جنگ نان "تحلیلی از زندگی روزمره پیامبر "

MĀŘÝM · 20/7/23

معنی:« خدایا ! من بنده و فرزند بنده و بنده کنیز تو هستم. پیشانی من در دست توست . فرمان تو در حق من نافذ است. حکمت در حق من عین عدالت است . خدایا! من از تو به وسیله هر اسمی که خود را با آن مسمی کرده ای یا در کتابت نازل کرده ای یا به یکی از مخلوقاتت تعلیم داده ای یا آن را نزد خود در علم غیب برگزیده ای مسألت می نمایم که قرآن را بهار دلم و نور چشمم و برطرف کننده غم و اندوهم قرار دهی».
وحی، هستی و وجود او بود پس چگونه انیس و همدمش نباشد؟ او در سفر، بیابان ها را درمی نوردید در حالی که در آن ها نماز می خواند و در نهایت بیداری و درک معانیش آن را اقامه می کرد.

در روایتی آمده است که روزی از صحابی بزرگوار عبدالله ابن مسعود(رض) خواست که قرآن را بر او تلاوت کند. عبدالله عرض کرد:«ای رسول خدا آیا قرآن را بر تو بخ.انم در حالی که بر تو نازل شده است؟» فرمود:«دوست دارم که قرآن را از دیگری بشنوم.» عبدالله می گوید:« از سوره ی نساء شروع به خواندن کردم تا این که به این آیه رسیدم که می فرماید:« ‏ فَکَیْفَ إِذَا جِئْنَا مِن کُلِّ أمَّةٍ بِشَهِیدٍ وَجِئْنَا بِکَ عَلَى هَؤُلاء شَهِیداً ‏»نساء/۴
معنی: ‏( ای محمّد ! حال اینان ) چگونه خواهد بود بدان گاه که از هر ملّتی گواهی ( از پیغمبران برای شهادت بر قوم خود ) بیاوریم و تو را ( نیز به عنوان ) شاهدی بر ( قوم خود ، از جمله ) اینان ( یعنی تنگچشمان و نافرمایان ) بیاوریم‌ ؟‏»
به پیامبر نگریستم دیدم که اشک از چشمانش جاری میشود…به من فرمود:«کافی است».
او مدام روزه می گرفت و با غروب آفتاب افطار نمی کرد و برخی از یارانش وقتی که خواستند از او تقلید کنند، آنها را منع کرد و فرمود:« شما هم چون من نیستید، پروردگارم مرا طعام و نوشیدنی خواهد داد».

MĀŘÝM · 20/7/23

توجه اش به خدا تغییرات جسمی بشری را نیز در او به وجود آورده بود و اورا چنان دگرگون کرده بود که به مقدار اندکی از غذا و نوشیدنی اکتفا می کرد؛زیرا او در جهانی دیگر می زیست و با یا وجود و فاصله ای روحی ای که با مردم داشت همچنان در میان جمع و با جمع می زیست و طبیعت های آن ها را می شناخت و اموراتشان را خوب درک می کرد. با یاد خدا در میانشان می زیست و ذرّه ای از راه مستقیم خداوندی منحرف نمی شد.
آیا ممکن است موضع ما نیز نسبت به دنیا دقیقاض این چنین باشد؟ خیر، نه می توانیم به آن مکلّف به آن هستیم.
برخی از متصوفه و زاهدان تلاش می کنند که با دنیا قهر کرده و در حاشیه زندگی کنند و با چنین کاری خود را شبیه پیامبر(ص) کنند. هیهات…هیهات…صورت هایی که از خجالت سرخ شده اند چگونه می توانند همچون گلهای قرمز رنگ خوشبو باشند!!شکوفه های مصنوعی شاید در شکل ظاهریشان هم چون شکوفه های طبیعی باشند و شاید روزها هم بر این منوال باقی بمانند؛ اما لطافت و بوی خوش گل های طبیعی کجا و لطافت گل های مصنوعی کجا!!چه بسا برخی بر حصیری بخوابند و اثر چوبهایش بر بدنشان بیفتد؛ اما آیا چنین کاری کافی است که آنان نیز همچون پیامبری گردند که چون در دنیا بدان توجه می کرد؟ چرا؟ زیرا قلبش به پروردگار متعلق بود و در محضرش بیدار و غرق در شهودش بود.
جمهور مردم باید نسبت به دنیا موضع گیریی داشته باشند که پیامبر(ص) برایشان تر سیم کرده بود.
عاشقان دنیا به قارون نگریستند و گفتند: ای کاش ما هم چون قارون می بودیم…اما با این وجود خداوند هرگز از قارون ترک دنیا و انتخاب عزلت را از آن نخواست، بلکه رعابت اموری را می خواست که بسیار اندک انگشت شمار بودند. او از قارون می خواست که بداند مالک حقیقی چه کسی است و چه کسی می تواند بیچاره و فلک زده ای را حیات بخشد.آیا چنین کسی جز خدا می تواند موجود دیگری باشد؟ پس ای قارون ! به دارایی و مالت بنگر و بگو:« ماشاء الله لا حول و لا قوة إلا بالله »، اما چنین انسان مغرور و متکبری گفت:« راز و رمز ثروتمندی من نبوغ من است». اگر فرض کنیم که چنین باشد سئوال این است که چه کسی چنین ذکاوت و عزم راسخی را به تو بخشیده است که به این درجه از ثروت رسیده ای؟ تنها بخشنده کسی نیست جز خدا؛ اما انسان غافل هرگز این را درک نمی کند.

MĀŘÝM · 20/7/23

خداوند وقتی به بنده ای از بندگانش چیزی می بخشد تنها انتظاری که از او دارد اعتراف به آن است. آیا راستی چنین انتظاری امری مشکل است؟
او از بندگانش می خواهد که نسبت به هم مهربان بوده و قساوت قلب نداشته باشند. او می خواهد که معتدل بوده و طغیان نورزند. اصلاح کنند و فساد نکنند و به قارون می فرمود:« ‏ وَابْتَغِ فِیمَا آتَاکَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَلَا تَنسَ نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنْیَا وَأَحْسِن کَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَیْکَ وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِی الْأَرْضِ»قصص/۷۷
معنی:« ‏به وسیله آنچه خدا به تو داده است ، سرای آخرت را بجوی ( و بهشت جاویدان را فرا چنگ آور ) و بهره خود را از دنیا فراموش مکن ( و بدان که تو هم حق حیات داری و باید از امتعه و لذائذ حلال استفاده بکنی و به خویشتن برسی ) ، و همان گونه که خدا به تو ( بخشیده است و در حق تو ) نیکی کرده است ، تو نیز ( به دیگران ببخش و بدیشان ) نیکی کن ، و در زمین تباهی مجوی»
اما با کمال تأسف بسیاریاز آنان که خداوند دنیا را به آن ها بخشیده به جای یاد خدا خود را یاد می کنند و به دیگران اهمیت نمی دهند و سرمایه ای را که به دست آورده اند به حساب گرسنگی دیگران افزایش می دهند و چنان مغرور شده که از مافوق به دیگران می نگرند.
خداوند بندگان مؤمنش را از چنین کوته نظری ها بر حذر داشته و به آنها چنین توصیه می کند:« یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُلْهِکُمْ أَمْوَالُکُمْ وَلَا أَوْلَادُکُمْ عَن ذِکْرِ اللَّهِ وَمَن یَفْعَلْ ذَلِکَ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ{
وَأَنفِقُوا مِن مَّا رَزَقْنَاکُم مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ فَیَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِی إِلَى أَجَلٍ قَرِیبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَکُن مِّنَ الصَّالِحِینَ» منافقون/۹-۱۰
معنی:« ‏ای مؤمنان ! اموالتان و اولادتان شما را از یاد خدا غافل نکند . کسانی که چنین کنند ( و اموال و اولادشان ، آنان را سرگرم و به خود مشغول دارد ) ایشان زیانکارند‏از چیزهائی که به شما داده‌ایم بذل و بخشش و صدقه و احسان کنید ، پیش از آن که مرگ یکی از شما در رسد و بگوید : پروردگارا ! چه می‌شود اگر مدّت کمی مرا به تأخیر اندازی و زنده‌ام بگذاری تا احسان و صدقه بدهم و در نتیجه از زمره صالحان و خوبان شوم‌ ؟ !‏»

MĀŘÝM · 20/7/23

و در سیره ی بزرگوار پیامبر (ص)آمده است که یاران را به صدقه دادن تشویق می کرد و آن ها را نسبت به بخل بر حذر می داشت و از آن متنفر می کرد.
به اثبات رسیده که روش های منحرفی که عموم مردم دچارش شدها ند جز در سرزمین های خشک و خود پسندانه به وجود نیامده و رشد نکرده اند.
با طلوع فجر و با شروع روزی دیگر بر این کره ی خاکی مردم هم چنان در تکاپو و تلاشند و هر یک در جمع آوری مال بیشتری است؛ اما با این وجود پیامبر(ص) همیشه حقایقی را به مردم متذکر می شود. از ابی هریره (رض) روایت است که پیامبر(ص) فرمود:«روزی نیست که بندگان در آن صبح کنند مگر این که دو نفر از فرشتگان نازل می شوند . یکی از آن ها می گوید: خدایا! به آن که می بخشد بخشش کن و دیگری می گوید: خدایا! آن که بخل می ورزد نعمت را از او بستان».
در حدیثی قدسی چنین آمده است که :«ای بنده ام ! ببخش تا بر تو ببخشم. دستان خدا پر است و بخشش آن را خشک نمی کند. شب و روز رحمت و نعمت می باراند و نازل می کند. آیا نمی بینی از آغاز آفرینش آسمان ها و زمین می بخشد و هرگز آن چه در دست اوست تمام نشده است؟»
پیامبر(ص) توضیح داده است که صدقه جز از راه کسب حلال پذیرفته نمی شود و خداوند پیامبران را به طور خاص و عموم مردم را به طور عام مکلّف به کسب حلال کرده و به پیشینیان قرموده است:« یَا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحاً» مؤمنون/۵۱
« یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُلُواْ مِن طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَاشْکُرُواْ لِلّهِ إِن کُنتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ» بقره/۱۷۲
معنی:« ‏( به پیغمبران گفته‌ایم تا به پیروان خود برسانند . گفته‌ایم ) ای پیغمبران ! از غذاهای حلال بخورید و کارهای شایسته بکنید ،» ‏ای کسانی که ایمان آورده‌اید ! از چیزهای پاکیزه‌ای بخورید که روزی شما ساخته‌ایم ، و سپاس خدای را بجا آورید ، اگر او را پرستش می‌کنید»

MĀŘÝM · 20/7/23

در اثر چنین تعالیم اجتماعی بود که جامعه ای به وجود آمد که ثروتمندانش بر فقیران مهربانی می کردند و از این که بنده ی مال شوند بیزار بودند و منابع درآمدی که مشکوک و مظنون بود را رد می کردند.
سیره ی پیامبر(ص) شعله ی هدایت دهنده ی راه مردم بود. او نسبت به دنیا و جاه و جلالش راه ثروتمندی شاکر و فقیری صابر را اختیار کرده بود. او ثروتمند بود:« وَوَجَدَکَ عَائِلاً فَأَغْنَى ‏»ضحی/۸
معنی:« ‏و تو را فقیر و بی‌چیز نیافت و ثروتمند و دارایت کرد ؟‏»

و ثروتش را از سود تجارتی که در زمان جوانی از سرمایه ی همسرش خدیجه(رضی الله عنها)انجام می داد به دست می آورد و در زمان نبوت هم با خُمس و مقدار فیء زندگی می کرد. او(ص) مقدار مالی را داشت در راستای برآوردن نیازهای نیازمندان صرف می کرد و چه بسا آن را در حالی می بخشید که خانواده اش شب می کردند؛ اما چیزی نداشتند که با آن گرسنگی شان را برطرف کنند. و در سیره ی آن حضرت چنین چیزی معروف است که ایشان در بیماریی که منجر به مرگش شد مقدار ناچیزی طلا نزدش بود و او را بیقرار کرده بود و آرام نگرفت تا این که آن را بر فقرا تقسیم کرد و با خود می گفت:« چگونه خدا را ملاقات خواهی کرد در حالی که نزدت مقداری طلا وجود دارد؟!» و نیز معروف است که آن چه تحت کنترل داشت ، نه برای خانواده و نه برای نزدیکانش به ارث نگذاشت ، بلکه همه را در راه خدا تقسیم کرد و همیشه خدا ار می خواندو می فرمود:«اِجعَل رِزقَ آلَ مُحَمَّدٍ قُوتاً» معنی:« خدایا! به اندازه کفاف زندگی به خاندان محمد رزق و روزی عطا بفرما.» و آن گاه که رفیق اعلایش را برگزید، قبل از پیوستنش به آسمان، نسبت به متاع دنیایی، بیشتر به ساکنان آن جا شبیه بود تا ساکنان زمین.

منبع:چگونگی ذکر ، دعا و ارتباط پیامبر با خدا/مؤلف:محمد غزالی/مترجم:جهانگیر ولد بیگی/انتشارات:عزتی/چاپ اول ۱۳۸۸

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

جنگ نان "تحلیلی از زندگی روزمره پیامبر "

MĀŘÝM

مدیر آزمایشی تالار دین و مذهب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MĀŘÝM

مدیر آزمایشی تالار دین و مذهب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MĀŘÝM

مدیر آزمایشی تالار دین و مذهب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MĀŘÝM

مدیر آزمایشی تالار دین و مذهب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MĀŘÝM

مدیر آزمایشی تالار دین و مذهب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر آزمایشی تالار دین و مذهب

مدیر آزمایشی تالار دین و مذهب

مدیر آزمایشی تالار دین و مذهب

مدیر آزمایشی تالار دین و مذهب

مدیر آزمایشی تالار دین و مذهب

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین