مشاعره با اشعار احمد شاملو

نوازش · 21/1/21

. MaHta . گفت:
دریای پشت کدام پنجره ای؟
که اینگونه شایدهایم را گرفته ای
زندگی را دوباره جاری نموده ای
پر شور، زیبا و روان

نیز،
پیام ما لبخندی نبود، نه اشکی
همچنان که، با یکدیگر چون به سخن درآمدیم، گفتنی‌هارا همه گفته یافتیم
چندان که هیچ چیز در میانه،
ناگفته نمانده بود.

parädox · 21/1/21

نوازش گفت:
نیز،
پیام ما لبخندی نبود، نه اشکی
همچنان که، با یکدیگر چون به سخن درآمدیم، گفتنی‌هارا همه گفته یافتیم
چندان که هیچ چیز در میانه،
ناگفته نمانده بود.

در خاطراتِ خویش
در حافظه‌یی که دیگر مدد نمی‌کند
خود را جُستم و فردا را

نوازش · 21/1/21

. MaHta . گفت:
در خاطراتِ خویش
در حافظه‌یی که دیگر مدد نمی‌کند
خود را جُستم و فردا را

اندوه‌اش، غروبی دلگیر است
همچنان که شادی‌اش، طلوع همه آفتاب‌هاست..

parädox · 21/1/21

نوازش گفت:
اندوه‌اش، غروبی دلگیر است
همچنان که شادی‌اش، طلوع همه آفتاب‌هاست..

تردیدی‌ست که سرانجام
به یقین می‌گراید
و گلوله‌یی که به انجامِ کار
شلیک می‌شود.
آهی به رضای خاطر است
از سرِ آسودگی.

نوازش · 24/1/21

. MaHta . گفت:
تردیدی‌ست که سرانجام
به یقین می‌گراید
و گلوله‌یی که به انجامِ کار
شلیک می‌شود.
آهی به رضای خاطر است
از سرِ آسودگی.

یافتن
و آن‌گاه
به اختیار برگزیدن
و از خویشتن خویش
بارویی پی افکندن

Ryhwn · 24/1/21

نوازش گفت:
یافتن
و آن‌گاه
به اختیار برگزیدن
و از خویشتن خویش
بارویی پی افکندن

نامت را به من بگو
دستت را به من بده
حرفت را به من بگو
قلبت را به من بده
من ریشه‌های تو را دریافته‌ام
با لبانت برای همه
لـ*ـب‌ها سخن گفته‌ام
و دست‌هایت
با دستان من آشناست

parädox · 24/1/21

Ryhwn گفت:
نامت را به من بگو
دستت را به من بده
حرفت را به من بگو
قلبت را به من بده
من ریشه‌های تو را دریافته‌ام
با لبانت برای همه
لـ*ـب‌ها سخن گفته‌ام
و دست‌هایت
با دستان من آشناست

تا در آستانه آیینه چنان در خویش نظر کنیم
که به وحشت از بلند فریادوار گُداری
به اعماق مغاک نظر بردوزی

Ryhwn · 24/1/21

یکی کودک بودن
«به ایسای شاعر»
یکی کودک بودن
آه!
یکی کودک بودن در لحظه‌ غرش آن توپ آشتی
و گردش مبهوت سیب سرخ
بر آیینه

moh@mad · 27/1/21

Ryhwn گفت:
یکی کودک بودن
«به ایسای شاعر»
یکی کودک بودن
آه!
یکی کودک بودن در لحظه‌ غرش آن توپ آشتی
و گردش مبهوت سیب سرخ
بر آیینه

هزار آفتاب خندان در خرام توست
هزار ستاره‌ گریان در تمنای من
عشق را ای کاش
زبان سخن بود

FaTeMé_KH · 23/3/21

moh@mad گفت:
هزار آفتاب خندان در خرام توست
هزار ستاره‌ گریان در تمنای من
عشق را ای کاش
زبان سخن بود

در سکوت
آن که می‌اندیشد
به‌ناچار دَم فرو می‌بندد
اما آنگاه که زمانه
زخم‌خورده و معصوم
به شهادتش طلبد
به هزار زبان سخن خواهد گفت

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

همراه رمان ۹۸

اخراج شده

همراه رمان ۹۸

اخراج شده

همراه رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

اخراج شده

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین