عاشقانه‌های سید علی صالحی

SAEEDEH.T · 25/10/19

پیمان شکنان فراوانند
تهمت زنندگان فراوانند
ددان و دژخیمان فراوانند
و یاوران مهر اما چه اندکند !

هیچ زبانی بی اشاره و بی نیش نرفته است
هیچ دهانی از شبنم و مهربانی با من سخن نگفت
تهمت زنندگان فراوانند
و عاشقان آدمی اما چه اندکند !

ای مهر چه می کنی !؟
با من چه می کنی !؟

آه ای فراخ دارندهء دشت های بی کران !
برخیز و نظاره کن که ویرانتر از قدم های من آفتاب است
که در خاموشی ستاره گریه می کند .
من این گونه : یک دست به روی زخم و یک دست در دست آفتاب
از کهکشان هلاهل و اندوه گذشته ام !

SAEEDEH.T · 25/10/19

وقتی که تو نیستی
دنیا
چیزی کم دارد

من فکر می کنم در غیاب تو
... همه ی خانه های جهان خالی ست
همه ی پنجره ها بسته است
اصلا کسی
حوصله آمدن به ایوان عصر جمعه را ندارد

واقعا
وقتی که تو نیستی
آفتاب هم حوصله ندارد راه بیفتد
بیاید بالای کوه،
اما دیوارها
تا دل ات بخواهد بلندند
سرپا ایستاده اند
کاری به بود و نبود نور ندارند
سایه ندارند

من قرار بود
روی همین واقعا
فقط روی همین واقعا
تاکید کنم
بگویم :
واقعا
وقتی که تو نیستی
خیلی ها از خانه بیرون نمی آیند

واقعا
وقتی که تونیستی
من هم
تنهاترین اتفاق بی دلیل زمین ام

واقعا
وقتی که تونیستی
بدیهی ست که تو نیستی

SAEEDEH.T · 25/10/19

هرجا و هر کجای جهان که باشم
باز به معرض بی‌خواب خود برمی گردم
باز این عطر و اسم توست
که مرا
به مرور واژه‌ها می‌خواند

من از شروعِ تو بوده
که شب را
برای رسیدن به صبح می‌خواهم

و تو
هر جا و هرکجای جهان که باشی
باز به رؤیاهای من بازخواهی‌گشت

moh@mad · 25/10/19

آمده از جایی دور، اما زاده زمینی ام
امانت دار آب و گیاه
آورنده آرامش و اعتبار امیدم
من به نام اهل زمین است که زنده ام
زمین با سنگ ها و سایه هایش
من با واژه ها و ترانه هایم
هر دو زیستن در باران را
از نخستین مهر آموخته ایم
زمین در تعلق خاطر من و من در تعلق خاطر توکامل ام
ما همه اگرچه زاده سرزمین تخیل و ترانه ایم
اما سرانجام
به در برگرفتن و لمس های مگوی باز خواهیم گشت.

"سیدعلی صالحی"

SAEEDEH.T · 8/12/19

تکليفِ تمام ترانه‌های من
از همين اولِ بسم‌الله معلوم است
سلام، يعنی خداحافظ!
خداحافظ جایِ خالیِ بعد از منِ غريب
خداحافظ سلامِ آبیِ امنِ آسوده
ستاره‌ی از شب گريخته‌ی همروزِ من،
عزيزِ هنوزِ من ... خداحافظ!

SAEEDEH.T · 8/12/19

به دستورِ من
هر کسی
هر کسی را دوست می‌دارد،
باید چمدانِ مشترکشان را بردارند
بروند باران به باران...
از این بادیه بُگذرند!
کار،تمام‌ است،
عاشقی کن
مَهَراس!

SAEEDEH.T · 8/12/19

اگر عشق
آخرين بهانه‌ی بی‌دليل ما نيست
پس آمده‌ايم اينجا
چه خاكی بر سرمان بريزيم؟
چقدر شعر بخوانيم هی بی‌شفای درد؟
درد داری مگر
بی‌وضو
پا به اين همه واژه گذاشته‌ای... چه كنی؟
لااقل حرفی بزن...!

SAEEDEH.T · 8/12/19

تمام قرارها
بی قراری بود از ابتدا...!
تمام دردها
تمام شادی ها
بی قراری بود...
از جنس قندی که چایِ تلخِ عمرمان را
شیرین میکند...

SAEEDEH.T · 8/12/19

چرا به ياد نمی‌آورم؟ مرا از به ياد آوردنِ آسمان و ترانه ترسانده‌اند. مرا از به ياد آوردنِ تو و تغزلِ تنهايی، ترسانده‌اند. گفتی برای بردنِ بوی پيراهنت برخواهی گشت. من تازه از خوابِ يک صدف از کف هفت دريا آمده بودم. انگار هزار کبوتربچه‌ی منتظر، در پسِ چشم‌هات، دلواپسی مرا می‌نگريست.

SAEEDEH.T · 8/12/19

چترت را کنار ایستگاهی
در مه فراموش کن
خیس و خسته به خانه بیا
نمی خواهم شاعر باشی ،
باران باش
همین برای هفت پشت
روییدن گل کافیست
چه سرخ ، چه سبز ، چه غنچه
***
‏چشم و دل،
دانی چه خواهند این حوالی؟!
بودنت را،
دیدنت را،
قانع‌ام !،
حتی کمی...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

کاربر ممتاز

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین