مشاعره با حرف ن

Mahsa._.M · 9/7/20

نسیم زلف جانان کو؟ که چون برگ خزان دیده
به پای سرو خود دارم هوای جانفشانی را
نمیری شهریار از شعر شیرین روان گفتن
که از آب بقا جویند عمر جاودانی را

نازم آن آموزگاری را که در یک نصف روز
دانش آموزان عالم را چنین دانا کند
ابتدا قانون آزادی نویسد در جهان
بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

نصیب کوردلان است نعمت دنیا
تو چشم رشد و تمیزی همین گناهت بس
استاد شهریار

niloofar.H · 10/7/20

نبیند جز زیان از حسن تدبیر
به بند دفتد ز جوهر همچو شمشیر

که به تنها حیوانات و جماد
هر چه در عالم عمر است به فرمان تو باد

رنجیر از و حیدر نامجوی
بگفت ار وو دانی از این به بگوی

نیست ممکن که دل ما ز وفا برگردد
ما همانیم اگر یار همان است که بود

نیست نشان زندگی
تا رسد نشان تو

نفس برآمد و کام از تو بر نمی آید
فغان که بخت من از خواب در نمی آید

نه در پی مقام و نه پست و منصبی
ایثار می نمود دل و جان خویش را

نه غزل نوشته بودم نه ترانه‌ای سرودم
که به حرمت سکوتم تو به دیدنم بیایی

نور ایمان و فضیلت در دلش تابان شده
زهد و تقوا و صداقت خوی خوش دارد بسیج

نردبان این جهان ما و منی
عاقبت این نردبان افتادنی‌است

نه دل بسته به این دنیای فانی
نه غمناک است از بهر زندگانی

نام تو بسی تربیت نام عمر داد
زان روی عدل تو چو عدل عمر آمد

moh@mad · 13/7/20

نه کار دل به کام و نه دلدار سازگار
خونین دلم ز طالع ناسازگار خویش
یکدم قرار نیست دلم را ز تاب عشق
در آتشم ز دست دل بی‌قرار خویش

عبید زاکانی

نکته‌ای دلکش بگویم خال آن مه رو ببین
عقل و جان را بسته زنجیر آن گیسو ببین
عیب دل کردم که وحشی وضع و هرجایی مباش
گفت چشم شیرگیر و غنج آن آهو ببین

حافظ

نقش بند جان که جان‌ها جانب او مایلست
عاقلان را بر زبان و عاشقان را در دلست
آنک باشد بر زبان‌ها لا احب الافلین
باقیات الصالحات است آنک در دل حاصلست

مولانا

Asal_Zinati · 17/7/20

ناله‌ام در سـ*ـینه ماند و استخوانم در گلو
تا خروش خفته را از دل برارم چاه کو؟
***
نقش زیبای جوانی را شبی دیدم به خواب
از غم او دیگرم در چشم گریان خواب نیست

مهدی سهیلی

moh@mad · 18/7/20

نبایستی هم اول مهر بستن
چو در دل داشتی پیمان شکستن
به ناز وصل پروردن یکی را
خطا کردی به تیغ هجر خستن

سعدی

ندارد خاطر آگاه جز غفلت غم دیگر
بغیر از فوت وقت اینجا نباشد ماتم دیگر
غم عالم چه حد دارد به گرد عاشقان گردد؟
نمی باشد بغیر ازبیغمی اینجا غم دیگر

صائب

نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر، سحر نزدیک است
هر دم این بانگ برآرم از دل:
وای، این شب چقدر تاریک است

سهراب

Saghár✿ · 20/7/20

نباید بستن اندر چیز و کس دل
که دل برداشتن کاریست مشکل

نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم
زبانم در دهانِ باز بسته ست

نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد

نه من برآن گلِ عارض، غزل سرایم و بس
که عندلیب تو از هر طرف هزارانند

نصیب ماست بهشت ای خدا شناس برو
که مستحق کرامت گناهگارانند

نه هرکه چهره برافروخت دلبری داند
نه هرکه آینه سازد سکندری داند

نه هرکه طرف کله کج نهاد و تند نشست
کلاه‌داری و آیین سروری داند

Saghár✿ · 20/7/20

نمیری شهریار از شعر شیرین روان گفتن
که از آب بقا جویند عمر جاودانی را

نگـویـم جمله با من باش و ترک کامکاران کن
چو هم شاهی و هم درویش، گاه آنجا و گاه اینجا

نازنینا نیازمند توام
عمر اگر بود می‌کشم نازت

ندارِ عشقم و با دل سر قمارم نیست
که تاب و طاقت آن سرخوشی و خمارم نیست

نصیب کوردلان است نعمت دنیا
تو چشم رشد و تمیزی همین گناهت بس

نقش می‌بستم که گیرم گوشه‌ای زان چشم سرخوش
طاقت و صبر از خم ابروش طاق افتاده بود

moh@mad · 22/7/20

نه طریق دوستانست و نه شرط مهربانی
که ز دوستی بمیریم و تو را خبر نباشد

سعدی

نشاط دهر به زخم ندامت آغشته است
نوشیدنی خوردن ما شیشه خوردن است اینجا

صائب

نور خورشید می دهد ما را
درد جاوید می دهد ما را
هر بلائی که او به ما بخشید
ملک جمشید می دهد ما را

شاه نعمت ‌الله ولی

niloofar.H · 27/7/20

نتوان وصف تو گفتن که در وصف نگنجی
نتوان شبه تو جستن که تو در وهم نیایی

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت
متحیرم چه نامم شه ملک لا فتی را

نوش دارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگ دل این زودتر میخواستی حالا چرا

نفس برآمد و کام از تو بر نمی آید
فغان که بخت من از خواب در نمی آید

نردبان این جهان ما و منی ست
عاقبت این نردبان افتادنی ست

نمیدانم تو میدانی که انسان بودن و ماندن چه دشوار است
چه زجری میکشد آنکس که انسان است
و از احساس سرشار است

moh@mad · 1/8/20

نشانم پیش تیرش کاش تیرش بر نشان آید
که پیشم از پی تیر خود آن ابرو کمان آید
مگوییدش حدیث کوه درد من که می‌ترسم
چو گویید این سخن ناگه برآن خاطر گران آید

وحشی

نه به ابر، نه به آب، نه به برگ
نه به این آبی آرام بلند
نه به این خلوت خاموش کبوترها
من به این جمله نمی‌اندیشم!

مشیری

نانم مده آبم مده آسایش و خوابم مده
ای تشنگی عشق تو صد همچو ما را خونبها
مولانا

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

دوستدار انجمن رمان ۹۸

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر ممتاز

کاربر فعال انجمن

کاربر ممتاز

سرپرست بخش عمومی

سرپرست بخش عمومی

کاربر ممتاز

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر ممتاز

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین