مشاعره با اشعار فریدون مشیری

moh@mad · 11/10/20

*KhatKhati* گفت:
تا فراموش كنی، چندی از این شهر سفر كن!
با تو گفتم:‌ حذر از عشق!؟ ندانم
سفر از پیش تو؟ هرگز نتوانم، نتوانم!

من گرفتار شبم در پی ماه آمده ام
سیب را دست تو دیدم به گنـ*ـاه آمده ام
سیب دندان زده از دست تو افتاد زمین
باغبانم که فقط محض نگاه آمده ام

niloofar.H · 11/10/20

من امشب هفت شهر آرزوهایم چراغان است!
زمین و آسمانم نورباران است!
کبوتر های رنگین بال خواهش ها
بهشت پرگل اندیشه ام را زیر پر دارند

moh@mad · 12/10/20

*KhatKhati* گفت:
دست من و آ*غو*ش تو، هیهات، که یک عمر
تنها نفسی‌ با تو نشستن هوسم بود

در این رواق نیاز پرنده ساکت و غمگین
ستاره بیمارست دو چشم خسته من
در این امید عبث
دو شمع سوخته جان همیشه بیدارست

niloofar.H · 13/10/20

درد بی درمان شنیدی؟ حال من یعنی همین!
بی تو بودن، درد دارد! می زند من را زمین

moh@mad · 15/10/20

niloofar.H گفت:
درد بی درمان شنیدی؟ حال من یعنی همین!
بی تو بودن، درد دارد! می زند من را زمین

ناتوانی در مصاف گرگ پير
مردمان گر يکدگر را مي درند
گرگ هاشان رهنما و رهبرند
وآن ستمکاران که با هم محرم اند

*KhatKhati* · 16/10/20

moh@mad گفت:
ناتوانی در مصاف گرگ پير
مردمان گر يکدگر را مي درند
گرگ هاشان رهنما و رهبرند
وآن ستمکاران که با هم محرم اند

در نهانخانۀ جانم، گل یاد تو، درخشید
باغ صد خاطره خندید، عطر صد خاطره پیچید

moh@mad · 17/10/20

*KhatKhati* گفت:
در نهانخانۀ جانم، گل یاد تو، درخشید
باغ صد خاطره خندید، عطر صد خاطره پیچید

در جوانی جان گرگت را بگیر!
وای اگر این گرگ گردد با تو پیر
روز پیری، گر که باشی هم چو شیر
ناتوانی در مصاف گرگ پیر

*KhatKhati* · 17/10/20

moh@mad گفت:
در جوانی جان گرگت را بگیر!
وای اگر این گرگ گردد با تو پیر
روز پیری، گر که باشی هم چو شیر
ناتوانی در مصاف گرگ پیر

روز اول، كه دل من به تمنای تو پر زد،
چون كبوتر، لـ*ـب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی، من نه رمیدم، نه گسستم

moh@mad · 17/10/20

*KhatKhati* گفت:
روز اول، كه دل من به تمنای تو پر زد،
چون كبوتر، لـ*ـب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی، من نه رمیدم، نه گسستم

من مناجات درختان را هنگام سحر
رقص عطر گل یخ را با باد
نفس پاک شقایق را در سـ*ـینه کوه
صحبت چلچله ها را با صبح
بغض پاینده هستی را در گندم زار
گردش رنگ و طراوت را در گونه گل
همه را میشنوم

*KhatKhati* · 17/10/20

moh@mad گفت:
من مناجات درختان را هنگام سحر
رقص عطر گل یخ را با باد
نفس پاک شقایق را در سـ*ـینه کوه
صحبت چلچله ها را با صبح
بغض پاینده هستی را در گندم زار
گردش رنگ و طراوت را در گونه گل
همه را میشنوم

مرغ شب، نالۀ تلخی زد و بگریخت
اشک در چشم تو لرزید،
ماه بر عشق تو خندید!
یادم آید كه: دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه كشیدم.
نگسستم، نرمیدم.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر ممتاز

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر ممتاز

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر ممتاز

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

کاربر ممتاز

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

کاربر ممتاز

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین