دل نوشته فرسوخته | فریان کاربر انجمن رمان ۹۸

فریان · 19/4/24

بی خدایی از آن نقطه است که اثبات فرنوش از آن بود
و چه زیباست دیدگاه انسان ها!

گویند نوزادی که به دنیا آید بی خداست چون هیچ نداند، ولی در ذهن آدمی نه هیچ تواند آید و نه در ذهن آن نوزاد رفتند و نه در عالم طبیعت صفر و هیچ معنایی دارد.

گویند عدم باور نیازی به ادله و اثبات ندارد. دلیلش را خود با سخنان شان گویند ولی اصل بر آن است که...

فریان · 19/4/24

حیات سراسر قرض و نیاز است و این همه نیازات که در فطرت و یا غریزه این وجودات است، هرگز به در نیاید زیرا آن نهایت و کمالی که به سوی آن شتابان اند پوچ و بی معناست وگرنه به آن می رسیدند و نهایتی در این داشتند
دین گوید که این کمال در وجودشان نهفته و شوق و حرکتی به نام عشق در اعماق گوشت و استخوان شان شکل گرفته تا به سمت این عشق که سرمنشاء...

فریان · 19/4/24

حال زمانه کشیدن تَریاک از دستان فرنوش است

فریان · 19/4/24

چنین گفت فرنوش به فریان:
حال ای خاکستر بی نام!
چرا وجودت را در دوگانگی قرار داده ای؟ به چه شک کرده ای؟
باید دیگر چه رخ دهد که شعله یقین در اعماق قلب خاکستری ات، روشن شود؟
منتظر چه هستی؟ مگر چیزی برایت باقی مانده که برایش انتظار بکشی؟ این عالم چه چیزی برایت باقی گذاشته؟
به هرچه برای لحظه ای دل سپردی با بی رحمی از تو ستانده! هر دلخوشی...

فریان · 19/4/24

عالم شروعی نداشته زیرا اصلا وجودی از خود ندارد
و هرآنچه که آن را وجود خوانند، چیزی جز ضجه و خواهش و التماس حقیرانه برای رهایی از عدم نیست!

فریان · 19/4/24

شب های طوفانی اقیانوس در برابر جوشش و خروش و جنونی که در آرامش فریان وجودیت یافته بود؛ به سجده افتاده

فریان · 19/4/24

در باب نبوت فریان همین بس که دانه تفکری در دل ها فکارد

فریان · 19/4/24

من هرآنچه که از عالم درون و وجود می بینم؛ زآن می نویسم.
تمام قوت و قدرت در دست گرفتن قلم شوق است و عشق به این دو عالم
ورنه ما کجا و نوشتن و فلسفه و عرفان و تفکر کجا؟

فریان · 20/4/24

فریان به تخته سنگ سنگینی تکیه داده، سرش را بالا آورده و نگاه خسته اش را به کهکشان هستی وجودش دوخته. نگاهی خسته از تن ها، ز آن نیش ها و ساده انگاری شان.
تنها و تنها تخته سنگ است که هستی فریان را درک می‌کند، همان سنگ پیر و ترک برداشته از عشق ریشه دار درختی که از وجودش جوانه زده.

می داند که این درخت است که جانش را رفته رفته می برد، می...

فریان · 21/4/24

چشمانش نطفه طوفان بودند و من، ماهی سیاه کوچولویی که حتی از تنگ شیشه ای اش بیرون نیامده!

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین