مشاعره با اشعار فروغ فرخزاد

کوثر پورخضر · 27/10/20

baharsh20209 گفت:
با عرض معذرت با ق پیدا نکردم

و قلب باغچه در زیر آفتاب ورم کرده است
و ذهن باغچه دارد آرام آرام
از خاطرات سبز تهی می شود .

دل نیست این دلی که به من دادی
در خون تپیده آه رهایش کن
یا خالی از هوی و هـ*ـوس دارش
یا پای بند مهر و وفایش کن

~BAHAR.SH~ · 27/10/20

کوثر پورخضر گفت:
دل نیست این دلی که به من دادی
در خون تپیده آه رهایش کن
یا خالی از هوی و هـ*ـوس دارش
یا پای بند مهر و وفایش کن

نرم نرمک خدای تیره ی غم
می نهد پا به معبد نگهم
می نویسد به روی هر دیوار
آیه هایی همه سیاه سیاه

کوثر پورخضر · 27/10/20

baharsh20209 گفت:
نرم نرمک خدای تیره ی غم
می نهد پا به معبد نگهم
می نویسد به روی هر دیوار
آیه هایی همه سیاه سیاه

هر شب بر آستان جلال تو
گویی امید جسم دگر دارم
از دیدگان روشن من بستان
شوق به سوی غیر دویدن را

~BAHAR.SH~ · 27/10/20

کوثر پورخضر گفت:
هر شب بر آستان جلال تو
گویی امید جسم دگر دارم
از دیدگان روشن من بستان
شوق به سوی غیر دویدن را

آه اکنون تو رفته ای و غروب
سایه میگسترد به سـ*ـینه راه

کوثر پورخضر · 27/10/20

baharsh20209 گفت:
آه اکنون تو رفته ای و غروب
سایه میگسترد به سـ*ـینه راه

همچو بارانی که شوید جسم خاک
هستیم زآلودگی ها کرده پاک
ای تپش های تن سوزان من
آتشی در سایه مژگان من

~BAHAR.SH~ · 27/10/20

کوثر پورخضر گفت:
همچو بارانی که شوید جسم خاک
هستیم زآلودگی ها کرده پاک
ای تپش های تن سوزان من
آتشی در سایه مژگان من

ناله می لرزد ،می رقصد اشک
آه بگذار که بگریزم من
از تو ای چشمه جوشان گنـ*ـاه
شاید آن به که بپرهیزم من

کوثر پورخضر · 27/10/20

baharsh20209 گفت:
ناله می لرزد ،می رقصد اشک
آه بگذار که بگریزم من
از تو ای چشمه جوشان گنـ*ـاه
شاید آن به که بپرهیزم من

نمی دانم چه می خواهم خدایا
به نبال چه می گردم شب و روز
چه می جوید نگاه خسته ی من
چرا افسرده است این قلب پرسور

~BAHAR.SH~ · 27/10/20

کوثر پورخضر گفت:
نمی دانم چه می خواهم خدایا
به نبال چه می گردم شب و روز
چه می جوید نگاه خسته ی من
چرا افسرده است این قلب پرسور

رفتن و بیهوده خود را کاستن
سرنهادن بر سیه دل سـ*ـینه ها
سـ*ـینه آلودن به چرک کینه ها
در نوازش ‚ نیش ماران یافتن

~BAHAR.SH~ · 27/10/20

moh@mad گفت:
از تنگنای محبس تاریکی
از منجلاب تیره این دنیا
بانگ پر از نیاز مرا بشنو
آه ای خدا ی قادر بی همتا
یکدم ز گرد پیکر من بشکاف
بشکاف این حجاب سیاهی را

اسرار آن خطای نخستین را
تنها تو قادری که ببخشایی
بر روح من صفای،نخستین را
آه ای خدا چگونه ترا گویم

~BAHAR.SH~ · 27/10/20

moh@mad گفت:
خیلی جالبه فقط یک کلمه !!؟
همچو آواری نسیم پر شکسته
عطر غم می ریخت بر دلهای خسته.
پیش رویم
چهره تلخ زمستان جوانی
پشت سر
آشوب تابستان عشقی ناگهانی
سـ*ـینه ام
منزلگه اندوه و درد وبد گمانی.
کاش چون پاییز بودم

می خواستم که شعله شوم سرکشی کنم

مرغی شدم به کنج قفس بسته و اسیر

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر فعال انجمن

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

کاربر فعال انجمن

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

کاربر فعال انجمن

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

کاربر فعال انجمن

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین