شیار | ~Bright~ کاربر انجمن رمان 98

~PARLA~ · 23/7/20

همه می‌گویند سکوت خوب است!
درست می‌گویند،
خوب است!
اما بعضی وقت‌ها!
بغض خوب‌تر است!
هم خودش را می‌شکند...
هم تو را...
هم سکوتت را!

~PARLA~ · 23/7/20

در انتهایی‌ترین نقطه‌ی زندگی هستم؛
آنجا که به غروب خیره می‌شوی و رقص پرنده ها در آسمان را تماشا می‌کنی!
و تو، شروع من هستی...
انتهایم را شروع کن!

***
انگار زلزله آمده است،
همه چیز می‌لرزد!
دستانم...
زانوانم...
مردمک‌هایم...
لـ*ـب‌هایم؛
اما...
چطور ممکن است تو تنها ثابت جهان باشی؟!
***
گفتم بره می‌میرم.
رفت...
زنده‌ام؟
آره
زنده‌ام...
اما...
نیمکت ذخیره‌ی مردگان، خیلی سفت است!

~PARLA~ · 23/7/20

کور ها را دیده‌ای؟
کر ها را چطور؟
به نظرت لال ها می‌توانند عاشق شوند؟ یا کر ها؟ کور ها؟
این روز ها حس می‌کنیم هرکه کوله بار سخنان عاشقانه‌اش بیشتر است، بیشتر دوست‌مان دارد.
اما عاشقی که به تعداد دفعات گفتن نیست!
عاشقی حسی‌است که باید
بی کلام...
بی نگاه...
بی صدا...
حس شود!
وگرنه کر و کور و لال‌ها را عاشقی چه می‌دهد؟!

~PARLA~ · 23/7/20

قیامت شده!
همه چیز تاریک است.
چرا مردم نمی‌دانند؟
دیگر آن فواره، آب‌فشان نیست...
خون می‌پاشد!
زمین داغ و سوزان است...
چشمانم غمگین و گریان.
قیامت است، تو رفته‌ای...
نه، مردم نمی‌دانند!

~PARLA~ · 23/7/20

دوستت داشتم، دوستم داشتی؛ با هم خوب بودیم!
دوستت دارم، دوستم نداری؛ با هم خوبید!
فقط ازت یک چیز می‌خوام؛ حلقه‌ای که بهم دادی، تنها به عنوان یک یادگاری، از تو، پیشم می‌مونه.
دوستت دارم، دوستم داری؛ نگهبان در جهنم نمی‌ذاره حلقه‌تو با خودم ببرم!

~PARLA~ · 23/7/20

- بیا نهارت رو بخور.
مادرم است، نگران است. می‌ترسد از گرسنگی تلف شوم؟
یا شاید می‌ترسد قند خونم پایین بیوفتد و از حال بروم؟
شاید هم نگران آینده ام است...
با خود می‌گوید دختری را که چهارپاره پوست و استخوان است، که می‌خواهد به همسری؟
اما خدا را شکر...
نمی‌داند در خلوتم تنها و تنها خوراک این روزهایم، غصه است!
خدا را شکر که نمی‌داند آنقدر غصه خورده‌ام، که سیرِ سیر شده ام...
حتی از زندگی!

~PARLA~ · 30/7/20

چشمانش روشن است...
لبخندش زیبا...
حیف مال من نیست!
پنج‌شنبه است، کسی بالای قبرم گریه می‌کند...
عینک دودی‌اش نمی‌گذارد چشمان روشنش را ببینم!
***

در روز‌هایی که همه‌چیز برایم تکراری بود،
تو هنوز هم، مد روز بودی!

***
یک بار گفتی پرتره‌ات را بکشم؛
کشیدم...
خندیدی و گفتی:
- اصلا نقاشی‌ات خوب نیست.
اما حال با وجود نقاش نبودنم،
چرا در لحظه های نبودنت، هر ثانیه را «درد» می‌کشم؟

~PARLA~ · 30/7/20

هرکس‌که قاصدکی را می‌بیند، دلش پر می‌کشد.
سریعا آرزویی می‌کند، چشم می‌بندد و فوت می کند...
اما تو، همین که قاصدکی را فوت کنی،
تا عطر نفس‌هایت را بیاورد...
برای دلم کافی‌ست!

~PARLA~ · 30/7/20

مدت‌ها بود که چشم‌هام به ساعت دیواری اتاقم دوخته شده بود،
لحظه‌ها رو می‌شمردم،
یا نه...
لحظه‌ها رو زندگی می‌کردم...
تا زمانی‌که ببینمت.
اما امروز...
قاب عکست رو زدم جای ساعت دیواری اتاقم.
از اون موقع، تو شدی تمام لحظه‌هام!

~PARLA~ · 30/7/20

تو خیلی آرزو داری
و
من یک آرزو...
این‌که تو به آرزوهات برسی!

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین