مشاعره با حرف ل

Sh@bnam · 1/1/22

moh@mad گفت:
لـ*ـب بستم و صد نکته خموشت گفتم
در گوش دل عشوه فروشت گفتم

در سر دارم آنچه به گوشت گفتم
فردا بنمایم آنچه دوشت گفتم

لطفی کن و در خلوت محزون من ای‌دوست
آرام و قرار دلِ دیوانه‌ی من باش

moh@mad · 1/1/22

Sh@bnam گفت:
لطفی کن و در خلوت محزون من ای‌دوست
آرام و قرار دلِ دیوانه‌ی من باش

لحظه ها می گذرد آنچه بگذشت، نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز دیگر نتواند شد آغاز

Sh@bnam · 1/1/22

moh@mad گفت:
لحظه ها می گذرد آنچه بگذشت، نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز دیگر نتواند شد آغاز

لیلی بنشین خاطره‌ها را رو کن
لـ*ـب وا کن و با واژه بزن جادو کن

Mahii · 1/1/22

Sh@bnam گفت:
لیلی بنشین خاطره‌ها را رو کن
لـ*ـب وا کن و با واژه بزن جادو کن

لـ*ـب شیرین تو هر دم شکر انگیزترست

زلف دلبند تو هر لحظه دلاویزترست

Mahii · 1/1/22

moh@mad گفت:
لحظه ها می گذرد آنچه بگذشت، نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز دیگر نتواند شد آغاز

لـ*ـب فرو بسته ام از ناله و فریاد، ولی

دل ماتمزده، در سـ*ـینه من نوحه گر است

moh@mad · 2/1/22

Mahii گفت:
لـ*ـب فرو بسته ام از ناله و فریاد، ولی

دل ماتمزده، در سـ*ـینه من نوحه گر است

لـ*ـبت نه گوید و پیداست دلت می‌گوید آری
که اینسان دشمنی ، یعنی که خیلی دوستم داری

دلت می‌آید آیا از زبانی این همه شیرین
تو تنها حرف تلخی را همیشه بر زبان داری

نمی‌رنجم اگر باور نداری عشق نابم را
که عاشق از عیار افتاده در این عصر عیاری

Mahii · 3/1/22

moh@mad گفت:
لـ*ـبت نه گوید و پیداست دلت می‌گوید آری
که اینسان دشمنی ، یعنی که خیلی دوستم داری

دلت می‌آید آیا از زبانی این همه شیرین
تو تنها حرف تلخی را همیشه بر زبان داری

نمی‌رنجم اگر باور نداری عشق نابم را
که عاشق از عیار افتاده در این عصر عیاری

لـ*ـب شیرین تو هر دم شکر انگیزترست
زلف دلبند تو هر لحظه دلاویزترست

moh@mad · 6/1/22

لطف پنهانی او در حق من بسیار است
گر به ظاهر سخنش نیست، سخن بسیار است

فرصت دیدن گل آه که بسیار کمست
و آرزوی دل مرغان چمن بسیار است

Amir mohammad · 6/1/22

لیکن چه توان کرد که قوت نتوان کرد

با گردش ایام به بازوی شجاعت

دل در هوست خون شد و جان در طلبت سوخت

با این همه سعدی خجل از ننگ بضاعت

moh@mad · 6/1/22

Amir mohammad گفت:
لیکن چه توان کرد که قوت نتوان کرد

با گردش ایام به بازوی شجاعت

دل در هوست خون شد و جان در طلبت سوخت

با این همه سعدی خجل از ننگ بضاعت

لـ*ـبم خموش ز آواز مدعا طلبی است

که مدعا طلبیدن ز یار بی ادبی است

شب از جفای تو مینالم و چو مینگرم

همان دعای تو باناله های نیمه شبی است

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر فعال انجمن

کاربر ممتاز

کاربر فعال انجمن

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

کاربر ممتاز

عضو تازه وارد انجمن

کاربر ممتاز

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین