رباعیات ازرقی هروی

^~SARA~^ · 3/2/21

چون قفل نشاط را شود باغ کلید
از ساعد گل روی بجو جام نبید
گردون ز بساط ابر در دامن خوید
در شاخ زمرد افگند مروارید

***

گر نعل سمند تو بر آهن ساید
زو چشمۀ خضر در زمان بگشاید
ور خصم تو در آینه رخ بنماید
دست اجل از آینه بیرون آید

منبع: گنجور

^~SARA~^ · 3/2/21

مرد آنکه شدن را بشتاب آراید
نه همچو زنان رخ بخضاب آراید
گر مرد رهی امید را جفت مگیر
کامید چو زن بسـ*ـتر خواب آراید

***

از خاک چمن بوی سمن می آاید
وز ابر طراوتی بتن می آاید
بر آتش عشق می فزاید در دل
هر باد که از سوی چمن می آاید

منبع: گنجور

^~SARA~^ · 3/2/21

چون لعل کند سنان سر از خون جگر
وز تیغ کبود تو بجنبد گوهر
گر ز آب روان بود عدو را پیکر
در آتش زخم تو شود خاکستر

***

عشن تو مرا توانگری آرد بر
از دیده بلؤلؤ و ز رخسار بزر
با عشق توام عیش خوشست ، ای دلبر
آری ز توانگری چه باشد خوشتر؟

منبع: گنجور

^~SARA~^ · 3/2/21

گر عشق تو بر من آورد رنج بسر
در حشر ز خون من نپرسد داور
آری بحساب خون خویش ، ای دلبر
با تو سخن و ره نبود در محشر

***

با عشق بتان چو اوفتادت سروکار
خورشید شود همان بشادی بیدار
از دولت و از روز بهی دل بردار
عاشق نبود روز بد و دولت یار

منبع: گنجور

^~SARA~^ · 3/2/21

چون بر کشی آن بلارک گوهردار
بر مرکب تازی فگنی زین افزار
هر موی جداگانه بر انـ*ـدام سوار
فریاد همی کند که : شاها ، زنهار

***

سردست و مسافتیست تا فصل بهار
و اکنون پس ازین سرد بود ماه چهار
گر جامه همی نقد کنی ور دینار
زودی شرطست ، دست بر زودی آر

منبع: گنجور

^~SARA~^ · 3/2/21

غافل شدی ، ای نفس ، دگر باره ز کار
بیدار نمی شوی ز خواب پندار
از بسکه بهانه ها گرفتی بریار
نامت همه ننگ گشت و فخرت همه عار

***

ملک تو ، شها ، درخت نو بود ببار
وانگه اثر خزان برو کرد گذار
اکنون چو همی بشکفد از بوی بهار
آن میوه شکفته خوشترای شاه ببار

منبع: گنجور

^~SARA~^ · 3/2/21

مهر وی من ، آن یافته از خوبی بهر
فرمود مرا پرستش خویش بقهر
خوش خوش ز پی مراد آن فتنۀ دهر
رسم آوردیم بت پرستی در شهر

***

آن شد که ترا رفت همی با ما ناز
و آن شد که مرا بود بروی تو نیاز
ما ناز تو و نیاز خویش ، ای پرساز
بر سنگ زدیم و صبر کردیم آغاز

منبع: گنجور

^~SARA~^ · 3/2/21

صد لابه و صد بند حیل کردی باز
تا با تو چنان شدم که بودم ز آغاز
آن روز مرا بود بروی تو نیاز
آن روز شد و روز شده ناید باز

***

یک چند بدام عشق بودم بگداز
باز این دلم آن گداز می جوید باز
با این دل عشق بستۀ صحبت ساز
عیشیست مرا تیره و کاریست دراز

منبع: گنجور

^~SARA~^ · 3/2/21

چون بی تو زنم بیاد مهر تو نفس
گویم پس ازین دروغ بی معنی بس
بی مایه چو خاشاکم و بی قدر چو خس
گر دوست تر از تو در جهان دارم کس

***

یک چند بعزتم نمودی وسواس
سفتی جگر مرا بدرد الماس
من کشته و از توام نه مزد و نه سپاس
بیرحمی خویش را ازین گیر قیاس

منبع: گنجور

^~SARA~^ · 3/2/21

جان زخم سر زلف تو گرداند ریش
دل زان دو لـ*ـب لعل تو می باید عیش
تا تیره نکردی ، ای نگار ، از لـ*ـب خویش
یاقوت که به بود بها دارد بیش

***

ناگاه همی زدم من ، ای شمع و چراغ
از شهر بباغ با دلی پر غم و داغ
باغ ار چه بود جای تماشا و فراغ
دوزخ بود ، ای نگار ، بی روی تو باغ

منبع: گنجور

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین