مشاعره با اشعار خودمون

sh.roohbakhsh · 13/4/20

ا.جمشیدی گفت:
تب آلوده دریدم جامه ای را
که عشقت تار و پودش را به تن دوخت

تا ابد فریاد قلبم سبز باد
یاد یاران غریبم سبز باد

ØMĪĎ · 14/4/20

دوستانی داشتم در انجمن
یاد آنان که ندیدم سبز باد

~ZaHrA~ · 14/4/20

دلم این غصه هارا کم بخور تا میتوانی

بیا بگذر از این دنیای فانی...

بیا بگذر برو ،تنها سفر کن

مگر خوبی برایت داشته آن یار جانی؟

sh.roohbakhsh · 14/4/20

* گفت:
دلم این غصه هارا کم بخور تا میتوانی

بیا بگذر از این دنیای فانی...

بیا بگذر برو ،تنها سفر کن

مگر خوبی برایت داشته آن یار جانی؟

یاد فصل جشن خون افتاده‌ام
باز در شور جنون افتاده‌ام

~ZaHrA~ · 14/4/20

من از این قافله ی عشق ندیدم جز غم
غم بی کس شدن و ترد شدن در هر دم

*terme* · 29/4/20

ميروم از فرط عشقش
تا نبينم من سِرشتش
مرگ من راحتتر است از
ديدن اين سرنوشتش

SONIA.K · 2/5/20

شستم دست و صورتم را
تا صبحی زیبا داشته باشم

این شعر را خودم گفتم

* رهــــــا * · 15/5/20

✌SONIA✌ گفت:
شستم دست و صورتم را
تا صبحی زیبا داشته باشم

این شعر را خودم گفتم

همه‌ی اشعار این موضوع رو کاربرا خودشون گفتن!

مراد ما وصالت بود... دیگر نیست
که انسان بعد تو آخر دگر چیست؟

* رهــــــا * · 27/5/20

تو نیستی و گرچه نمی‌خوانی...
من مرده ولی اگر نمیدانی...

Helia.Z · 20/6/20

یک روز که با گلی سخن میگفتم
او گفت تو چرا جامه ی غم برتن داری
گفتم تو چه دانی از دل بیچاره ی من
گفت بیشتر از انچه که خودت دانی

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی