مشاعره با حرف ا

1joker1 · 2/3/24

ای آنکه تو طالب خودایی به خودآ
از خود بطلب کز تو جدا نیست خدا
به خودآ گر به خودآیی به خدا
اقرار نمایی به خدایی خدا
((مولانا))
***
ای مطرب خوش قاقا تو قی‌قی من قوقو
تو حق‌حق و من دق‌دق تو هی‌هی و من هوهو
ای شاخ درخت گل ای ناطق امر قل
تو کبک صوف بوبو من فاخته سان کوکو
((مولانا))

moh@mad · 7/3/24

ای عشق نگویم که به جای خوشم انداز
یکبار دگر در تف آن آتشم انداز

آتش چه زنی بر دلم از نام جدائی
این حرف مگو با من و در آتشم انداز

ارتیمانی

~NIKA~ · 12/3/24

آندل که به صد هزار جان می‌ندهم
یک خندهٔ تو به رایگان می‌ببرد

moh@mad · 13/3/24

~NIKA~ گفت:
آندل که به صد هزار جان می‌ندهم
یک خندهٔ تو به رایگان می‌ببرد

آنان که در طلب به پی دل نمی‌رسند
صد سال اگر روند به منزل نمی‌رسند

این ظلم دیگر است که صیادپیشگان
یک بار بر جراحت بسمل نمی‌رسند

MaRjAn · 13/3/24

moh@mad گفت:
آنان که در طلب به پی دل نمی‌رسند
صد سال اگر روند به منزل نمی‌رسند

این ظلم دیگر است که صیادپیشگان
یک بار بر جراحت بسمل نمی‌رسند

ای آفتاب حسن بیرون آ دمی ز ابر
کان چهره‌ی مشعشع تابانم آرزوست

- مولانا

~NIKA~ · 13/3/24

MaRjAn گفت:
ای آفتاب حسن بیرون آ دمی ز ابر
کان چهره‌ی مشعشع تابانم آرزوست

- مولانا

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم
اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم...؟!

از عشقم مولانا

moh@mad · 14/3/24

~NIKA~ گفت:
اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم
اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم...؟!

از عشقم مولانا

ای موی پریشان تو دریای خروشان
بگذار مرا غرق کند این شب مواج

یک عمر دویدیم و به جایی نرسیدیم
یک آه کشیدیم و رسیدیم به معراج

فاضل

~NIKA~ · 15/3/24

moh@mad گفت:
ای موی پریشان تو دریای خروشان
بگذار مرا غرق کند این شب مواج

یک عمر دویدیم و به جایی نرسیدیم
یک آه کشیدیم و رسیدیم به معراج

فاضل

چه خوشگل

-از دیده برون مشو که نوری
وز سـ*ـینه جدا مشو که جانی
آن دم که نهان شوی ز چشمم
می‌نالد جان من نهانی..

YeGaNeH · 15/3/24

آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد
مژده دهید باغ را بوی بهار می‌رسد
راه دهید یار را آن مه ده چهار را
کز رخ نوربخش او نور نثار می‌رسد
چاک شدست آسمان غلغله‌ای‌ست در جهان
عنبر و مشک می‌دمد سنجق یار می‌رسد
رونق باغ می‌رسد چشم و چراغ می‌رسد
غم به کناره می‌رود مه به کنار می‌رسد
تیر روانه می‌رود سوی نشانه می‌رود
ما چه نشسته‌ایم پس شه ز شکار می‌رسد
باغ سلام می‌کند سرو قیام می‌کند
سبزه پیاده می‌رود غنچه سوار می‌رسد
خلوتیان آسمان تا چه نوشیدنی می‌خورند
روح خراب و سرخوش شد عقل خمار می‌رسد
چون برسی به کوی ما خامشی است خوی ما
زان که ز گفت‌و‌گوی ما گرد و غبار می‌رسد

moh@mad · 25/3/24

YeGaNeH گفت:
آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد
مژده دهید باغ را بوی بهار می‌رسد
راه دهید یار را آن مه ده چهار را
کز رخ نوربخش او نور نثار می‌رسد
چاک شدست آسمان غلغله‌ای‌ست در جهان
عنبر و مشک می‌دمد سنجق یار می‌رسد
رونق باغ می‌رسد چشم و چراغ می‌رسد
غم به کناره می‌رود مه به کنار می‌رسد
تیر روانه می‌رود سوی نشانه می‌رود
ما چه نشسته‌ایم پس شه ز شکار می‌رسد
باغ سلام می‌کند سرو قیام می‌کند
سبزه پیاده می‌رود غنچه سوار می‌رسد
خلوتیان آسمان تا چه نوشیدنی می‌خورند
روح خراب و سرخوش شد عقل خمار می‌رسد
چون برسی به کوی ما خامشی است خوی ما
زان که ز گفت‌و‌گوی ما گرد و غبار می‌رسد

اگر صد همچو من گردد هلاک او را چه غم دارد
که نی عاشق نمی‌یابد که نی دلخسته کم دارد

مرا گوید چرا چشمت رقیب روی من باشد
بدان در پیش خورشید‌ش همی‌دارم که نم دارد

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

عضو تازه وارد انجمن

کاربر ممتاز

مدیر آزمایشی تالار حقوق

کاربر ممتاز

مدیر برتر رمان ۹۸

مدیر آزمایشی تالار حقوق

کاربر ممتاز

مدیر آزمایشی تالار حقوق

معاونت کل سایت رمان ۹۸

کاربر ممتاز

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین