می کند که با صدای صافش ترکیب می شود و یه صدای پرقدرت را به گوش شنونده منتقل می کند. در ورس سه، مهراد فقط با مقایسه فردی و استفاده از اعتبار و محبوبیتش طرف را بدنام می کند.
از نقاط قوت مربوط به قافیه در این ورس میتوان به هم وزن بودن تمامی قافیه ها از اولین قافیه تا قافیه اخری اشاره کرد که البته با تک قافیه ای بودن این نقطه قوت کمرنگ می شود و با یک جمع بندی میتوان گفت ورس از لحاظ قافیه در حد متوسطی قرار میگیرد.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین