در حال تایپ رمان یاسکا | MēLįKąღ کاربر انجمن رمان ۹۸

MēLįKąღ · 27/6/24

نگاهم را از پسرک برداشتم و با پارچه زخمش را تمیز کردم و با بانداژ محکم بستمش تا خونش به هدر نرود. پسرک با نفس‌نفسی که جراحتش به جانش انداخته بود، پاسخ داد:
-نخیر. من کاری نکردم که بخوام گیر بیفتم.
جهانگیر درحالی‌که بر روی پنجه‌اش می‌نشست گفت:
-یه نگا به شکل و شمایل ما بکنی، می‌بینی خر خودتی. ما به خاطر خواهرت کمکت کردیم. تخس‌‌بازی رو...

MēLįKąღ · 28/6/24

در چهارچوب در خروجی ایستادم. جهانگیر و دخترک داشتند بازی می‌کردند. شانه‌ام را به چهارچوب چوبی تکیه دادم و برای گفتن اتفاق افتاده، دنبال دروغ و کلمات مناسب. قانع کردن جهانگیر کار سختی نبود؛ اما دخترک... اما دخترک را نمی‌شد اینجا تنها گذاشت و یا حرفی نزد و ساده رد شد. سنی نداشت و مطمئناً بدون برادرش تلف میشد. خبر بدی که حاملش بودم...

MēLįKąღ · 29/6/24

هشدار: این پارت داری صحنه‌های دلخراش است. از افرادی که روحیه‌ی لطیف و شکننده دارند تقاضا می‌شود که این پارت را نخوانند!

جهانگیر دیگر چیزی نگفت و من هم بر روی مبلی که روبه‌روی جنازه‌ی صابر بود، نشستم. نگاهم را میان سه برادر چرخاندم. جهانگیر راست می‌گفت؛ هیچ‌کدام را عین آدم نکشته...

MēLįKąღ · 30/6/24

به اطراف تهران رسیده بودیم و حوالی پنج صبح بود. خورشید آرام‌آرام درحال طلوع بود و در این ساعت و در این تاریخ تنها چیزهایی که در جاده دیده می‌شدند کامیون‌های باری و راننده ترانزیت‌ها بودند. از فرط بی‌خوابی چشمانم می‌سوخت؛ هرچند به بی‌خوابی عادت داشتم؛ اما همان دو سه ساعت خواب همراه با کابوسی که عایدم می‌شد نیز جواب بود و حال، آن هم...

MēLįKąღ · 30/6/24

طبق معمول نقابی به صورتم بود تا هیچ یک از افراد مرا شناسایی نکنند. به پشت ون رفته و دستور دادم بازش کنند. افراد به محض دیدن سلاح‌ها چشم‌هایشان درخشید. فکر نمی‌کردند بتوانم به این تعداد اسلحه و مهمات با خودم بیاورم. گویا رئیس‌شان را دست کم گرفته بودند. اشاره کردم:
- اول پی‌کا* و دوشکا* رو بردارید. چک کنید سالم باشن.
دو نفر دوشکا و دو...

MēLįKąღ · 1/7/24

برای بار سوم شلاق را محکم به وسط سـ*ـینه‌اش کوبیدم و فریاد زدم:
- نگفتم تا وقتی نرسیدم چابهار مواد نزن یا نه؟ هان؟ نگفتم؟
طاهر با گریه و درد جواب داد:
- چرا رئیس گفته بودین... غلط کردم رئیس... گ** خوردم... به جون بچم قسم دیگه... موقع مأموریت مواد نمی‌زنم... به ولله نمی‌زنم... اصلاً ترک می‌کنم رئیس.
طاهر نمی‌دانست این تازه اول کار است...

MēLįKąღ · 2/7/24

کنارش زدم و همان‌طور که به سمت ماشین می‌رفتم جواب دادم:
- جهان صدبار صحبت کردیم. صدبارش هم گفتم نه. نمی‌خوام. من چیزیم نیست.
جهانگیر کلافه استمرار ورزید:
- بابا داره عود می‌کنه. من نمی‌دونم یعنی؟! یه نگاه به آینه انداختی؟ شبیه میت شدی.
سوئیچ ماشین را زدم و کلافه گفتم:
- بمون اینجا و به اون سه‌تا احمق برس. منم می‌رم خونه. شب یه قرار با...

MēLįKąღ · 3/7/24

از پشت به سهیلی که داشت با دقت اسلحه‌ها را وارسی می‌کرد، نگاه کردم. دم گوش جهانگیر لـ*ـب زدم:
- همچین نگاه می‌کنه یکی ندونه می‌گه این از اسلحه خیلی سرش می‌شه.
جهانگیر مشتش را جلوی دهانش گرفت تا کسی متوجه لبخند بر روی لـ*ـبش که به زور سعی داشت به مرحله‌ی قهقه نرسد را نشود. جهانگیر به خاطر قد بلندش کمی سمت گوشم خم شد و گفت:
- دو دقیقه بذار...

MēLįKąღ · 4/7/24

سهیل سرش را از از برگه خارج کرد و گفت:
- خودکار؟
با لبخندی که پشت نقابم پنهان بود به سمت جهان چرخیدم و منظوردار صدایش زدم:
- جهان! خودکار داخل ماشینه.
این یعنی خودکار مخصوص را می‌خواستم. خودکاری که اثر انگشت سهیل را ثبت می‌کرد. جهانگیر خودکار را به سهیل داد تا امضا کند. هیچ‌گاه هیچ‌کدام از قراردادها را امضا نمی‌کردم تا مدرکی نماند...

MēLįKąღ · 5/7/24

با شنیدن صدای کفش‌های‌شان فهمیدم دارند می‌آیند. درحال زدن نقاب بر چهره‌ام بودم که آرش گفت:
- برا کی این همه خوشگل کردی؟ ساشا امشب ندزدتت. خودشم با یقه دلبری.
کلافه برگشتم سمت هردوی‌شان و گفتم:
- جهان این رو آدمش کن.
آرش با خنده گفت:
- چشم. ما اصلاً لام تا کام حرف نمی‌زنیم.
و به صورت نمایشی زیپ دهانش را بست. درب اتاق لباسم را گشودم که...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین