مشاعره با اشعار سهراب سپهری

moh@mad · 12/10/20

*KhatKhati* گفت:
دشت های دلمان سبز و پر از چلچله ها
روز ما گرم و شب از قصه دیرین لبریز

زندگی وزن نگاهی است كه در خاطره‌ها ميماند
شايد اين حسرت بيهوده كه بر دل داری
شعله‌ گرمی اميد تورا خواهد كشت
زندگی درك همين اكنون است

niloofar.H · 13/10/20

تنهایی ما تا دشت طلا دامن کشید
آفتاب از چهره ما ترسید
دریافتیم و خنده زدیم
نهفتیم و سوختیم
هر چه بهم تر تنهاتر
از ستیغ جداشدیم

moh@mad · 15/10/20

niloofar.H گفت:
تنهایی ما تا دشت طلا دامن کشید
آفتاب از چهره ما ترسید
دریافتیم و خنده زدیم
نهفتیم و سوختیم
هر چه بهم تر تنهاتر
از ستیغ جداشدیم

مرا تنها گذار
ای چشم تبدار سرگردان
مرا با رنج بودن تنها گذار
مگذار خواب وجودم را پر پر کنم
مگذار از بالش تاریک تنهایی سر بردارم
و به دامن بی تار و پود رویاها بیاویزم

parädox · 15/10/20

moh@mad گفت:
مرا تنها گذار
ای چشم تبدار سرگردان
مرا با رنج بودن تنها گذار
مگذار خواب وجودم را پر پر کنم
مگذار از بالش تاریک تنهایی سر بردارم
و به دامن بی تار و پود رویاها بیاویزم

من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه از پل از رود از موج
پرم از سایه برگی دراب
چ درونم تنهاست

moh@mad · 15/10/20

مهتا گفت:
من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه از پل از رود از موج
پرم از سایه برگی دراب
چ درونم تنهاست

تا نسیم عطشی در بن برگی بدود
زنگ باران به صدا می آید.
آدم اینجا تنهاست
و در این تنهایی،سایه ی نارونی تا ابدیت جاریست

parädox · 15/10/20

moh@mad گفت:
تا نسیم عطشی در بن برگی بدود
زنگ باران به صدا می آید.
آدم اینجا تنهاست
و در این تنهایی،سایه ی نارونی تا ابدیت جاریست

تلخی زندگی ما همچو شهد شیرین است
من و تو میدانیم
زندگی اغازی است ک به پایان راهی است
زندگی امدن و بودن و جاری شدن است
زندگی رفتن خاموش به یک تنهایی است

moh@mad · 15/10/20

مهتا گفت:
تلخی زندگی ما همچو شهد شیرین است
من و تو میدانیم
زندگی اغازی است ک به پایان راهی است
زندگی امدن و بودن و جاری شدن است
زندگی رفتن خاموش به یک تنهایی است

تکه نانی دارم خرده هوشی سر سوزن ذوقی
مادری دارم بهتر از برگ درخت
دوستانی بهتر از آب روان
و خدایی که در این نزدیکی است

parädox · 15/10/20

moh@mad گفت:
تکه نانی دارم خرده هوشی سر سوزن ذوقی
مادری دارم بهتر از برگ درخت
دوستانی بهتر از آب روان
و خدایی که در این نزدیکی است

تو مرا یاد کنی یا نکنی
باورت گر بشود گر نشود
حرفی نیست اما
نفسم میگیرد در هوایی ک نفس های تو نیست

moh@mad · 15/10/20

مهتا گفت:
تو مرا یاد کنی یا نکنی
باورت گر بشود گر نشود
حرفی نیست اما
نفسم میگیرد در هوایی ک نفس های تو نیست

تو نه در ديروزی و نه در فردایی
ظرف امروز پر از بودن توست
شايد اين خنده كه امروز، دريغش كردی
آخرين فرصت همراهی با اميد است

parädox · 15/10/20

moh@mad گفت:
تو نه در ديروزی و نه در فردایی
ظرف امروز پر از بودن توست
شايد اين خنده كه امروز، دريغش كردی
آخرين فرصت همراهی با اميد است

تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی..
اه از این ایینه دنیا ک چه ها خواهد کرد

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر ممتاز

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر ممتاز

اخراج شده

کاربر ممتاز

اخراج شده

کاربر ممتاز

اخراج شده

کاربر ممتاز

اخراج شده

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین