نقد و بررسی رمان سرگیجه | فاطمه بختیاری کاربر انجمن رمان ۹۸

فاطمه بختیاری · 4/12/23

به نام خدا

نام رمان: سرگیجه
نویسنده: فاطمه بختیاری کاربر انجمن رمان ۹۸
ژانر: معمایی، عاشقانه
ناظر: -FãTéMęH-
منتقد: MaRjAn
خلاصه:
از یک آشوب شروع شد، آشوبی که زندگی همه‌ی ما را به یک ویرانه بدل کرد. آشوبی که از یک گذشته‌ی پنهان سرچشمه گرفته بود.
گذشته‌ای که همانند ریشه‌های زهرآلود، به سرنوشتمان رسوخ کرد و زهر خود را به هر نحوی به همه‌ی ما چشاند، اما در این میان شیرین‌ترین اتفاق زندگیمان رقم خورد؛ اتفاقی به شیرینی یک عشق...
لینک رمان:

رمان سرگیجه | فاطمه بختیاری کاربر انجمن رمان ۹۸

به نام خدا نام رمان: سرگیجه نویسنده: فاطمه بختیاری کاربر انجمن رمان ۹۸ ژانر: معمایی، عاشقانه ناظر: ~ f@tii ~ ویراستاران: گروهی ویراستاران خلاصه: از یک آشوب شروع شد، آشوبی که زندگی همه‌ی ما را به یک ویرانه بدل کرد. آشوبی که از یک گذشته‌ی پنهان سرچشمه گرفته بود. گذشته‌ای که همانند ریشه‌های...

forum.roman98.com

MaRjAn · 7/12/23

به نام خداوند لوح و قلم
حقیقت نگار وجود و عدم
این نقد شامل شصت پارت ابتدایی رمان است!
زاویه دید از بخش‌های مهم یک رمان است؛ انتخاب زاویه دید اشتباه، می‌تواند به کل رمان و ارتباط‌گیری مخاطب با آن، آسیب وارد کند. اما نویسنده‌ی رمان سرگیجه، زاویه دید مناسبی برای رمان خود انتخاب کرده؛ اینکه رمان از زبان شخصیت اول و با نثر محاوره روایت شود، بهترین انتخاب ممکن بود!
هرچند عوض کردن زاویه دید در اواسط رمان کمی غیرحرفه‌ایست، اما نویسنده به دلیل قلم روانی که دارد، این عیب را پوشانده و نمی‌گذارد ذهن مخاطب درگیر آن شود.
چیزی که در خلاصه خودش را نشان می‌داد، "گذشته‌ای تلخ" و "شیرینی یک عشق" بود؛ از پرتکرارترین کلیشه‌های یک خلاصه.. نویسنده‌ی محترم می‌تواند با استفاده از بازی کلمات و ایجاد معما، خلاصه را جذاب‌تر نشان دهد.
نام رمان انتخاب خوبیست، اما متاسفانه یک رمان به همین اسم چاپ شده که به همین دلیل به نویسنده پیشنهاد میکنم در نام رمان تجدید نظر کند تا بعدا مشکلی برایشان پیش نیاید.
تا این قسمت رمان، می‌توانیم بگوییم کلیشه‌هایی در ایده‌ی کلی دیده می‌شود، اما این قسمت‌ها جزوی از ایده‌ی اصلی محسوب می‌شوند و فکر می‌کنم جایگزین کردن آن‌ها غیرممکن باشد. همچنین تا پارت شصتم رمان، اکثر اتفاق‌ها حول محور ژانر جنایی-پلیسی می‌چرخید که این ژانر را در شناسنامه مشاهده نمی‌کنیم؛ نویسنده یا باید ژانر را اصلاح کند یا ایده!
یکی دیگر از نقاط قوت رمان سرگیجه، تعادل در دیالوگ‌ها و مونولوگ‌هاست! ایجاد تعادل کار تقریبا سختی‌ست؛ اما نویسنده از پس این کار بر آمده. اما در بسیاری از پارت‌ها، شاهد بی‌هدف بودن دیالوگ‌ها بوده‌ایم...
نمی‌توانم بگویم نویسنده در باب شخصیت پردازی خیلی خوب یا خیلی بد عمل کرده؛ در بعضی جاها، مثل یک رفتار خاص یا یک تیکه‌کلام، کار نویسنده خوب بوده؛ مثلا کیان همیشه از این‌که کسی وسط حرفش بپرد متنفر است، اما این‌که کیان گاها خیلی سرد و بداخلاق بوده و در زمان دیگر خیلی مهربان و حامی، کمی مشکل ایجاد می‌کند.
توصیفات نقش حیاتی در رمان دارند؛ این جمله را همگی شنیدم‌ایم:
رمان مثل فیلم نیست که تمامی جزئیات به خودی خود نمایش داده شوند؛ پس باید ریزترین جزئیات هم توصیف شود!
نویسنده در باب توصیفات خوب عمل نکرده بود! بنده به شخصه هیچ تصوری از هیچکدام از شخصیت‌ها نداشتم و به همین دلیل در برقراری ارتباط و انس گرفتن با رمان مشکل داشتم. تنها چیزی که از شخصیت کیان در ذهن داشتیم، قد بلند او بود که تنها یک بار در پارت‌های ابتدایی به آن اشاره شده بود و چشم‌های قهوه‌ای تیره!
جدا از توصیفات چهره، توصیف زمان و مکان هم به شدت کم بود.
مثلا در پست 37 (پست 37 | کلیک کنید) وقتی وارد عمارت کامرانی می‌شوند، ظاهر آن عمارت چگونه بود؟ حیاط چگونه بود؟ فاصله‌ای که تا رسیدن به عمارت طی می‌کردند چه ویژگی‌هایی داشت؟ و...
اما مهم‌ترین چیزی که توجه مرا جلب کرد، کمک گرفتن از دکتر شکیبا، که هیچ تجربه‌ای در حیطه‌ی پلیس بازی و ماموریت رفتن ندارد، بود! صادقانه بگویم؛ این موضوع، سیر منطقی رمان و پی‌رنگ را به هم می‌زند! این ماموریت، بسیار حیاتی بوده و کیان دوسال برای آن زحمت کشیده؛ چگونه می‌تواند با کمک گرفتن از افسون و انجام این ریسک بزرگ، آن را به خطر بیندازد؟! یا چرا فقط بخاطر افسون، اجرای ماموریت را خیلی جلوتر انداخت؟
موضوع دیگر این‌که، کامرانی چگونه متوجه پلیس بودن آن‌ها شد؟ به زبان دیگر بگویم؛ سیر رمان در ابتدا تند بود و یکدفعه وارد چهار ماه بعد شدیم؛ بعد سیر رمان کمی کند شد و شخصیت‌ها به بندرعباس رفتند؛ با این‌که آن‌ها برای ماموریت رفته بودن، اما تنها چیزی که مشاهده نمی‌کردیم، انجام کاری برای ماموریت بود! اما دوباره سیر رمان تند شد؛ نویسنده می‌توانست وقتی به صحنه‌ی لو رفتن آن‌ها می‌رسد، کمی بیشتر روی این قسمت مانور دهد؛ چون من تا آمدم تحت تاثیر قرار بگیرم، ماجرا تمام شد و رفت!
در آخر، رمان سرگیجه در کل رمان خوبی بود که به دلیل قلم روان نویسنده، انس گرفتن با آن راحت‌تر بود؛ پیشنهاد می‌کنم نویسنده، روی توصیفات و پی‌رنگ رمان بیشتر تمرکز کند تا رمانش، تقریبا بی‌نقص شود.
با آرزوی موفقیت برای نویسنده‌ی عزیز و سپاس از انتقاد پذیری شما
تیم نقد انجمن رمان 98
MaRjAn

فاطمه بختیاری · 7/12/23

MaRjAn گفت:
به نام خداوند لوح و قلم
حقیقت نگار وجود و عدم
این نقد شامل شصت پارت ابتدایی رمان است!
زاویه دید از بخش‌های مهم یک رمان است؛ انتخاب زاویه دید اشتباه، می‌تواند به کل رمان و ارتباط‌گیری مخاطب با آن، آسیب وارد کند. اما نویسنده‌ی رمان سرگیجه، زاویه دید مناسبی برای رمان خود انتخاب کرده؛ اینکه رمان از زبان شخصیت اول و با نثر محاوره روایت شود، بهترین انتخاب ممکن بود!
هرچند عوض کردن زاویه دید در اواسط رمان کمی غیرحرفه‌ایست، اما نویسنده به دلیل قلم روانی که دارد، این عیب را پوشانده و نمی‌گذارد ذهن مخاطب درگیر آن شود.
چیزی که در خلاصه خودش را نشان می‌داد، "گذشته‌ای تلخ" و "شیرینی یک عشق" بود؛ از پرتکرارترین کلیشه‌های یک خلاصه.. نویسنده‌ی محترم می‌تواند با استفاده از بازی کلمات و ایجاد معما، خلاصه را جذاب‌تر نشان دهد.
نام رمان انتخاب خوبیست، اما متاسفانه یک رمان به همین اسم چاپ شده که به همین دلیل به نویسنده پیشنهاد میکنم در نام رمان تجدید نظر کند تا بعدا مشکلی برایشان پیش نیاید.
تا این قسمت رمان، می‌توانیم بگوییم کلیشه‌هایی در ایده‌ی کلی دیده می‌شود، اما این قسمت‌ها جزوی از ایده‌ی اصلی محسوب می‌شوند و فکر می‌کنم جایگزین کردن آن‌ها غیرممکن باشد. همچنین تا پارت شصتم رمان، اکثر اتفاق‌ها حول محور ژانر جنایی-پلیسی می‌چرخید که این ژانر را در شناسنامه مشاهده نمی‌کنیم؛ نویسنده یا باید ژانر را اصلاح کند یا ایده!
یکی دیگر از نقاط قوت رمان سرگیجه، تعادل در دیالوگ‌ها و مونولوگ‌هاست! ایجاد تعادل کار تقریبا سختی‌ست؛ اما نویسنده از پس این کار بر آمده. اما در بسیاری از پارت‌ها، شاهد بی‌هدف بودن دیالوگ‌ها بوده‌ایم...
نمی‌توانم بگویم نویسنده در باب شخصیت پردازی خیلی خوب یا خیلی بد عمل کرده؛ در بعضی جاها، مثل یک رفتار خاص یا یک تیکه‌کلام، کار نویسنده خوب بوده؛ مثلا کیان همیشه از این‌که کسی وسط حرفش بپرد متنفر است، اما این‌که کیان گاها خیلی سرد و بداخلاق بوده و در زمان دیگر خیلی مهربان و حامی، کمی مشکل ایجاد می‌کند.
توصیفات نقش حیاتی در رمان دارند؛ این جمله را همگی شنیدم‌ایم:
رمان مثل فیلم نیست که تمامی جزئیات به خودی خود نمایش داده شوند؛ پس باید ریزترین جزئیات هم توصیف شود!
نویسنده در باب توصیفات خوب عمل نکرده بود! بنده به شخصه هیچ تصوری از هیچکدام از شخصیت‌ها نداشتم و به همین دلیل در برقراری ارتباط و انس گرفتن با رمان مشکل داشتم. تنها چیزی که از شخصیت کیان در ذهن داشتیم، قد بلند او بود که تنها یک بار در پارت‌های ابتدایی به آن اشاره شده بود و چشم‌های قهوه‌ای تیره!
جدا از توصیفات چهره، توصیف زمان و مکان هم به شدت کم بود.
مثلا در پست 37 (پست 37 | کلیک کنید) وقتی وارد عمارت کامرانی می‌شوند، ظاهر آن عمارت چگونه بود؟ حیاط چگونه بود؟ فاصله‌ای که تا رسیدن به عمارت طی می‌کردند چه ویژگی‌هایی داشت؟ و...
اما مهم‌ترین چیزی که توجه مرا جلب کرد، کمک گرفتن از دکتر شکیبا، که هیچ تجربه‌ای در حیطه‌ی پلیس بازی و ماموریت رفتن ندارد، بود! صادقانه بگویم؛ این موضوع، سیر منطقی رمان و پی‌رنگ را به هم می‌زند! این ماموریت، بسیار حیاتی بوده و کیان دوسال برای آن زحمت کشیده؛ چگونه می‌تواند با کمک گرفتن از افسون و انجام این ریسک بزرگ، آن را به خطر بیندازد؟! یا چرا فقط بخاطر افسون، اجرای ماموریت را خیلی جلوتر انداخت؟
موضوع دیگر این‌که، کامرانی چگونه متوجه پلیس بودن آن‌ها شد؟ به زبان دیگر بگویم؛ سیر رمان در ابتدا تند بود و یکدفعه وارد چهار ماه بعد شدیم؛ بعد سیر رمان کمی کند شد و شخصیت‌ها به بندرعباس رفتند؛ با این‌که آن‌ها برای ماموریت رفته بودن، اما تنها چیزی که مشاهده نمی‌کردیم، انجام کاری برای ماموریت بود! اما دوباره سیر رمان تند شد؛ نویسنده می‌توانست وقتی به صحنه‌ی لو رفتن آن‌ها می‌رسد، کمی بیشتر روی این قسمت مانور دهد؛ چون من تا آمدم تحت تاثیر قرار بگیرم، ماجرا تمام شد و رفت!
در آخر، رمان سرگیجه در کل رمان خوبی بود که به دلیل قلم روان نویسنده، انس گرفتن با آن راحت‌تر بود؛ پیشنهاد می‌کنم نویسنده، روی توصیفات و پی‌رنگ رمان بیشتر تمرکز کند تا رمانش، تقریبا بی‌نقص شود.
با آرزوی موفقیت برای نویسنده‌ی عزیز و سپاس از انتقاد پذیری شما
تیم نقد انجمن رمان 98
MaRjAn

خیلی ممنونم از نظرتون سعی میکنم تمام نکات رو رعایت کنم

همراز س · 9/12/23

بسم ا.. الرحمن الرحیم

در آغاز وقتی رمانی را شروع می‌کنیم مثل فیلم نیست که تصویری باشد و ناگفته‌ها را بتوانیم ببینیم و متوجه شویم.
باید توصیفات مکانی و زمانی و شخصیت پردازی‌ها به گونه‌ای باشد که وسط دنیایی پرت شویم که نویسنده در ذهن دارد و ارتباط لازم را بگیریم.
با اینکه شروع رمان خوب بود ولی هیجان کافی را نداشت و شخصیت‌ها به قدر کافی و شفاف به تصویر کشیده نشدند و توصیفات کافی و کامل هم نداشت.
هم شخصیت های اصلی، هم شخصیت‌های فرعی به خوبی معرفی نشده بودند.
برای تقویت آن می توانیم از توصیف ظاهر و چهره و رفتار و حالات آدم‌ها استفاده کنیم.
و اینکه رمان از زبان اول شخص بیان شده نقطه‌ی قوت رمان‌های معمایی هست. چون کم کم پیش می‌رویم و به تدریج گرهِ رازها گشوده می‌شود و این باعث جذابیت اثری می‌شود.
در رمان ژانر معمایی، باید سوال خاصی در ذهن مخاطب شکل بگیرد و کنجکاوی باعث شود اشتیاق بیشتری پیدا کنیم تا به جواب دلخواه برسیم و نویسنده با مهارت و شگرد و ظرافت خاصی، گاهی اشاره‌های ریزی به آن راز داشته باشد تا سوال فراموش نشود.
و این مورد ظاهرا توجه لازم به آن نشده است.
تعادل دیالوگ و مونولوگ توجه کمی به آن شده و نسبت 40 به 60 دیالوگ به مونولوگ رعایت نشده است.
مونولوگ های هدفمند و به‌جا می تواند به شفاف سازی رمان و ارتباط مخاطب با آن کمک شایانی بکند.
نثر محاوره‌ای به خوبی رعایت شده بود.
همه‌چیز انگار روی دور تند قرار گرفته است و اتفاقات سریع و پشت سر هم رمان بدون هیچ زمینه و آمادگی و بدون هیچ کشمکشی، بدون تحلیلی و هیجان ملموسی خاصی پیش می‌رود.
پرش های پشت سر هم، مانع تمرکز و لـ*ـذت کافی می‌شود.
نامزدی و ازدواج صوری هم از کلیشه‌هایی هست که کاملا جذابیت خود را از دست داده است...
مسئله‌ی دیگری که به نظر می آمد بحث باورپذیری پلیس جوان و سرگرد ما بود که کمی بررسی و اطلاعات به ما می گوید که این امر غیرممکن می‌باشد و در اوایل رمان زیبای ما، وقتی افسون را به اداره‌ی آگاهی می‌خوانند، معمولا برای چند تا سوال و جواب ساده باید باشد نه بازجویی به اون جدیت...
و همچنین دعوت از افسون برای یک ماموریت هست و این کار خیلی غیر حرفه‌ای هست. معمولا آدم‌های عادی اگه پرونده‌ی کیفری داشته باشند می‌توانند فقط در مورد همان پرونده با پلیس همکاری کنند و چه بسا اگر مجازاتی داشته باشند، تخفیفی هم بگیرند.
پلیس افراد آموزش دیده و حرفه‌ای برای چنین ماموریت‌هایی کم ندارند.
در پایان با کمی مطالعه در مورد قسمت‌های پلیسی و تزریق کمی هیجان و ایده پردازی‌های جدید و ناب و شخصیت پردازی قوی و... می توانیم شاهد اثر قابل قبول و جذابی باشیم.

با آرزوی موفقیت برای نویسنده‌ی عزیز و سپاس از انتقادپذیری شما
تیم نقد انجمن رمان ۹۸
همراز. س

فاطمه بختیاری · 6/3/24

همراز س گفت:
بسم ا.. الرحمن الرحیم

در آغاز وقتی رمانی را شروع می‌کنیم مثل فیلم نیست که تصویری باشد و ناگفته‌ها را بتوانیم ببینیم و متوجه شویم.
باید توصیفات مکانی و زمانی و شخصیت پردازی‌ها به گونه‌ای باشد که وسط دنیایی پرت شویم که نویسنده در ذهن دارد و ارتباط لازم را بگیریم.
با اینکه شروع رمان خوب بود ولی هیجان کافی را نداشت و شخصیت‌ها به قدر کافی و شفاف به تصویر کشیده نشدند و توصیفات کافی و کامل هم نداشت.
هم شخصیت های اصلی، هم شخصیت‌های فرعی به خوبی معرفی نشده بودند.
برای تقویت آن می توانیم از توصیف ظاهر و چهره و رفتار و حالات آدم‌ها استفاده کنیم.
و اینکه رمان از زبان اول شخص بیان شده نقطه‌ی قوت رمان‌های معمایی هست. چون کم کم پیش می‌رویم و به تدریج گرهِ رازها گشوده می‌شود و این باعث جذابیت اثری می‌شود.
در رمان ژانر معمایی، باید سوال خاصی در ذهن مخاطب شکل بگیرد و کنجکاوی باعث شود اشتیاق بیشتری پیدا کنیم تا به جواب دلخواه برسیم و نویسنده با مهارت و شگرد و ظرافت خاصی، گاهی اشاره‌های ریزی به آن راز داشته باشد تا سوال فراموش نشود.
و این مورد ظاهرا توجه لازم به آن نشده است.
تعادل دیالوگ و مونولوگ توجه کمی به آن شده و نسبت 40 به 60 دیالوگ به مونولوگ رعایت نشده است.
مونولوگ های هدفمند و به‌جا می تواند به شفاف سازی رمان و ارتباط مخاطب با آن کمک شایانی بکند.
نثر محاوره‌ای به خوبی رعایت شده بود.
همه‌چیز انگار روی دور تند قرار گرفته است و اتفاقات سریع و پشت سر هم رمان بدون هیچ زمینه و آمادگی و بدون هیچ کشمکشی، بدون تحلیلی و هیجان ملموسی خاصی پیش می‌رود.
پرش های پشت سر هم، مانع تمرکز و لـ*ـذت کافی می‌شود.
نامزدی و ازدواج صوری هم از کلیشه‌هایی هست که کاملا جذابیت خود را از دست داده است...
مسئله‌ی دیگری که به نظر می آمد بحث باورپذیری پلیس جوان و سرگرد ما بود که کمی بررسی و اطلاعات به ما می گوید که این امر غیرممکن می‌باشد و در اوایل رمان زیبای ما، وقتی افسون را به اداره‌ی آگاهی می‌خوانند، معمولا برای چند تا سوال و جواب ساده باید باشد نه بازجویی به اون جدیت...
و همچنین دعوت از افسون برای یک ماموریت هست و این کار خیلی غیر حرفه‌ای هست. معمولا آدم‌های عادی اگه پرونده‌ی کیفری داشته باشند می‌توانند فقط در مورد همان پرونده با پلیس همکاری کنند و چه بسا اگر مجازاتی داشته باشند، تخفیفی هم بگیرند.
پلیس افراد آموزش دیده و حرفه‌ای برای چنین ماموریت‌هایی کم ندارند.
در پایان با کمی مطالعه در مورد قسمت‌های پلیسی و تزریق کمی هیجان و ایده پردازی‌های جدید و ناب و شخصیت پردازی قوی و... می توانیم شاهد اثر قابل قبول و جذابی باشیم.

با آرزوی موفقیت برای نویسنده‌ی عزیز و سپاس از انتقادپذیری شما
تیم نقد انجمن رمان ۹۸
همراز. س

ممنونم از شما سعی میکنم تمام نکات را رعایت کنم

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

نقد و بررسی رمان سرگیجه | فاطمه بختیاری کاربر انجمن رمان ۹۸

فاطمه بختیاری

حامی انجمن رمان ۹۸

رمان سرگیجه | فاطمه بختیاری کاربر انجمن رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MaRjAn

مدیر ارشد رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

فاطمه بختیاری

حامی انجمن رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

همراز س

منتقد انجمن رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

فاطمه بختیاری

حامی انجمن رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

حامی انجمن رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

منتقد انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین