دل نوشته فرسوخته | فریان کاربر انجمن رمان ۹۸

فریان · 14/4/24

با چشم دل دیدم که فرنوشم می رود
پرسیدمش کیستی؟
گفت، تو!

فریان · 14/4/24

اتم به اتم وجودات، تجلی حالات و ماهیت فرنوشی است که عین خود وجود است!
و تمام آن حالات در دل این قلب و عقل آدمی یافت می شود؛ که هردو متجلی آن روح والای آدمی هستند که خود متجلی جان فرنوش باشد!
همه چیز تجلی است!

فریان · 14/4/24

در آن نگه سنگین خیره فریاد ها داشت؛ غم دوران می کشید و از جهل و نادانی اش می نالید و تا به ستوه درآوردن جانش بی رحمانه خیره می گشت و چنان غرق در تفکر می‌گشت که جز پر کشیدن وجودش چیزی را نه میدید و نه شهود می نمود
وجب به وجب وجود فرنوش، چون شرابی جوشان می مانست که چشمان فریان از برایش جام بود؛ جامی طلایی و زرین یافته با گرانبها ترین...

فریان · 14/4/24

مرگ موجب بیداری است!
مرگ زیباترین پدیده هستی است.
چرا که ما هرروز درحال زندگی هستیم و یک بار میمیرم
چرا که مرگ لحظه ای آید که باید!
مرگ است که وجودیت حقانیت فرنوشیت را بیدار کند و به آن نقطه برد که انسان ساخته
پرسی که پس از مرگ چه بینی؟
گویم که هرآنچه که خواهی بینی

چه زیباست مرگ من چون خود برگزینم، از آن روی نزد من می آید که من او...

فریان · 15/4/24

تمام زندگانی و هرآنچه که در این گیتی وجود را دارا است و به آن می نازد و سیر جوهری در برش دارد؛ تنها برای لحظه مرگ وجود را یافته اند.
ما زنده ایم تا بمیریم
ما آمده ایم تا بمیریم
زنده ایم تا برای مرگ آماده شویم
هستیم تا در آن زمان به هنگام هرآنچه که در وجود پرورانده ایم را ارزانی داریم

فریان · 15/4/24

چشمانش غرق در آتش جنون بود و شامه اش هر ثانیه بیشتر و بیشتر این عطر را درخود می کشید، شاید فرنوش رفته باشد و بازهم فریان دیر برسد

فریان · 16/4/24

هرچه معشوق زیبا تر باشد، غم عاشق سنگین تر گردد!
آه که فریان، فرنوش را برگزیده!

فریان · 16/4/24

فریان می باید که با برادرانش سخن از جان بی جانش گوید، نه با هر تنی که بر سر راهش آیند. وجودش بس لطیف است و فرسوخته.
اما همیشه در دل حسرت این دارم، با که گویم که در این ورای پرده ها چه ها می بینم؟

فریان · 16/4/24

عاقلان را مستانه دیوانه می سازد فرنوشم
چشمانش وجودیت را متجلی می کند فرنوشم
لبانش ویرانه دلم را افسون می سازد فرنوشم
آهش گیتی را غرق در آتشم کند فرنوشم
خم زلف اش وجودیت را ز موجودیت گیرد فرنوشم
ز آن باریک کمر گردون می گرداند فرنوشم
رحم اش شیره مرا گیرد و فریانی دگر آورد فرنوشم
ناخود و خود را باهم سازد فرنوشم
روحم را گیرد و به عروج...

فریان · 17/4/24

فریانم و ندارم آرام و قراری
فرسوخته در میان آتش شور عشق فرنوشم منم
غرق در خشم جنون گونه منم
فریانم و نیست در من عقل و خردی
آن کودک خردسال غرغرو منم
آن پروانه سوخته در بر شمع وجودیت منم
تک درخت تنهای دشت کیهان منم
ایستاده در غبار پژواک های هزار قطبی منم
سرخوش جام نوشیدنی سرخ جوشیده از خون فرنوش فریانی منم
منم آن فرسوخته رسوای دو عالم

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین