مشاعره با اشعار پروین اعتصامی

* رهــــــا * · 29/1/20

نگردد شاخک بی بن برومند
ز تو سعی و عمل باید، ز من پند

moh@mad · 1/2/20

دگر باره شد از تاراج بهمن
تهی از سبزه و گل راغ و گلشن
پریرویان ز طرف مرغزاران
همه یکباره بر چیدند دامن
خزان کرد آنچنان آشوب بر پای
که هنگام جدل شمشیر قارن
ز بس گردید هر دم تیره ابری
حجاب چهرهٔ خورشیدی روشن

* رهــــــا * · 20/2/20

نیکنامی نباشد، از ره عجب
خنگ آز و هـ*ـوس همی راندن
روز دعوی، چو طبل بانگ زدن
وقت کوشش، ز کار واماندن

moh@mad · 20/2/20

نوگلی پژمرده از گلبن بخاک افتاد و گفت
خوار شد چون من هر آنکو همنشینش بود خار
کار هستی گاه بردن شد زمانی باختن
گه بپیچانند گوشت، گه دهندت گوشوار

* رهــــــا * · 20/2/20

رهائیت باید، رها کن جهان را
نگهدار ز آلودگی پاک جان را

بسر برشو این گنبد آبگون را
بهم بشکن این طبل خالی میان را

moh@mad · 5/3/20

ای دل، بقا دوام و بقائی چنان نداشت
ایام عمر، فرصت برق جهان نداشت
روشن ضمیر آنکه ازین خوان گونه گون
قسمت همای وار به جز استخوان نداشت
سرمست پر گشود و سبکسار برپرید
مرغی که آشیانه درین خاکدان نداشت