دلنوشته شهزاده جان | دوستداران شهزاده کاربران انجمن رمان ٩٨

Asal_Zinati · 17/6/20

شهزاده، هیچگاه نخواه صد را بی نود داشته باشی!
و نود را بی هشتاد، هشتاد را بی هفتاد و...
شهزاده!
تو باید موفقیت را پله پله بالا بروی!
موفقیتی که در انتظار توست!

Narín✿ · 17/6/20

در لحظه باش و همین لحظه را قدر بدان!
زندگی یک روز است و آن یک روز امروز است.
پس چرا آن یک روز از زندگی را سرخوش نباشی؟
خوشحال باش و لـ*ـبخند بزن!
چه کسی فردا را دیده؟ چه کسی می‌تواند فردا را رقم بزند؟
هیچ‌کس...
پس لـ*ـبخند بزن!

Asal_Zinati · 17/6/20

شهزاده!
بدان تنها کسی که می‌تواند تو را شاد کن و
باعث لـ*ـذت بردنت از زندگی شود؛
"خودت هستی"

mahaflaki · 17/6/20

شهزاده جان!
وقت رهایی نرسید؟
به خدا منتظر آمدنت هستیم.
قفل به قفس است اما کلیدش در دست توست؛ در دست تویی که خوب می‌دانی پرواز تو را می‌خواند.
شهزاده جان وقتش نرسید؟
باز کن در این محبس لعنتی را!
مگر نمی‌دانی «پرنده تا به ابد در قفس نمی‌ماند»؟
جای تو اوج آسمان‌هاست!
آسمان پیروزی‌ها...
آسمان بهروزی‌ها...
و آسمان آسمانی‌ها!

Narín✿ · 17/6/20

خدا بهت بال داده...
پرواز کن و برو بالا، بالاتر از همیشه؛
تو آسمان‌ها برای خودت ستاره بچین...
آنجا بنشین و جایگاهت را محکم کن!

Asal_Zinati · 17/6/20

خوب باش شهزاده، خوب بودن تو مهم است!
که گر نبود،
نه دغدغه‌ای بود؛
نه دلتنگی‌ای؛
نه دلشوره‌ای
و مهم‌تر از همه
نه غمی از نبود تو!
خوب باش شهزاده جان...

Narín✿ · 17/6/20

به نام او...
به نام همانی که هم من، هم تو و هم تمام جهان را آفرید؛
به نام همانی که گاهی دل‌مان را خزان و گاهی شادکام می‌کند...
آری!
اگر امروز بر دل‌مان ناراحتی آوار ساخته، فردا قطعا دل‌مان را شاد خواهد کرد...
او بزرگ است و مهربان!
هرگز از وجودش غافل مشو و او را همیشه شکر کن.

mahaflaki · 17/6/20

داستان دلدادگی خورشید و ماه را شنیده‌ای؟
همان دو عاشق و معشوق که هیچ‌گاه بهم نرسیدند. هیچ‌گاه لـ*ـبخند را بر چهره هم ندیدند اما باز می‌چرخند... به امیدی!
خورشید هر صبح به امید دیدار روی ماهِ تو به آسمان می‌آید؛ صورت زیبایت یاد معشوق برایش زنده می‌کند!
ماه هر شب خود را بالا می‌کشد تا خورشید لـ*ـبخند را روی لـ*ـبانت ببیند و در خیالش به وصال خاتونش برسد...
جان دلم بخند! لـ*ـبخند تو راه وصال عاشق و معشوق است!

Narges_Alioghli · 17/6/20

احیا در هیاهویند و اموات در آرامش...
هر انسانی که متولد می‌شود در فراز و نشیب‌های این جهان فانی می‌جنگد، زمین می‌خورد، گاهی تسلیم می‌شود، گهگاه می‌گرید و گاه هم صدای قهقهه‌هایش گوش فلک را کر می‌کند...
می‌دانی، خسته می‌شود!
چند سال که می‌گذرد دلش خواب می‌خواهد؛
استراحت می‌خواهد...
برای عده‌ای این سن ۲۰ سالگی است و برای عده‌ای ۷۰ سالگی؛
اما همه به آرامش می‌رسند...
آرامش مطلق...
و در آن زمان شادترین موجودات جهانند!
روزی نوبت من نیز خواهد شد
و می‌دانی،
نمی‌خواهم غم عزیزانم شیرینی آرامش مطلق مرگ را زهر کند!
غمگین نباش،
بگذار شیرینی آرامش را زیر زبانش حس کند...

Asal_Zinati · 17/6/20

تو به اندازه یک آغاز بهاری زیبایی...
آ*غو*شت را باز کن بر خیزش روشنایی!
پاشو، از اول متولد شو!
سکوت کن؛ نغمه امید را بشنو!
~HadeS~

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر فعال انجمن

سرپرست بخش کتاب

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

سرپرست بخش کتاب

کاربر فعال انجمن

سرپرست بخش کتاب

کاربر فعال انجمن

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

کاربر فعال انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین