مشاعره با اشعار فریدون مشیری

paeez81 · 28/6/21

ای بسا انسان رنجور پریش
سخت پیچیده گلوی گرگ خویش

moh@mad · 28/6/21

paeez81 گفت:
ای بسا انسان رنجور پریش
سخت پیچیده گلوی گرگ خویش

شاید که جاودانه بمانی کنار من

ای نازنین که هیچ وفا نیست با منت

تو آسمان آبی آرام و روشنی

من چون کبوتری که پرم در هوای تو

paeez81 · 28/6/21

وی بسا زور آفرین مرد دلیر
هست در چنگال گرگ خود اسیر

moh@mad · 28/6/21

paeez81 گفت:
وی بسا زور آفرین مرد دلیر
هست در چنگال گرگ خود اسیر

رخي پژمرده رنگی زرد دارم
ندانم عاشقم مستم ،چه هستم
همی دانم دلی پر درد دارم

paeez81 · 28/6/21

مردمان گر یکدگر را می درند
گرگ هاشان رهنما و رهبرند

moh@mad · 28/6/21

paeez81 گفت:
مردمان گر یکدگر را می درند
گرگ هاشان رهنما و رهبرند

دو چشم خسته من در این امید عبث
دو شمع سوخته جان همیشه بیدارست
تو نیستی که ببینی

paeez81 · 28/6/21

یک جهان ترانه‌ام شکسته در گلو
شعر بی‌جوانه‌ام نشسته روبرو
پشت این دریچه‌های بسته
می‌زنم هوار
ای بهار‌ ای بهار ‌ای بهار

moh@mad · 28/6/21

paeez81 گفت:
یک جهان ترانه‌ام شکسته در گلو
شعر بی‌جوانه‌ام نشسته روبرو
پشت این دریچه‌های بسته
می‌زنم هوار
ای بهار‌ ای بهار ‌ای بهار

رفت تا تنهايی ماه را حس کنی
شکيبايی درخت را
و استواری کوه را
من به همه چيز اين دنيا دير رسيدم

paeez81 · 28/6/21

مگر نه خاک ره این خرابه باید شد ؟

بیا که کام بگیریم از این جهان خراب

moh@mad · 28/6/21

paeez81 گفت:
مگر نه خاک ره این خرابه باید شد ؟

بیا که کام بگیریم از این جهان خراب

بوی باران بوی سبزه بوی خاک
شاخه‌های شسته باران خورده پاک
آسمان آبی و ابر سپید
برگ‌های سبز بید

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی