مشاعره با اشعار خودمون

Kimia_Rh · 6/8/18

به نام خدا
خب شروع کنین:)

روز گر شب میشود پایان رنگ شعله نیست

گر غروبی کرد خورشید پایان راه دره نیست

!Shîma! · 11/8/18

ترسیده بود قلبم از عشق زیادی‌ات
از این نبودنم و آن شکِ غیابی‌ات

ØMĪĎ · 18/8/18

تا یاد تو امشب به سرا پرده ی جان است
بگذار غم عشق بگویم که چنان است

!Shîma! · 18/8/18

تردید دارند شعرهایم هم دگر جانی ندارند.
یوسف شدم گفتند اما شهرِ کنعانی ندارند

ØMĪĎ · 1/9/18

در خاطر من، خاطره ها ساخته،رفتی
بر پیکر آرامش من تاخته، رفتی

!Shîma! · 2/9/18

یادم تو را، مثل خودم! آزار داده.
هستی ولی این ماندنت هم مثل باده...

ØMĪĎ · 2/9/18

هر کوچه ی این شهر تمنای تو دارد
برگرد که هر خانه پر از خاطره ی توست

!Shîma! · 2/9/18

تیر کشیدم بدنم تیر کشید؛ تیز نبودی اما...
خنجری نیست خودم کردم و حالا هم ما...

ØMĪĎ · 2/9/18

از این شب های طولانی
چه زجری می کشم! دانی؟!

!Shîma! · 2/9/18

یک شب تلخ نه، ایام خرابی داشتم.
بذر آفات خودم را در دل تو کاشتم

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی