گردشگری استان خراسان رضوی

FaTeMeH QaSeMi · 7/5/21

در قرن چهارم ، بوزجان بر سر راه نیشابور ـ هرات واقع بود، و فاصلة نیشابور تا بوزجان چهار مرحله ، و از آنجا تا بوشنج * (پوشنگ ) نیز چهار مرحله و از آنجا تا هرات یک مرحله بود (ابن حوقل ، ص ۴۵۳). فاصلة بوزگان تا مالن ، مرکز باخَرْز * ، نیز به یک مرحله می رسید (اصطخری ، ص ۲۲۳). به نوشتة مؤلف حدودالعالم (تألیف ۳۷۲)، پوژگان در حدود نیشابور با کشت و بَرز بود و از آنجا کرباس صادر می شد (ص ۹۱). در حدودالعالم از جام ذکری نشده ، که اهمیت بوزجان را نسبت به شهر جام در اواخر قرن چهارم نشان می دهد. به نوشتة گردیزی (ص ۱۷۵) و عتبی (ص ۱۸۶ـ ۱۸۸) در ۳۹۱، در جنگ سرداران سامانی با هم از یک سو، و جنگ آنان با سلطان محمود غزنوی (حک : ۳۸۹ـ۴۲۱) از سوی دیگر، اغلب نام بوزگان آمده است . در ۴۹۳ سنجر سلجوقی (حک : ۵۱۱ ـ۵۵۲) در صحرای بوزجان با حبشیِبن سابق ، از امرای مشهورِ سلجوقیان ، و بَرکیارُق بن ملکشاه جنگ سختی کرد که به قتل حبشی و فرار برکیارق به عراق انجامید (خوافی ، ج ۲، ص ۲۱۰). سمعانی (متوفی ۵۰۶) بوزجان را شهر کوچکی از رَساتیق (مناطق روستایی ) نیشابور ضبط کرده است (ج ۲، ص ۳۵۵). از این زمان است که شهر بوزجان مرکزِ (قصبة ) ولایتِ (کورة ) زام به شمار می آید (یاقوت حموی ، ج ۲، ص ۹۰۹). پس از حملة مغول ، در نیمة اول قرن هشتم حمدالله مستوفی بوزجان را پوچکان ، و فاصلة آن را تا نیشابور ۳۸ فرسنگ ضبط کرده ، و افزوده است که از پوچکان جاده ای به قاین و جاده ای به باخرز، و جاده ای هم به سرخس امتداد داشته است (ص ۱۷۷) و شهر بوزجان اهمیت خود را بازیافته بود، به طوری که حافظ ابرو (ص ۲۷) می نویسد «بوزجان قصبه ای است و حصاری دارد». ظاهراً بوزجان تا پیش از سدة نهم ، از مراکز علم و ادب و عرفان بوده است . به نوشتة عبدالرحمان جامی ، در بوزجان مدرسه ای بود که ساکنان آن را اولیا می خواندند (ص ۳۶۲). بنابر مطالب احسن التواریخ ، در ۹۳۵ در یورش عبیدالله خان ازبک در موضع جام ] احتمالاً در بوزجان هم [ خلقِ بسیار، خانه و اهل و عیال را گذاشتند و فرار کردند و جمعی کثیر به زخم شکنجه هلاک شدند (روملو، ج ۱۲، ص ۲۷۴ـ۲۷۵). ظاهراً به همین سبب ، بوزجان به عنوان یکی از آبادیهای بزرگ جادة نیشابور ـ هرات اهمیت خود را بار دیگر از دست می دهد
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 7/5/21

. از بوزجان در دورة صفویه ، به سبب جنگهای آنان با ازبکان در مشرق ایران ، اطلاع چندانی نداریم . ظاهراً در این دوره بر اثر رویدادهای طبیعی مانند زمین لرزه و حوادث اجتماعی مانند جنگها، اهالی بوزجان به جاهای دیگر از جمله جام (تربت جام ) نقل مکان کرده اند و شهر رو به ویرانی رفته است . در ۱۲۹۹، در دورة قاجاریه رکن الدوله در سفرنامة خود دربارة ویرانه های قلعة پوزکان ، در نزدیکی دهکدة نیل آباد (حدود ۲۴ کیلومتری جنوب شرقی تربت جام که راه تربت جام ـ تایباد از هشت کیلومتری مغرب آن می گذرد) که برجی در آن ساخته شده و محل قراول بوده مطالبی درج کرده است . او می افزاید مقبرة شیخ اباذر پوزکانی ] = بوزجانی * [ که یکی از اوتاد بوده در خارج این قلعه است و اهالی دهات اطراف به این مقبره اعتقاد تام دارند (ص ۱۰۶). این زیارتگاه امروزه به مقبرة شیخ ابوذر بژگانی معروف است . از جمله مردان بزرگ بوزجان ، ابوالوفای بوزجانی * ، از بزرگترین ریاضیدانها و منجمان مشهور ایران و جهان اسلام ، بوده است .اين اثر كه در واقع آخرين بنا از ابنيه موجود در مجموعه معماري مزار شيخ احمد جام محسوب مي شود ،در كجاورت فضاي ورودي و جنب آب انبار قرار دارد . در پشت اين بنا نيز فضايي سبز ومشجر روبروي مزار شيخ جام واقع است . از ديدگاه معماري مسجد زير زميني مشتمل بر دو قسمت زمستاني و تابستاني است . مسجد زير زميني( زمستاني ) پايين تر از سطح معابر وگذرگاه ها است كه ساختار آن گوياي هويت و اصالت آن مي باشد.
قسمت بالاي اين فضا ،محدوده اي فاقد پوشش و تنها محل محل محرابي ساده در آن مشخص است . پيرامون اين فضا نيز با ايجاد ديوار چيني آجري محصورگرديده است . در ابتداي فضاي داخلي مسجد ،‌رشته پلكاني تعبيه شده است كه مستقيماَ به شبستان زير زميني مسجد منتهي مي گردد . شبستان فضايي مشتمل بر ششستونچهار ضلعي و قطور است و به كمك همين ستون ها پوشش فضايي داخل بنا نيز امكان پذير گرديده است . نقاطي از پوشش سقف مسجد به صورت گنبدي بوده كه اين گنبدها در ميان هر چهار ستون شكل گرفته است .
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 7/5/21

گويا پيش از اين شبستان مزبور فضاي كوچكتري را اشغال نموده و داراي چهار ستون بوده كه در دوره هاي بعد به فراخور نياز براي استفاده بيشتر از فضاي داخلي ،‌شبستان را گسترش داده و دو ستون به مجموع آنها اضافه نموده اند . شبستان در ابتدا محرابي ساده و طاق نماهايي نيز داشته كه بخشي از آن مسدود و طاق نماهاي جديدي به معماري آن افزوده شده است.در حال حاضر با هشت نور گير كه در حاشيه فضاي داخلي تعبيه شده نور فضاي داخلي تامين مي گردد . شواهد موجود مؤيد آن است كه محراب تا چند سال پيش ساده و فاقد هر گونه تزئينات بوده ودر سالهاي اخير گچبري هاي عناصر تزئيني امروزي به آن اضافه شده است . در كتيبه قرآني محراب مسجد زير زميني آمده است : ( فنادته الملكه و هو قائم يصلي في المحراب ) در طرف نيم ستون مجراب نام خلفاي راشدين نوشته شده و سازنده محراب جديد نيز بدين صورت معرفي شده است : ( عمل عبد الضعيف عبدالله بن الحسن غمخوار احمدي ) ( ۱۳۵۷ ش)ويژگي هاي معماري بنا حكايت از آن دارد ، شالوده و بنيان آن متعلق دوره صفويه بوده و در دوره قاجار فضاي شبستان وسعت پيدا كرده است . اما در سال ۱۳۹۸ ه ق فضاي داخلي بنا به همت توليت مزار شيخ احمد جام ( حاجي قاضي محمد جامي الاحمدي ) مرمت شد و محراب آن نيز در سال ۱۳۵۷ ش باز پيرايي ومزين گرديد.

این مسجد در جانب غربی مزار واقع است که با یک مقصوره چلیپا شکل و شبستان های ستون دار طرفین صحن،فضایی مذهبی را شکل می دهد. رواق شرقی این بنا با مسجد عتیق پیوند خورده و ظاهراً تنها بخش قدیمی مسجد گنبد مقصوره است که توسط (جلال الدین فیروز شاه) به سال ۸۴۶ ه.ق بنیاد شده است.در بخش خلفی دیوار گنبد خانه کتیبه ای با قلم شیوای ثلث به رنگ سفید بر زمینه ای فیروزه ای بر جای مانده که حاوی نام معمار بنا و تاریخ ساخت آن است .

منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 7/5/21

رقص آفر ، رقص خاصی بوده است كه توسط قبیله‌ای كه در جنوب و شرق خراسان فعلی سكونت داشته‌اند اجرا می‌شده است. «تحقق مرز با توجه به مدارک تاریخی می‌توان این‌طور توجیه كرد، كه رقص آفَر یا به اصطلاح عامه مردم تربت جام «رقص آپر» پارت در محل اتصال آن با هور‌كاینه به سوی جنوب با دشواری‌های گوناگون مواجه می‌شود. در كتیبه شاپور یكم ساسانی كه حدود۲۶۰ میلادی نوشته شده، میان ولایات پارت و ابرشهر فرق گذاشته می‌شود، ابر‌شهر نام پیشین شهری است كه بعدها به نیشابور شهرت یافت. اماپاره‌ای از منابع كوشیده‌اند تا ثابت كنند، كه نام ابرشهر برگرفته از «اپرنی»، یعنی نام قبیله‌ای است. «هرتسفلد» با استناد به قول «یاقوت حموی» جغرافیانویس مسلمان، می‌گوید كه ولایت پارت در دوره اشكانیان در جنوب خراسان تا گناباد بیرجند پیش می‌رفت، گروه پرنی و نیز معروف به اپرنی دودمان اشكانی از میان آنان برخاسته بودند. به قبیله پرنی می‌توان شكلی از گویش نسبت داد كه مایه‌های زیادی از لهجه ایرانی مشرق داشت.» از نظر قدمت اگرچه در هیچ منبعی مكتوب، ذكری از رقص‌های آیینی تربت جام به میان نیامده است اما از روی شواهد و قراین می‌توان قدمت رقص آیینی را در این منطقه اثبات كرد. علت اینكه رقص‌های تربت جام انواع گوناگون و متعدد دارند و هر یک به اسامی مختلفی نامیده می‌شوند، حاکی از قدمت و اهمیت رقص در این ناحیه از كشور، از دیرباز دارد. «استرابون» در كتاب جغرافی خود می‌نویسد: «… سیت‌ها قبایلی بودند كه در شمال شرقی آسیا و مغرب اروپا مسكن داشتند و ساكنین نواحی غربی ایران این جشن را «ساک» می‌نامیدند، یعنی جشنی كه از مشرق ایران الهام گرفته باشد. چون رقاصان به لباس سیت‌های آسیای مركزی و آواز خوان‌ها به لباس جنگی بلخیان ملبس می‌شدند». بنابر این می‌توان گفت كه شرق ایران، به‌خصوص شرق خراسان، خاستگاه بسیاری از رقص‌های آیینی بوده‌است.
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 7/5/21

مسعودی نیز در «مروج الذهب» از رقص‌های مردم خراسان در دوران عباسی صحبت می‌كند. «معتمد حاضران، روز پیش را بخواست و چون در مجلس جابه جا نشستند به یکی از ندیمان خویش گفت: رقص و انواع آن را با صفت مطلوب آواز خوان برای من وصف كن و اوصاف آواز خوان را بگو، طرف سوال گفت: ای امیر مومنان، مردم اقالیم و شهرها از خراسان و غیره در كار رقص گونه گونند همه‌ آهنگ‌های رقص هشت گونه‌اند. آفَر: که در اصطلاح محلی به آن «آفَر»، «اَپَر»، « لَپَر»، «هَپَر» نیز می‌گویند، بنابر نظر فاروق کیانی از مصدر آفریدن و به‌وجود آوردن است. عده‌ای به آن «هزاره بازی» نیز می‌گویند، آفر رقصی دسته جمعی است که فقط مخصوص مردان است و به دو طریق اجرا می‌شود، یک نوع آن که به «آفر کشاورزی» مشهور است و کشت گندم از ابتدا تا جمع‌آوری محصول و پختن نان، شکر گذاری و شادی برای برداشت یک محصول خوب را نشان می‌دهد و نوع دیگر که به «آفر قالیبافی» مشهور است،از پرورش گوسفند و پشم چینی، نخ ریسی، رنگ کردن نخ، قالی بافی و فروش آن به نمایش گذاشته می‌شود. ضمنا اگر ریتم یا آهنگ سریع اجرا شود به آن «آفر بالا پرده» و اگر ریتم آن کُند باشد به آن «آفر پایین پرده» می‌گویند. مدت زمان لازم برای اجرای آفر ۱۵ الی ۲۰ دقیقه است. آفر کشاورزی: دارای هجده حرکت اصلی و سمبلیک و ۸ حرکت جنبی می‌باشد. ابتدا سالار کشت‌مندان، کسی که از دیگر کشاورزان مرتبه و تجربه بیش‌تری دارد وسرپرست چند دهقان است، به همراه ۶ تا ۱۲ دهقان که هر یک وظیفه‌ای خاص در امر کاشت، داشت و برداشت محصول برعهده دارند، به انتخاب بهترین زمین می‌پردازد، سالار در شبی مهتابی یکه و تنها به قله کوهی رفته، پس از آن‌که سرو تن را در آب چشمه‌ای صاف و زلال می‌شوید، و با تمنای سالی پر بار و زمستان و بهاری پر آب، آن هنگام که خورشید هنوز انوار طلایی خود را به دشت‌ها سرازیر نساخته است به انتخاب بهترین زمین می‌پردازد و حرکت اول آفر شروع می‌شود.
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 7/5/21

-حرکت اول بدین ترتیب است، افرادی که به صورت دایره‌وار ایستاده‌اند، دست راست خود را در امتداد آسمان بدون خمیدگی دراز کرده و سر متمایل به شانه چپ خم شده است و دست چپ را بر کمر به طوری که کف دست به طرف زمین است با حرکت پای راست که بالا آمده و با زانو زاویه ۹۰ درجه می‌سازد، به سمت جلو بر خلاف عقربه‌های ساعت حول دایره‌ای فرضی حرکت می‌کنند و دست را نیز در همین جهت بر بالای سر از شانه حرکت می‌دهند.- حرکت دوم حمل سمبلیک بذر و انتقال آن به زمین و مزرعه است. دامن پیراهن چهل تریزه با هر دو دست به سمت جلو فرد گرفته می‌شود و از سمت راست به سمت چپ به طرف داخل دایره فرضی حرکت داده می‌شود و پای راست نیز که با زانو زاویه ۹۰ درجه می‌سازد به زمین کوبیده می‌شود.-حرکت سوم بذر پاشی را به صورت سمبلیک نمایش می‌دهد. در این حرکت دو کنار دامن چهل تریزه به دست چپ گرفته می‌شود، توسط دست راست از داخل دامن بذر برداشته می‌شود و با حرکت آن به سمت عقب، بذر به سمت داخل دایره فرضی پاشیده می‌شود.۴-حرکت چهارم، نمایش سمبلیک شخم زدن است. دست چپ در داخل دست راست از پهلو به سمت بالا رفته و به سمت زمین پایین می‌آید سپس به سمت چپ بالا می‌رود.-حرکت پنجم، مسطح کردن زمین جهت رسیدن آب به تمامی قسمت‌های کاشته شده و پوشش روی دانه که بذررا در زیر خاک پنهان می‌کند تا از دسترس پرندگان و حشرات دور بماند که اصطلاحا این عمل را «ماله کشیدن» می‌گویند. نمایش آن بدین ترتیب است، که دو دست در حالی که کف آن‌ها به سمت زمین است و جلو فرد نگه داشته شده‌اند، مستقیم از سمت راست به سمت چپ می‌آید و از سمت چپ از جلو سین.ه، دست‌ها حالت خمیده به خود می‌گیرند و کف دست‌ها مشت می‌شود و حرکت از ابتدا انجام می‌گردد. پای راست نیز در این حرکت طوری از زمین بلند می‌شود که با زانو زاویه ۹۰ درجه بسازد و بعد از آن به زمین گذاشته می‌شود.-حرکت ششم، رویش بذر و گندم را نشان می‌دهد، که گندم رشد نموده از زمین بلند می‌شود و وقتی که خوشه کرد و بارور شد، سَرِخوشه به سمت زمین متمایل می‌شود.
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 7/5/21

نمایش سمبلیک این حرکت بدین صورت است، که دست‌ها از دو طرف پای راست و پای چپ به سمت آسمان بالا می‌رود، طوری که کف دست‌ها به سمت آسمان قرار می‌گیرد، وقتی دست‌ها تا آخرین حد ممکن به طرف آسمان بالا رفت از آرنج خمیده شده و به سمت پایین به عقب بر می‌گردد، به‌طوری که نوک انگشتان به سمت زمین متمایل می‌شود.-حرکت هفتم ،حراست و نگهبانی از گندم است. نمایش این مرحله به این صورت است، که فرد دست‌هایش را از دو طرف به کمرش زده و پاها به فاصله ۳۰ سانتی‌متر از هم قرار می‌گیرند، فرد از سمت راست و سمت چپ حدود ۱۸۰ درجه بدون اینکه پاهای خود را حرکت بدهد بدن خود را از کمر حرکت می‌دهد. ستون مهره‌ها در این حالت کاملا راست است و خمیده نمی‌شود.-حرکت هشتم، گندم آماده درو را نشان می‌دهد. ابتدا فرد دست چپ را از پهلو به کمر می‌زند و در حالی که پای راست خود را کمی جلوتر می‌گذارد، دست راست در حالی که از آرنج خم شده‌است و با بازو زاویه‌ای حدود ۴۰ درجه ساخته است، تا نزدیکی سر بالا می‌آورد، سپس با هر دو دست این عمل را هم‌زمان نمایش می‌دهد. -حرکت نهم درو کردن را به صورت سمبلیک نمایش می‌دهد. دست چپ در حالی که به جلو آمده و انگشتان بر وی هم مشت می‌شوند، گرفتن بوته‌های گندم را نشان می‌دهد. دست راست که حالت داس را نشان می‌دهد، از سمت راست بالا به‌طور مورب به سمت دست چپ پایین می‌آید، کمر نیز اندکی خم می‌شود. در حالی که پای راست جلوتر گذاشته شده‌است، با یک جهش به جلو دو پا از هم دور می‌شود.-حرکت دهم که به آن گردش چرخ و فلک می‌گویند، نمایش سمبلیک جمع آوری وحمل محصول است. در حالی که دو دست به سمت بالا آمده و از آرنج خمیده شده و با بازو زاویه ۹۰ درجه می‌سازند، دست راست در همین حال به سمت جلو و دست چپ به عقب حرکت می‌کند.-حرکت یازدهم کوبیدن محصول و جدا کردن کاه از دانه را این‌طور نشان می‌دهد، در حالی که هر دو دست به کمر زده شده‌است و پای راست به سمت جلو برداشته می‌شود، بدن از کمر حدود ۹۰ درجه برخلاف عقربه‌های ساعت می‌چرخد.-حرکت دوازدهم جدا کردن کاه و دانه از همدیگر به یاری باد است، که این عمل را اصطلاحا «چَک زدن» می‌گویند
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 7/5/21

. دست راست در حالی که از پهلو فاصله گرفته است، از بالا به سمت پایین و به طرف داخل دایره حرکت می‌کند و دست چپ در حالی که جلوی زانوی چپ قرار گرفته به بالای سر می‌رسد، در این حرکت انگشتان هر دو دست به‌صورت مشت شده اند.-غربال کردن نیز مرحله یزد هم است. پشت دست چپ در حالی که در کف دست راست و جلوی فرد قرار گرفته است، شکلی به صورت دایره كه همانند غربال است، می‌سازد كه از سمت راست به چپ از بیرون به سمت داخل تا جلو س.ینه به عقب می‌آید و مجدد این عمل تکرار می‌شود.-حرکت بعدی این است که افراد گروه، دست‌ها را بر ‌روی شانه‌های یكدیگر قرار می‌دهند و در حالی که پای راست خود را اندکی بالا آورده به زمین می‌گذارند، همگی حول دایره‌ای فرضی از سمت راست به عقب حرکت می‌کنند. -حرکت پانزدهم با پایین آوردن دست‌ها از روی شانه‌های همدیگر شروع می‌شود. در حالی كه صورت همگی به سمت مرکز دایره فرضی است، می‌نشینند و خمیر کردن آرد را نمایش می‌دهند. این درحالی است كه فرد، نشسته و دست‌های خود را که به سمت جلو نگه داشته‌است، با هم به عقب می‌کشد. در این حالت دست‌ها از آرنج خم می‌شود گویی فرد چیزی را به سمت خود می‌کشد.-حرکت شانزدهم پختن نان را نمایش می‌دهد، در حالی که فرد هر دو دست خود را جلوی صورتش نگه داشته‌است، کف دست چپ را بر کف دست راست و سپس کف دست راست را بر کف دست چپ قرار می‌دهد و در آخر دست راست خود را به عقب می‌برد و مجددا بر کف دست چپ قرار می‌دهد.-حرکت هفدهم به‌دین صورت است، که هر دو دست را مقابل صورت خود نگه داشته به طوری که کف هر دو دست روبروی او قرار گیرد و در همان حال از راست به چپ حرکت می‌دهد. -آخرین حرکت این است، در حالی که هر دو دست کاملا راست و کشیده است، پای چپ حرکت کرده جلو پای راست قرار می‌گیرد، فرد به سمت جلو خم می‌شود و دست راست رو به زمین مقابل پای راست زمین را نشانه می‌رود.
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 7/5/21

سپس دست چپ رو به زمین مقابل پای چپ زمین را نشانه می‌رود.مكان‌های برگزاری رقص آفَر، مزارع گندم، كنار خرمن گندم، حیاط منازل هنگام جشن عروسی و ختنه‌سوری و نیز میدان‌گاهی كه محل تلاقی كوچه‌های متعدد باشد. لباس محلی مردم تربت جام كه در رقص نیز استفاده می‌شود، ارتباط تنگاتنگی به نحوه معشیت، دین و جغرافیای طبیعی این منطقه دارد. در حقیقت این لباس، لباس كار افراد نیز می‌باشد. این لباس در رقص‌های آیینی و به‌خصوص رقص آفَر مورد استفاده اجراكنندگان رقص می‌باشد و عبارتند از: -لُنگُته؛ كه به آن مِندیل نیز می‌گویند. به ‌طول۵ تا۷ متر و عرض۴۰ تا۵۰ سانتی‌متر كه به دور سر می‌پیچند. -كلاه قرص؛ از سیم، تار و پود محكم به‌صورت دایره‌ای از جنس پنبه و ابریشم درست می‌شود و روی سر قرار می‌گیرد. -پیراهن چهل تریزه؛ از پارچه سفید و در گذشته از پارچه‌های كرباسی دوخته می‌شده. این پیرهن دارای دامنی گشاد و بلند است كه تا بالای زانو می‌آید. به علت اینكه از چهل تكه تهیه و دوخته می‌شود به آن چهل تریزه گویند. -شلوار؛ از پارچه سفید رنگ به طول تقریبی۴ متر دوخته می‌شود و بسیار گشاد است. -پی‌تاوه؛ كه به آن پَتِک نیز گویند، پارچه‌ای است كه از مو یا پشم گوسفندان بافته می‌شود. آن را به دور ساق پا می‌پیچند. -چارق؛ كفشی است كه تـ*ـخت و بدنه آن از چرم گاو یا شتر ساخته می‌شود. -واسكَت؛ جلیقه‌ای سیاه رنگ كه بر روی پیراهن چهل تریزه می‌‌پوشند. -شال ابریشمی؛ شالی است، سیاه رنگ كه آن را بر روی پیراهن چهل تریزه و گرد كمر محكم گره می‌زنند. سایر ابزار و اشیا وابسته به رقص آیینی آفَر عبارتند از: سُرنا، دُهل و تعدادی چوب به ازای هر نفر دو عدد، كه طول آن حدوداً۵۰ سانتی‌متر می‌باشد. گاهی حركات نمایشی، با حركات دستان صورت می‌گیرد و احتیاج به داشتن چوب نمی‌باشد.سرزمین تربت جام یکی از مهم ترین مناطقی است که در آن موسیقی مقامی میان مردم از رواج چشمگیری برخوردار است و هنرمندان بنامی را در این زمینه به دنیای هنر معرفی نموده است.
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 7/5/21

موسیقی تربت جام در گذشته بیش از ۳۰۰ مقام داشته که امروزه بالغ بر ۵۰ مقام از آن همه باقی مانده است مقام های الله مدد، کبک زری و نوایی از آن جمله اند در نواختن این موسیقی از سازهایی مانند: دوتار،دایره و … استفاده می شود. همچنین از میان رقص های آئینی معروف در تربت جام می توان به رقص اپر و مراسم تمنای باران اشاره نمود.

رباط جام در سمت جنوبی خیابان کوثری شهر تربت جام قرار دارد که به صورت یک بنای چهار ایوانی ایجاد شده است. در حال حاضر ورودی آن به سمت شمال باز می شود اما به احتمال بسیار درگاه جدید در آن تعبیه شده است. فضای ورودی رباط به یک هشتی منتهی می شود و ایوان های شمالی و جنوبی آن در ادامه به فضایی وسیع می رسد که این نقاط به کمک پایه های آجری به چشمه تاق ها تبدیل شده اند. همچنین فضای داخلی بنا شامل ایوانچه هایی است که هر یک به حجره ای منتهی می شود. نمای بیرونی رباط علاوه بر دیوار اصلی بنا دارای سه برج است. از بخش های مهم این بنا فضای شاه نشین آن است که در بخش فوقانی هشتی ورودی غربی با پوشش گنبد عرقچین و با تزئینات کاربندی احداث شده است.با توجه به سبک معماری بنا می توان آن را از جمله آثار معماری بر جا مانده از دوران تیموریان دانست.

به استناد متون کهن تاریخی و بررسی های انجام شده گنبد خانه پیش از ابنیه دیگر توسط اعقاب سلطان سنجر سلجوقی به سال ۶۳۳ ه.ق پایه ریزی شد و به همت غیاث الدین محمد ابوبکر کرت (متوفی ۶۴۳ ه.ق)توسعه یافت. فضای داخلی گنبد خانه با نقاشی های رنگارنگ و زیبا روی گچ زینت یافته و تاریخ ۷۶۳ و۷۷۱ ه.ق بر انتهای کتیبه ها حکایت از مرمت و بازسازی بنا دارد. ساختار معماری گنبد خانه یادآور طرح مقبره سلطان سنجر در مرو است.گنبد بنا نیز با تلفیقی موزون از سه کنج و چهار تاقنمای هشت ضلعی ایجاد شده که سطح زرین آن با تزئینات کاربندی پوشش یافته است.

منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین