در حال تایپ رمان مرگی که به من زندگی بخشید | آیدا رستمی کاربر انجمن رمان ۹۸

آیدا رستمی · 22/2/19

بیست روز از بودنم توی اشغال دونی می گذره، بوی نم خاک نه تنها برام دل انگیز نیست بلکه، تهوع اور و بد بو شده. دیگه نمی تونم اینجا بمونم، زندگی داخل لونه سگ بهتر از اینجاعه...
می‌خواستم برم و وسیله ای نداشتم که با خودم ببرم دست خالی، منتظر ایستادم، تا شب شد.
بعد از خوردن غذا، منتظر وایسادم تا هانیه و مهدی بخوابن. بعد از خاموش شدن...

آیدا رستمی · 9/5/19

-تو رو خدا ولم کن، من نمردم...چرا نمی فهمی؟ من زنده ام...
از حرکت ایستاد که تالاپ خوردم بهش...دستی روی سرم کشیدم و بعد بهش نگاه کردم، پوزخند صدا داری زد:
-ههه...که چی که زنده ای؟هان؟ همین که بری اونجا و پدر و مادرت تو رو ببینن و بعد یکی دیگه کپی تو رو روی تـ*ـخت ببینن همه چی بهم می خوره...
بعد صداش و کمی ارومتر کرد و ادامه داد:
-اگه همه...

آیدا رستمی · 1/8/19

دانای کل:
هانیه و مهدی سراسیمه با چشمانی که هنوز رنگ خواب به خود داشتند، وارد سالن شدند و تعظیمی کردند. رویا، متعجب به صحنه روبه روی‌اش خیره شده بود و با خود می‌گفت مگر این مرد چه کسی است؟!
صدای قدم‌های دیاکو در فضا طنین انداز شد و بعد از چندی، بر روی تـ*ـخت نشست و به ان تکیه زد. شانه های پهن و بزرگش تمام پشتی تـ*ـخت چوبینش را در بر گرفته...

آیدا رستمی · 16/3/20

نیشخندی می‌زند و به سوی او می‌رود.
صدای قدم های‌اش، رخنه در دل رویا می‌زند ولی سعی می‌کند، خودش را محکم نشان دهد و با پرویی به چشمان‌‌اش خیره می‌شود.
-که گفتی من کی‌ام، هوم؟ من موسس این شهرم، من اولین مرده‌ای هستم که نتونستم برم اون دنیا و اینجا موندگار شدم و...
رویا نمی‌گذارد حرف‌ش را تمام کند و محکم داد می‌زند:
-تو مردی، دیگرون...

آیدا رستمی · 16/3/20

دیاکو نیش‌خندی به سکوت رویا می‌زند و گرنبندی که کلیدی از آن آویزان است را از گردن‌‌اش در می‌اورد و می‌گوید:
-خب تنبیهت تموم شد...
با لحنی تحقیرانه ادامه می‌دهد:
-حالا وقت خدمتکاریه
و آخرین قفل را باز می‌کند که رویا بی‌هوش می‌شود و بر روی دستان دیاکو می‌افتد.
دیاکو متعجب به دخترک بی‌هوش در دستان‌اش خیره می‌شود و دستی بر روی موهای لطیف...

آیدا رستمی · 2/7/20

رویا:
خدمتکاری با سینی پر از غذا، اومد و بعد از گذاشتن اون‌ها روی تـ*ـخت، کناری می‌ایسته و می‌گه:
-آقا گفتن همه‌ش رو بخورید تا بعد کارتون رو براتون توضیح بدم.
نگاهی به سینی می‌اندازم و بعد به دختری که گوشه‌ای از اتاق، سر به زیر ایستاده.
-تو باید مبینا باشی، درسته؟
دختر، سرش رو بالا می‌گیره که چشم‌م به چشم‌های سبز رنگ‌ش می‌افته؛ واقعا حیف...

آیدا رستمی · 12/7/20

درحال تمیز کردن دیوار‌های قسمتی که مبینا صداش می‌زد تالار جلسات، بودیم؛ اینجا، برخلاف شهر، دیوار‌هاش از سنگ بود، سنگ‌های تراش خورده خاکستری رنگی که ما داشتیم، برقش می‌انداختیم.
به مبینا که با پارچه صورتی توی دستاش، سخت مشغول تمیز کردن دیوار بود، نگاه کردم؛ به گفته خودش، پدرش، بخاطر مخالفتش با ازدواج با پسرعموش، کشته بودش و باعث شده...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

در حال تایپ رمان مرگی که به من زندگی بخشید | آیدا رستمی کاربر انجمن رمان ۹۸

به این رمان از ۰تا ۱۰۰ چند میدی؟

۰

۵۰

۱۰۰

آیدا رستمی

نویسنده انجمن

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

آیدا رستمی

نویسنده انجمن

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

آیدا رستمی

نویسنده انجمن

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

آیدا رستمی

نویسنده انجمن

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

آیدا رستمی

نویسنده انجمن

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

آیدا رستمی

نویسنده انجمن

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

آیدا رستمی

نویسنده انجمن

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

به این رمان از ۰تا ۱۰۰ چند میدی؟

۰

۵۰

۱۰۰

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین