اشعار فرخی سیستانی

~MobinA~ · 1/5/24

شماره ۱۳۶ - در حسب و حال و رنجش خاطر سلطان و طلب عفو گوید: ای ندیمان شهریار جهان

شماره ۱۳۷ - در مدح سلطان محمد بن محمود غزنوی: سوسن داری شکفته برمه روشن

شماره ۱۳۸ - نیز در مدح سلطان محمد بن سلطان محمود گوید: گفتم مرا سه بـ*ـو*سه ده ای شمسه بتان

شماره ۱۳۹ - در مدح محمد بن محمود بن ناصرالدین: هم از سعادت و اقبال بود و بخت جوان

شماره ۱۴۰ - در مدح امیر ابو احمد محمد بن محمود بن ناصر الدین: سرو دیدستم که باشد رسته اندر بـ*ـو*ستان

شماره ۱۴۱ - نیز در مدح امیر ابواحمد محمد بن محمود غزنوی: نتوان کردازین بیش صبوری نتوان

شماره ۱۴۲ - نیز در مدح سلطان محمد بن سلطان محمود گوید: همی کند به گل سرخ بر بنفشه کمین

شماره ۱۴۳ - درمدح عضدالدوله امیر ابویعقوب یوسف بن ناصرالدین: ای نیمشب گریخته ز رضوان

شماره ۱۴۴ - در حسب حال و ملال خاطر امیر یوسف و سه سال مهجور ماندن از خدمت او و شفاعت امیر محمد گوید: خوشا بهاران کز خرمی و بخت جوان

شماره ۱۴۵ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصر الدین غزنوی: مکن ای دوست بما بدنتوان کرد چنین

شماره ۱۴۶ - درمدح عضدالدوله یوسف بن ناصر الدین: جشن فریدون خجسته باد وهمایون

شماره ۱۴۷ - نیز در مدح امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصر الدین: آن کمر باز کن بتا ز میان

شماره ۱۴۸ - در مدح عضد الدوله امیر ابو یعقوب یوسف سپهسالار گوید: دی چو دیوانه بر آشفت و به زه کرد کمان

شماره ۱۴۹ - در مدح امیرابویعقوب یوسف برادر سلطان محمود گوید: همه گره گره است آن دو زلف چین بر چین

~MobinA~ · 1/5/24

شماره ۱۵۰ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصر الدین: ای روی نکو! روی سوی من کن و بنشین

شماره ۱۵۱ - نیز در مدح امیر یوسف بن ناصر الدین گوید: تا پرنیان سبز بورن کرد بـ*ـو*ستان

شماره ۱۵۲ - در صفت خزان و مدح امیر ابوالمظفرنصر بن سبکتگین برادر سلطان محمود گوید: چو زر شدند رزان، از چه؟ از نهیب خزان

شماره ۱۵۳ - در تقاضای معاودت سلطان مسعود از اصفهان به غزنین پس از فوت محمود: ای برید شاه ایران از کجا رفتی چنین

شماره ۱۵۴ - در مدح سلطان مسعود و فتوحات او و کشتن او شیر را: بدان خوشی و بدان نیکویی لـ*ـب و دندان

شماره ۱۵۵ - در وزارت یافتن خواجه احمد بن حسن میمندی بعد از عزل شش ساله: میغ بگشاد و دگرباره بیفروخت جهان

شماره ۱۵۶ - در مدح شمس الکفاة خواجه ابوالقاسم احمد بن حسن میمندی: مکن ای ترک مکن قدر چنین روز بدان

شماره ۱۵۷ - در مدح شمس الکفات خواجه ابوالقاسم احمد بن حسن میمندی: آمد آن نو بهار تو به شکن

شماره ۱۵۸ - در مدح خواجه احمد بن حسن میمندی وزیر گوید: نگار من آن لعبت سیمتن

شماره ۱۵۹ - در مدح شمس الکفات احمد بن الحسن میمندی: گفتم گلست یا سمنست آن رخ و ذقن

شماره ۱۶۰ - در مدح خواجه ابوالفتح فرزند وزیرگوید: سیه زلف آن سرو سیمین من

شماره ۱۶۱ - در مدح خواجه ابوسهل دبیر وزیرامیر یوسف: اندر آمد به باغ باد خزان

شماره ۱۶۲ - در مدح خواجه ابوالحسن حجاج، علی بن فضل بن احمد گوید: بت من آن به دو رخ چون شکفته لاله ستان

شماره ۱۶۳ - در مدح خواجه ابوالحسن حجاج علی بن فضل بن احمد گوید: پیچان درختی نام او نارون

شماره ۱۶۴ - در مدح عمیدالملک خواجه ابوبکر علی بن حسن قهستانی عارض سپاه: دی به سلام آمد نزدیک من

~MobinA~ · 1/5/24

شماره ۱۶۵ - در مدح خواجه ابوبکر حصیری ندیم سلطان محمود گوید: چند ازین تنگدلی ای صنم تنگ دهان

شماره ۱۶۶ - نیز در مدح خواجه فاضل ابوبکر حصیری ندیم سلطان گوید: ای پسر نیز مرا سنگدل و تند مخوان

شماره ۱۶۷ - نیز درمدح خواجه ابوبکر حصیری ندیم گوید: من پار دلی داشتم بسامان

شماره ۱۶۸ - در مدح خواجه عمید المک ابوبکرقهستانی عارض لشکر: بـ*ـو*ستانیست روی کودک من

شماره ۱۶۹ - در مدح خواجه ابو سهل دبیر، عبدالله بن احمد بن لکشن وزیر ابویعقوب عضدالدوله یوسف بن سبکتگین: باغ پر گل شد و صحرا همه پر سوسن

شماره ۱۷۰ - در مدح ابو منصور دواتی قراتکین حاکم غرجستان: مرا دلیست که از چشم بد رسیده به جان

شماره ۱۷۱ - درمدح فخر الدوله ابو المظفر احمد بن محمد والی چغانیان و توصیف شعر گوید: با کاروان حله برفتم ز سیستان

شماره ۱۷۲ - در مدح خواجه ابو علی حسنک وزیر: ای عهد من شکسته بدان زلف پر شکن

شماره ۱۷۳ - در ذکر مسافرت از سیستان به بست و مدح خواجه منصور بن حسن میمندی: چون بسیج راه کردم سوی بست از سیستان

شماره ۱۷۴ - در توصیف شکار سلطان گوید: اندر این هفته شکاری کرد کز اخبار آن

شماره ۱۷۵ - در مدح ملک زاده مسعود بن محمود بن سبکتگین: ای خانه مبارک و باغ بآفرین

~MobinA~ · 1/5/24

شماره ۱۷۶ - در دعای سلطان و تقاضای ملازمت سفر گوید: ای بر گذشته از ملکان پایگاه تو

شماره ۱۷۷ - در مدح خواجه ابوسهل احمد بن حسن حمدوی گوید: سروی شنیده ای که بود ماه بار او ؟
شماره ۱۷۸ - در تهنیت عید و مدح سلطان محمود غزنوی: ز بهر تهنیت عید بامداد پگاه

شماره ۱۷۹ - در مدح سلطان محمود بن سبکتگین غزنوی: با من به شابهار به سر برد چاشتگاه

شماره ۱۸۰ - در مدح یمین الدوله سلطان محمود غزنوی: به فرخی و به شادی و شاهی ایران شاه

شماره ۱۸۱ - در مدح سلطان محمود بن ناصر الدین غزنوی: هر که خواهنده دین باشد و جوینده راه

شماره ۱۸۲ - در مدح امیر ابو یعقوب عضدالدوله یوسف بن ناصر الدین: زلف مشکین تو زان عارض تابنده چو ماه

شماره ۱۸۳ - در مدح امیر ابو احمد محمد بن محمودبن ناصر الدین: عروس ماه نیسان را جهان سازد همی حجله

شماره ۱۸۴ - نیز در مدح امیر ابواحمد محمدبن محمد غزنوی: بامدادان پگاه آمد با روی چو ماه

شماره ۱۸۵ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصر الدین: عید خوبان سرای آمد و خورشید سپاه

شماره ۱۸۶ - نیز در مدح امیر یوسف بن ناصر الدین: از پی تهنیت روز نو آمد برشاه

شماره ۱۸۷ - در مدح خواجه ابوالقاسم احمد بن حسین میمندی: زمانه رغم مرا ای به رخ ستیزه ماه

شماره ۱۸۸ - در مدح خواجه ابوالحسن علی بن فضل بن احمد معروف به حجاج: به جان تو که نیارم تمام کرد نگاه

شماره ۱۸۹ - در مدح خواجه بزرگ و عذر تفصیر خدمت: ای رسانیده مرا حشمت و جاه تو به جاه

شماره ۱۹۰ - در مدح خواجه ابوبکر حصیری ندیم سلطان محمود گوید: آن سمن عارض من کرد بناگوش سیاه

~MobinA~ · 1/5/24

شماره ۱۹۱ - در مدح یمین الدوله سلطان محمود غزنوی: ای صورت بهشتی در صدره بهایی

شماره ۱۹۲ - در لغز آتش سده و مدح سلطان محمود گوید: یکی گوهری چون گل بـ*ـو*ستانی

شماره ۱۹۳ - در تحریض به حرکت هندو تسخیر کشمیر گوید: هنگام گلست ای به دو رخ چون گل خود روی

شماره ۱۹۴ - در مدح سلطان محمود غزنوی گوید: مهرگان آمد و سیمرغ بجنبید از جای

شماره ۱۹۵ - در مدح سلطان محمد بن سلطان محمود: ای دوست به صدگونه بگردی به زمانی

شماره ۱۹۶ - در مدح ابو احمد محمدبن محمودبن ناصر الدین: به من باز گرد ای چو جان و جوانی

شماره ۱۹۷ - در مدح امیر ابواحمد محمدبن محمود غزنوی: همی سراید چنگ آن نگار چنگسرای

شماره ۱۹۸ - در مدح محمد بن محمود غزنوی گوید: دل من همی جست پیوسته یاری

شماره ۱۹۹ - در مدح امیر ابو احمد محمد بن محمود گوید: ای باد بهاری خبر از یار چه داری؟

شماره ۲۰۰ - در مدح امیر ابواحمد محمد بن محمود غزنوی: دل من خواهی و اندوه دل من نبری

شماره ۲۰۱ - در مدح امیر محمد و تهنیت ولادت پسر وی گوید: گر مرا از تو به سه بـ*ـو*سه نباشد نظری

شماره ۲۰۲ - در مدح سلطان محمد بن سلطان محمود گوید: ای ابر بهمنی که به چشم من اندری

شماره ۲۰۳ - در مدح امیر محمد ولیعهد سلطان محمود: دلم مهربان گشت بر مهربانی

شماره ۲۰۴ - در مدح محمدبن محمودبن ناصرالدین گوید: مرا دلیست گروگان عشق چندین جای

شماره ۲۰۵ - در مدح امیر یوسف بن ناصر الدین: دوش همه شب همی گریست به زاری

~MobinA~ · 1/5/24

شماره ۲۰۵ - در مدح امیر یوسف بن ناصر الدین: دوش همه شب همی گریست به زاری

شماره ۲۰۶ - در تهنیت مهرگان و مدح عضد الدوله امیر یوسف: مهرگان رسم عجم داشت به پای

شماره ۲۰۷ - در بهبود یافتن امیر یوسف از مرض و مدح اوگوید: هزار منت بر ما فریضه کرد خدای

شماره ۲۰۸ - در توصیف باغ امیر یوسف سپهسالار گوید: باغیست دلفروز و سراییست دلگشای

شماره ۲۰۹ - در مدح امیر یوسف بن ناصر الدین سپاهسالار: ای ترک دگر خیره غم روزه نداری

شماره ۲۱۰ - در مدح سلطان مسعود بن سلطان محمود گوید: خوشا عاشقی خاصه وقت جوانی

شماره ۲۱۱ - در مدح خواجه ابوالقاسم احمد بن حسن میمندی گوید: دل من همی داد گفتی گوایی

شماره ۲۱۲ - در مدح خواجه عمید حامد بن محمدالمهتدی گوید: تا دل من ز دست من بستدی

شماره ۲۱۳ - در مدح سلطان مسعود بن سلطان محمود گوید: زنخدانی چون سیم وبراو از شبه خالی

شماره ۲۱۴ - در مدح خواجه ابوسهل احمدبن حسن حمدوی گوید: ای پسر هیچ ندانم که چگونه پسری

شماره ۲۱۵ - نیز در مدح خواجه ابوسهل حمدوی گوید: ای قصد تو به دیدن ایوان کسروی

شماره ۲۱۶ - در مدح امیر ابو احمد محمد بن محمود غزنوی گوید: چون موی میان داری چون کوه کمر داری

~MobinA~ · 1/5/24

رباعیات

شماره ۱: بگرستم زار پیش آن کام و هوا

شماره ۲: پیوسته همی جفا نمایی تو مرا
شماره ۳: گفتم رخ تو بهار خندان منست

شماره ۴: این مشک سیه که یار را بالینست

شماره ۵: آن مشک سیه که با سمن پیوسته ست

شماره ۶: دانم که دلم به مهر تو خرسندست

شماره ۷: این کار نگر که از تو امروز مراست
شماره ۸: غم دیدم از آن کس که مرا می باید

شماره ۹: پیوسته مرا همی نمایی بیداد

شماره ۱۰: هر روز کمان گوشه تو بگراید

شماره ۱۱: از زلف تو بوی عنبر و بان آید

شماره ۱۲: صد ره گفتم که با من از عهد مخند
شماره ۱۳: گفتم که مرا زغم به سه بـ*ـو*سه بخر

شماره ۱۴: گویند گرفت یار تو یار دگر

شماره ۱۵: چون با یاران خشم کنی جان پدر

شماره ۱۶: ای ساده گل و ساده می و ساده شکر

شماره ۱۷: گفتم: که بیا وعده دوشینه بیار

شماره ۱۸: ای گلبن نو رسیده در باغ بهار

شماره ۱۹: یک خانه بتانند به جای اندر خور

شماره ۲۰: زلف و خط آن سرو قد سیمین بر

~MobinA~ · 1/5/24

شماره ۲۱: صد بار زمن شنیده بودی کم و بیش
شماره ۲۲: تا با تو به صلح گشتم ای مایه جنگ

شماره ۲۳: یاری بودی سخت بآیین و بسنگ

شماره ۲۴: یا ما سر خصم را بکوبیم به سنگ
شماره ۲۵: هر چند که از تو بـ*ـو*سه یابم گه بام

شماره ۲۶: گر خواسته ای تو ازپی خواسته ایم

شماره ۲۷: آن روز چه بد که با قضا یار شدم

شماره ۲۸: تا در طلب دوست همی بشتابم
شماره ۲۹: جستم همه ساله ای پسر کام تو من
شماره ۳۰: گویند که معشوق تو زشتست و سیاه

شماره ۳۱: خط آوردی رواست بر روی چو ماه

شماره ۳۲: با من چو گل شکفته باشی گه گه
شماره ۳۳: ای دوست به یک سخن ز من بگریزی

شماره ۳۴: ای دوست مرا دید همی نتوانی

شماره ۳۵: ای دوست تر، از دو دیده و بینایی

شماره ۳۶: از بهر خدای اگر تویی سرو سرای

~MobinA~ · 30/7/24

بر آمد پیلگون ابری ز روی نیلگون دریا

چو رای عاشقان گردان چو طبع بیدلان شیدا

چو گردان گشته سیلابی میان آب آسوده

چو گردان گردباد تندگردی تیره اندروا

ببارید و ز هم بگسست و گردان گشت بر گردون

چو پیلان پراکنده میان آبگون صحرا

تو گفتی گرد زنگارست بر آیینه چینی

تو گفتی موی سنجابست بر پیروزه‌گون دیبا

بسان مرغزار سبز رنگ اندر شده گردش

به یک ساعت ملون کرده روی گنبد خضرا

تو گفتی آسمان دریاست از سبزی و بر رویش

به پرواز اندر آورده‌ست ناگه بچگان عنقا

همی رفت از بر گردون گهی تاری گهی روشن

و زو گه آسمان پیدا و گه خورشید ناپیدا

بسان چندن سوهان زده بر لوح پیروزه

به کردار عبیر بیخته بر صفحه مینا

چو دودین آتشی کآبش بروی اندرزنی ناگه

چو چشم بیدلی کز دیدن دلبر شود بینا

هوای روشن از رنگش مغبر گشت و شد تیره

چو جان کافر کشته ز تیغ خسرو والا

یمین دولت و دولت بدو آراسته گیتی

امین ملت و ملت بدو پیراسته دنیا

قوام دین پیغمبر ملک محمود دین پرور

ملک فعل و ملک سیرت ملک سهم و ملک سیما

~MobinA~ · 30/7/24

شهنشاهی که شاهان را ز دیده خواب برباید

ز بیم نُه منی گرزش به جابُلقا و جابُلسا

دل ترسا همی داند کزو کیشش تبه گردد

لباس سوکواران زان قبل پوشد همی ترسا

خلافش بدسگالان را بدانگونه همی بکشد

که هنگام سموم اندر بیابان تشنه را گرما

دل خارا ز بیم تیغ او خون گشت پنداری

که آتش رنگ خون دارد چو بیرون آید از خارا

امید خلق غواصست و دست راد او دریا

به کام خویش برگیرد گهر غواص از دریا

گذرگاه سپاهش را ندارد عالمی ساحت

تمامی ظل چترش را ندارد کشوری پهنا

گر اسکندر چنو بودی به ملک و لشکر و بازو

نگشتی عاصی اندر امر او دارای بن دارا

جهان را برترین جایست زیر پایه تختش

چنان چون برترین برجست مر خورشید را جوزا

صفات قصر او بشنید حورا یکره و زان پس

خیال قصر او بیند به خلد اندر همی حورا

زبان از بهر آن باید که خوانی مدح او امروز

دو چشم از بهر آن باید که بینی روی او فردا

چو مدحش خواند نتوانی چه گویا و چه ناگویا

چو رویش دید نتوانی چه بینا و چه نابینا

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین