دلنوشته جبری به نام اختیار | Anita.a کاربر انجمن رمان ٩٨

^moon shadow^ · 17/5/20

جمله‌ای خواندم که نوشته بود:
-دوستت دارم! می‌دانم که نمی‌دانی، ولی می‌دانم که می‌خوانی!
دلم برای خودم سوخت، می‌دانی چرا؟
چون من هم دوست دارم... دوستت دارم!
اما می‌دانم که می‌دانی؛ ولی نمی‌خوانی.
شاید هم چون می‌دانی، نمی‌خوانی!

رمان ۹۸ | دانلود رمان

نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,

roman98.com

^moon shadow^ · 20/5/20

نه برای قلبم و نه برای قلمم، نایی نمانده.
تا چه زمانی باید بنویسم از نرسیدن‌ها و درد؟!
من بگویم از خواستن و تو نخوانی!
من بنویسم از مرگ و تو ندانی!
تا به کی؟ کجا؟
شاید باید نقطه‌ای سر این خط گذاشت و خاموشی اختیار کرد. خاموشی از جنس اجبار...
اجباری اختیاری، برای فرار!

تا کجای قصه‌ها باید ز دلتنگی نوشت؟
تا به کی بازیچه بودن در دو دست سرنوشت؟
تا به کی با ضربه‌های درد باید رام شد،
یا فقط با گریه های بی قرار آرام شد!
بهر دیدار محبت، تا به کی در انتظار؟!