مشاعره با حرف ه

Mahsa._.M · 9/7/20

هیچ کس در نزد خود چیزی نشد
هیچ آهن خنجر تیزی نشد
هیچ قناد نشد استاد کار
تا که شاگرد شکر ریزی نشد
هر که را اسرار حق آموختند
مهر کردند و زبانش دوختند
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما
حافظ
هرآنکس که در این حلقه نیست زنده به عشق
بر او نمرده به فتوای من نماز کنید
حافظ

Mahsa._.M · 9/7/20

همای اوج سعادت به دام ما افتد
اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

حافظ

همه کارم ز خود کامی به بد نامی کشید آخر
نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفلها

حافظ

همه کس طالب یارند چه هشیار و چه سرخوش
همه جا خانه ی یار ست چه مسجد چه کنشت

حافظ

همای اوج سعادت به دام ما افتد
اگر ترا گذری بر مقام ما افتد

هزار نکته ی باریکتر ز مو اینجاست
نه هر که سر بتراشد قلندری داند

حافظ

هرکس به تماشایی رفتند به صحرایی
مارا که تو منظوری خاطر نرود جایی

سعدی

همای گو مفکن سایه ی شرف هرگز
درآن دیار که طوطی کم از زغن باشد

هوای کوی تو از سر نمیرود آری
غریب را دل سرگشته با وطن باشد

حافظ

هرکس به طریقی دل ما می شکند
بیگانه جدا دوست جدا می شکند
بیگانه اگر می شکند حرفی نیست
من در عجبم دوست چرا می شکند

حضرت امام

moh@mad · 13/7/20

هر روز یکی شور بر این جمع زنی
بنیاد هزار عاقبت را بکنی
تا دور ابد این دوران قائم بود
بر جا فقیران کرم چون تو غنی....

هر آنکس عاشق است از جان نترسد
یقین از بند و از زندان نترسد
دل عاشق بود گرگ گرسنه
که گرگ از هی هی چوپان نترسد

هفت دریا بر ما غرقه یک قطره بود
که به کف شعشعه جوهر انسان داریم
چه کم ار سر نبود چونک سراسر جانیم
چه غم ار زر نبود چون مدد از کان داریم

niloofar.H · 13/7/20

هر شبی گویم که فردا ترک کنم این سودا را
باز چون فردا شود امروز و فردا می کنم

هر که نان عمل تویش خورد
منت حاتم طایی نبرد

هر شب به این امیدم که نسیم صبح گاهی
به پیام آشنایی بنوازد این نوا را

هر که را خوابگاه آخر به دو مشتی خاک است
گوچه حاجت که بر افلاک کشی ایوان را

هر آن کس را که باشد بخت یاور
چو گل با زر همی‌زاید ز مادر

هر آن مریض که پند طبیب نپذیرد
سزاش تاب و تب روزگار بیماری است

همت از آمال کوچک باز گیر
تا فراغ کهکشان پرواز گیر

من فرق دارم · 14/7/20

هر که عیب دگران پیش تو آورد و شمرد
به یقین عیب تو پیش دگران خواهد برد

هرکسی را نتوان گفت که صاحب نظر است
عشقبازی دگر و نفس پرستی دگر است

هر کس از جام ازل گر چه به نوعی سرخوش است
چشم سرخوش تو گواه است که پیمانه یکیست
همه دعوی کنی و خایی ژاژ
در همه کارها حقیری و ژاژ

ابو شکور

هنوز در من عاشق خدا نمی خندد
هنوز قلب شکسته خود خداورند است
حمید حسینی

moh@mad · 14/7/20

هر که دولت یافت، شست از لوح خاطر نام ما
اوج دولت، طاق نسیان است در ایام ما
می‌خورد چون خون دل هر کس به قدر دستگاه
باش کوچکتر ز جام دیگران، گو جام ما

صائب

هر روز مرا ز عشق جان انجامت
جانیست وظیفه از دو تا بدامت
یک جان دو شود چو یابم از انعامت
از دو لـ*ـب تو چهار حرف از نامت

سنائی

هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد
هر پاکروی که بود تردامن شد
گویند شب آبستن و این است عجب
کاو مرد ندید از چه آبستن شد

حافظ

Saghár✿ · 20/7/20

هزار آتش و دود و غمست و نامش عشق
هزار درد و دریغ و بلا و نامش یار

هر چند که عیبم از قفا میگویند
دشنام و دروغ و ناسزا میگویند
نتوان به حدیث دشمن از دوست برید
دانی چه؟ رها کنیم تا می‌گویند

هر که شد خاک نشین، برگ و بری پیدا کرد

سبز شد دانه، چو با خاک سری پیدا کرد

هر که از جاده‌ی انصاف نهد پا بیرون
سـ*ـینه‌ی او هدف تیر حوادث گردد

niloofar.H · 27/7/20

همه خفتند به غیر از من و پروانه و شمع
قصه ما دو سه دیوانه دراز است هنوز

همه سهم من از عشق تو غم بود ولی
دوست دارم که ترا شاد ببینم ای دوست

همی وعده دهی امروز و فردا
همین امروز و فردایت مرا کشت

هزار جهد بکردم که یار من باشی
مرادبخش دل بی قرار من باشی

niloofar.H · 7/11/20

هر که از جاده ي انصاف نهد پا بيرون
سينه ي او هدف تير حوادث گردد

********

هر گه که دل به عشق دهي خوش دمي بود
در کار خير حاجت هيچ استخاره نيست
حافظ

********

هر نا کس و کس مي کند آزار دل من
با آنکه به گيتي سر آزار کسم نيست
مشفق کاشاني

********

هر نفس چون گل به بادش مي دهم
گنج باد آورده را ماند دلم
علي معلم

********

هزار خويش که بيگانه از خدا باشد
فداي يک تن بيگانه که آشنا باشد

moh@mad · 8/11/20

niloofar.H گفت:
هر که از جاده ي انصاف نهد پا بيرون
سينه ي او هدف تير حوادث گردد

********

هر گه که دل به عشق دهي خوش دمي بود
در کار خير حاجت هيچ استخاره نيست
حافظ

********

هر نا کس و کس مي کند آزار دل من
با آنکه به گيتي سر آزار کسم نيست
مشفق کاشاني

********

هر نفس چون گل به بادش مي دهم
گنج باد آورده را ماند دلم
علي معلم

********

هزار خويش که بيگانه از خدا باشد
فداي يک تن بيگانه که آشنا باشد

همه کس را تن و انـ*ـدام و جمالست و جوانی
وین همه لطف ندارد تو مگر سرو روانی

سعدی

هر شب از کویت مرا سر سرخوش و شیدا میکشند
چون سر زلفت بدوشم بیسرو پا میکشند

ساوجی

همه حدیث وفا و وصال میگفتی
چو عاشق تو شدم قصه واژگون کردی
ز اشتیاق تو جانم به لـ*ـب رسید، بیا
نظر به حال دلم کن، ببین که چون کردی

عراقی

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

کاربر ممتاز

کاربر نیمه حرفه‌ای

همراه رمان ۹۸

کاربر ممتاز

سرپرست بخش عمومی

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر ممتاز

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین