مشاعره با اشعار پروین اعتصامی

moh@mad · 9/10/19

تا بکی جان کندن اندر آفتاب ای رنجبر
ریختن از بهر نان از چهر آب ای رنجبر
زینهمه خواری که بینی زافتاب و خاک و باد
چیست مزدت جز نکوهش یا عتاب ای رنجبر
از حقوق پایمال خویشتن کن پرسشی
چند میترسی ز هر خان و جناب ای رنجبر

Natasha · 12/11/19

ربختم بهر تو عمری ابرو
تو چه کردی از برای من؟ بگو

moh@mad · 27/11/19

وقت سخن مترس و بگو آنچه گفتنی است
شمشیر روز معرکه زشت است در نیام
درد از طبیب خویش نهفتی، از آن سبب
این زخم کهنه دیر پذیرفت التیام

Natasha · 27/11/19

ما شکفتیم که پژمرده شویم
گل سرخی که دو شب ماند گیاست
عاقبت، خوارتر از خار شود
این گل تازه که محبوب شماست

moh@mad · 30/11/19

تن که بر اسب هوی عمری تاخت
نشد آگاه که افسار نداشت
آنکه جز بید و سپیدار نکشت
ز که پرسد که چرا بار نداشت
دهر جز خانهٔ خمار نبود
زانکه یک مردم هشیار نداشت
اندرین پرتگه بی پایان
هیچکس مرکب رهوار نداشت

Natasha · 5/12/19

تو، پریشان ماو ماایمن
تو، گرفتارما و ما آزاد

moh@mad · 5/12/19

در آن سرای که زن نیست، انس و شفقت نیست
در آن وجود که دل مرده، مرده است روان
بهیچ مبحث و دیباچه‌ای، قضا ننوشت
برای مرد کمال و برای زن نقصان
زن از نخست بود رکن خانهٔ هستی
که ساخت خانهٔ بی پای بست و بی بنیان
زن ار براه متاعت نمیگداخت چو شمع
نمیشناخت کس این راه تیره را پایان