مشاعره با اشعار فروغ فرخزاد

parädox · 26/10/20

moh@mad گفت:
لطفی کن ای خدا و بیاموزش
از برق چشم غیر رمیدن را
عشقی به من بده که مرا سازد
همچون فرشتگان بهشت تو
یاری به من بده که در او بینم

من چه هستم خود سیه روزی که بر پایش
بندهای سرنوشتی تیره پیچیده
ای مریدان من ای گمگشتگان راه
راه ما را او گزیده ‚ نیک سنجیده

moh@mad · 26/10/20

مهتا گفت:
من چه هستم خود سیه روزی که بر پایش
بندهای سرنوشتی تیره پیچیده
ای مریدان من ای گمگشتگان راه
راه ما را او گزیده ‚ نیک سنجیده

همچو آواری نسیم پر شکسته
عطر غم می ریخت بر دلهای خسته
پیش رویم چهره تلخ زمستان جوانی
پشت سر آشوب تابستان عشقی ناگهانی
سـ*ـینه ام منزلگه اندوه و درد وبد گمانی
کاش چون پاییز بودم

parädox · 26/10/20

moh@mad گفت:
همچو آواری نسیم پر شکسته
عطر غم می ریخت بر دلهای خسته
پیش رویم چهره تلخ زمستان جوانی
پشت سر آشوب تابستان عشقی ناگهانی
سـ*ـینه ام منزلگه اندوه و درد وبد گمانی
کاش چون پاییز بودم

میوه تلخ درخت وحشی زقوم
همچنان بر شاخه ها افتاده بی حاصل
آن نوشیدنی از حمیم دوزخ آغشته
ناز ده کس را شرار تازه ای در دل

~BAHAR.SH~ · 27/10/20

مهتا گفت:
من به بوی تو رفته از دنیا
بی خبر از فریب فردا ها
روی مژگان نازکم می ریخت
چشمهای تو چون غبار طلا

از تنگنای محبس تاریکی،
از منجلاب تیره این دنیا
بانگ پر از نیاز مرا بشنو،
آه ای خدا ی قادر بی همتا
یکدم ز گرد پیکر من بشکاف

کوثر پورخضر · 27/10/20

baharsh20209 گفت:
می برم تا ز تو دورش سازم
ز تو ای جلوه امید حال
می برم زنده بگورش سازم
تا از این پس نکند باد وصال
ناله می لرزد ،می رقصد اشک

کاش چون پاییز بودم
کاش چون پاییز خاموش وملال انگیز بودم
برگهای آرزوهایم یکایک زرد می شد
آفتاب دیدگانم سرد می شد

parädox · 27/10/20

کوثر پورخضر گفت:
کاش چون پاییز بودم
کاش چون پاییز خاموش وملال انگیز بودم
برگهای آرزوهایم یکایک زرد می شد
آفتاب دیدگانم سرد می شد

دست مرا که ساقه ی سبز نوازش است
با برگهای مرده هماغوش می کنی
ای ماهی طلائی مرداب خون من
خوش باد مستیت که مرا نوش می کنی

کوثر پورخضر · 27/10/20

مهتا گفت:
دست مرا که ساقه ی سبز نوازش است
با برگهای مرده هماغوش می کنی
ای ماهی طلائی مرداب خون من
خوش باد مستیت که مرا نوش می کنی

یکدم ز گرد پیکر من بشکاف
بشکاف این حجاب سیاهی را
شاید درون سـ*ـینه من بینی
این مایه گنـ*ـاه و تباهی را
دل نیست این دلی که به من دادی
در خون تپیده آه رهایش کن

parädox · 27/10/20

کوثر پورخضر گفت:
یکدم ز گرد پیکر من بشکاف
بشکاف این حجاب سیاهی را
شاید درون سـ*ـینه من بینی
این مایه گنـ*ـاه و تباهی را
دل نیست این دلی که به من دادی
در خون تپیده آه رهایش کن

نگه دگر بسوی من چه می کنی؟
چو در بر رقیب من نشسته ای
به حیرتم که بعد از آن فریب ها
تو هم پی فریب من نشسته ای

کوثر پورخضر · 27/10/20

مهتا گفت:
نگه دگر بسوی من چه می کنی؟
چو در بر رقیب من نشسته ای
به حیرتم که بعد از آن فریب ها
تو هم پی فریب من نشسته ای

یاری به من بده که در او بینم
یک گوشه از صفای سرشت تو

parädox · 27/10/20

کوثر پورخضر گفت:
یاری به من بده که در او بینم
یک گوشه از صفای سرشت تو

و يك دريچه كه از آن
به ازدحام كوچه ي خوشبخت بنگرم

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اخراج شده

کاربر ممتاز

اخراج شده

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

کاربر فعال انجمن

اخراج شده

کاربر فعال انجمن

اخراج شده

کاربر فعال انجمن

اخراج شده

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین