مشاعره با اشعار سهراب سپهری

moh@mad · 15/10/20

مهتا گفت:
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی..
اه از این ایینه دنیا ک چه ها خواهد کرد

در دل من چیزی است مثل یک بیشه نور
مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم می خواهد
بدوم تا ته دشت بروم تا سر کوه

ronak.a · 15/10/20

moh@mad گفت:
در دل من چیزی است مثل یک بیشه نور
مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم می خواهد
بدوم تا ته دشت بروم تا سر کوه

هیچکس زاغچه ای را سر یک مزرعه جدی نگرفت .
من به اندازه ی یک ابر دلم میگیرد
.....
و شبی از شبها
مردی از من پرسید
تا طلوع انگور چند ساعت راه است

parädox · 15/10/20

ronak.a گفت:
هیچکس زاغچه ای را سر یک مزرعه جدی نگرفت .
من به اندازه ی یک ابر دلم میگیرد
.....
و شبی از شبها
مردی از من پرسید
تا طلوع انگور چند ساعت راه است

تن من گر تنهاست
دل من با دلهاست
دوستانی دارم بهتر از برگ درخت
ک دعایم گویند و دعاشان گویم

ronak.a · 15/10/20

مهتا گفت:
تن من گر تنهاست
دل من با دلهاست
دوستانی دارم بهتر از برگ درخت
ک دعایم گویند و دعاشان گویم

من از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم
حرفی از جنس زمان نشنیدم!
هیچ چشمی عاشقانه به زمین خیره نبود.

فاطمه باقری · 15/10/20

در دل من چیزیست مثل یک بیشه ی نور
مثل خواب دم صبح
وچنان بیتابم که دلم میخواهد
بدوم تا ته دشت
بروم تا سر کوه
دور ها آواییست
که مرا میخواند

parädox · 15/10/20

F_B_T گفت:
در دل من چیزیست مثل یک بیشه ی نور
مثل خواب دم صبح
وچنان بیتابم که دلم میخواهد
بدوم تا ته دشت
بروم تا سر کوه
دور ها آواییست
که مرا میخواند

دوست را زیر باران باید برد
عشق را زیر باران باید جست
زیر باران باید با زن خوابید
زیر باران باید بازی کرد
زیر باران باید چیز نوشت حرف زد
نیلوفر کاشت

niloofar.H · 17/10/20

تن من گر تنهاست
دل من با دلهاست
دوستانی دارم بهتر از برگ درخت
ک دعایم گویند و دعاشان گویم

ronak.a · 17/10/20

niloofar.H گفت:
تن من گر تنهاست
دل من با دلهاست
دوستانی دارم بهتر از برگ درخت
ک دعایم گویند و دعاشان گویم

من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه، از پل، از رود، از موج
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست

*KhatKhati* · 18/10/20

ronak.a گفت:
من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه، از پل، از رود، از موج
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست

تلخی زندگی ما همچو شهد شیرین است
من و تو می دانیم
زندگی آغازی است که به پایان راهی است
زندگی آمدن و بودن و جاری شدن است
زندگی رفتن خاموش به یک تنهایی است

moh@mad · 21/10/20

*KhatKhati* گفت:
تلخی زندگی ما همچو شهد شیرین است
من و تو می دانیم
زندگی آغازی است که به پایان راهی است
زندگی آمدن و بودن و جاری شدن است
زندگی رفتن خاموش به یک تنهایی است

تو به آیینه،نه آیینه به تو خیره شده ست
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی
آه از آیینه دنیا که چه ها خواهد کرد

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر ممتاز

کاربر فعال انجمن

اخراج شده

کاربر فعال انجمن

دوستدار انجمن رمان ۹۸

اخراج شده

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر فعال انجمن

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

کاربر ممتاز

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین