V.I.P رمان تیکاف | ~MoBiNa~ کاربر انجمن رمان ۹۸

M O B I N A · 14/8/22

- دمت گرم مشتی، نبودی سرم لای گیوتین بود!
متعجب ایستاد و دستش رو به ریسه‌ی راه‌رو وصل کرد و گنگ لـ*ـب زد:
- هن؟ مگه چه غلطی کرده بودی؟
با یادآوری عصر و وجود چندش رفیعی خندیدم و با...

M O B I N A · 14/8/22

- مامانم تا هفته‌ی دیگه میاد که هیچ، خودم باید حدوداً پنج الی شیش ماه خارج از کشور باشم؛ اما بعدش به خدمتت می‌رسم! ساکت رو برای رفتن به کمپ جمع کن.
پس یعنی نفهمیده بود من هم اعتیاد دارم؟ اگر می‌فهمید قطعاً بی‌چاره می‌شدم و درگیری با مامان رو نمی‌خواستم! مادر...

M O B I N A · 14/8/22

- سلام فرناز، ماجدی‌ هستم؛ مریلا ماجدی.
وقتی شناخت، صداش تن گرمی گرفت و می‌تونستم چهره‌ی پر شوقش رو تصور کنم!
- سلام جانم، احوالت مریلا خانوم؟
ناراضی سر تکون دادم و دهن کجی...

M O B I N A · 14/8/22

- تو خاک باغ خونه، یه‌ روزی دست زمونه
ما رو کاشت با مهربونی، پیش هم مثل دو دونه
ما تو باغ معوا گرفتیم، بارون اومدها گرفتیم
دوتایی تو خاک باغچه، ریشه کردیم جا...

M O B I N A · 14/8/22

جاسمین گوشه‌ی لـ*ـبش رو می‌گزید، با شونه‌ش آروم به شونه‌م کوبید و گفت:
- درسته من دوست خانوادگیتونم و جورایی نامزد بایرام، هرچند شش سال گذشته؛ اما حضورم درسته؟
لبخند نمکی زدم و ریلکس پا روی پا انداختم و به مسافرهای در...

M O B I N A · 14/8/22

دوباره صدایی که هوش و هواسم رو می‌گرفت تو گوشم نوا زد، هوش و هواس؟ خفه‌شو مریلا!
گفت:
- سلام بانوی زیبا، خوبی؟
چشم غره‌ای به نگاه شیطون جاسمین رفتم و جواب دادم:...

M O B I N A · 14/8/22

زن سرحال و مهربونی بود و آدم با دیدار اول باهاش حس راحتی پیدا می‌کرد.
***
روزها عین برق و باد می‌گذشتن و هفته‌ای بود که با شنتیا دیداری نداشتم؛ اما تلفنی در اتباط بودیم و هرروز بهم انگیزه می‌داد و به‌قولی که داده...

M O B I N A · 14/8/22

بی‌توجه به حرفم سرامیک‌های سفید باغ رو ضرب گرفت و نگاهم کرد؛ عمیق!
گفت:
- شرابی بهت میاد و زیبا شدی؛ اما... .
لبخندی زد و ادامه داد:
-...

M O B I N A · 22/8/22

- آخه مرتیکه تو که جنبه نداری، خیلی گوه می‌خوری زیاده روی می‌کنی!
ان‌قدر صدای باندها زیاد بود که هق‌هق‌های دختره که هیچ، صدای داد من هم بیرون نمی‌رفت!
با چهره‌ی سرخ از عصبانیتم بهش خیره شدم و به‌طرفش هجوم بردم و با...

M O B I N A · 22/8/22

دست از فین‌فین برداشت و به‌طرفم برگشت، دکلته‌ی شب‌نمای صورتی رنگش رو صاف کرد و مردد گفت:
- قیافت آشناست، خیلی! می‌شناسمت؟
با تاسف به همون پسری نگاه کردم که گوشه‌ی سالن ایستاده بود و هنوز هم دست از خوردن برنداشته بود...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین