••اشعار علی سید صالحی••

MAHTAJ · 18/1/20

از زمستان توقعی نیست،
اما پنج‌شنبه‌های زمستانیِ بدون تو
بی‌نهایت سرد است...
و چه حیف که تو
نه معنی "سردیِ دل" را می‌فهمی
نه معنی "بی‌نهایت" را.

#علی_سید_صالحی

MAHTAJ · 18/1/20

گذر زمان،
گاهی استخوانی می‌شود لای زخم...
که مویت را
سپید می‌کند،
دلت را
سیاه...

#شب‌نوشت
#علی_سید_صالحی

MAHTAJ · 19/1/20

من هیچ
تو بخند..
که خنده‌ات
بهانه‌ی زندگی ست
برای تمام جامعه بشری :) . . .

#علی_سید_صالحی

MAHTAJ · 20/1/20

حواست نیست دوست دارم
حواست نیست، می‌خوامت
چشاتو بستی رو دنیام
راحت گفتی: نمی‌خوامت...

#علی_سید_صالحی

MAHTAJ · 20/1/20

نیستی
تنفس برایم دشوار شده
انگار هوا نیست...
بغض‌هایم
گلویم را درد می‌آورند
تو با نبودنت،
قصد جان مرا کرده‌ای...

#علی_سید_صالحی

MAHTAJ · 20/1/20

با یک گل بهار نمی‌شود
درست...
با خنده‌های تو اما
بهار آمدنی ست ؛)

#علی_سید_صالحی

MAHTAJ · 20/1/20

دوست داشتن
نه به «بودن و نبودنه»،
نه به «داشتن و نداشتن»!
دوست داشتن واقعی فقط برمیگرده به «خواستن و نخواستن» خود آدم..تمام..
دیگه بعدش هر حرفی، فقط یه بهونه‌ی مسخره‌ست....

#علی_سید_صالحی

SAEEDEH.T · 28/1/20

از پشت اين پرده
خيابان
جور ديگري است
درها
پنجره ها
درخت ها
ديوارها
و حتي قمري تنبل شهري
همه مي دانند
من سال‌هاست چشم به راه کسي
سرم به کار کلمات خودم گرم است
تو را به اسم آب
تو را به روح روشن دريا
به ديدنم بيا
مقابلم بنشين
بگذار آفتاب از کنار چشم‌هاي کهن‌سال من
بگذرد
من به يک نفر از فهم اعتماد محتاجم
من از اينهمه نگفتن بي تو خسته‌ام
خرابم
ويرانم
واژه برايم بياور بي انصاف
چه تند مي‌زند اين نبض بي‌قرار
بايد براي عبور از اينهمه بيهودگي
بهانه بياورم
بحث ديگري هم هست
يک شب
يک نفر شبيه تو
از چشمه انار
برايم پياله آبي آورد
گفت
تشنگي‌هاي تو را
آسمان هزار ارديبهشت هم
تحمل نخواهد کرد
او به جاي تو امده بود
اما من از اتفاق آرام آب فهميدم
ماه
سفير کلمات سپيده دم است
دارد صبح مي شود
ديدار آسان کوچه
ديدار آسان آدمي
و درها
پنجره ها
درخت ها
ديوارها
هي تکرار چشم به راه کي
تا کي ؟

SAEEDEH.T · 28/1/20

اين صبح ، اين نسيم
اين سفره‌ي مهيا شده‌ي سبز
اين من و اين تو ، همه شاهدند
که چگونه دست و دل به هم گره خوردند
يکي شدند و يگانه
تو از آن سو آمدي و او از سوي ما آمد ، آمدي و آمديم
اول فقط يک دل بود
يک هواي نشستن و گفتن
يک بوي دلتنگ و سرشار از خواستن
يک هنوز با هم ساده
رفتيم و نشستيم ، خوانديم و گريستيم
بعد يکصدا شديم
هم‌ آواز و هم‌ بغض و هم‌ گريه
همنفس براي باز تا هميشه با هم بودن
براي يک قدم‌زدن رفيقانه
راي يک سلام نگفته ، براي يک خلوت دل‌خاص ، براي يک دلِ سير گريه کردن
براي همسفر هميشه‌ي عشق ، باران
باري اي عشق ، اکنون و اينجا ، هواي هميشه‌ات را نمي‌خواهم
نشاني خانه‌ات کجاست ؟

SAEEDEH.T · 28/1/20

در ازدحام اين همه ظلمت بي عصا
چراغ را هم از من گرفته اند
اما من
ديوار به ديوار
از لمس معطر ماه
به سايه روشن خانه باز خواهم گشت
پس زنده باد اميد

در تکلم کورباش کلمات
چشم هاي خسته مرا از من گرفته اند
اما من
اشاره به اشاره
از حيرت بي باور شب
به تشخيص روشن روز خواهم رسيد
پس زنده باد اميد

در تحمل بي تاب تشنگي
ميل به طعم باران را از من گرفته اند
اما من
شبنم به شبنم
از دعاي عجيب آب
به کشف بي پايان دريا رسيده ام
پس زنده باد اميد

در چه کنم هاي بي رفتن سفر
صبوري سندباد را از من گرفته اند
اما من
گرداب به گرداب
از شوق رسيدن به کرانه موعود
توفان هاي هزار هيولا را طي خواهم کرد
پس زنده باد اميد

چراغ ها ، چشم ها ، کلمات
باران و کرانه را از من گرفته اند
همه چيز
همه چيز را از من گرفته اند
حتي نوميدي را
پس زنده باد اميد

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین