منتخب جوهر هزارتو (جلد دوم پیچ و خم دنج) | Tiralin کاربر انجمن رمان ۹۸

Tiralin · 29/12/23

این نه یک خواهش، که گنجینه‌ای پیشکشی‌ست از دستان آغشته به افسون و نیرنگ من به تو که از تبار اهریمن گزین من نیکاو‌تری¹؛ هلنای زیبای من!
خواهشت می‌بخوانم² تا مرا برگزینی و خود را [ دست‌کم بهر آرامش آن پاک‌سرشت از دست رفته! ] این خون جوشان و گوشت خواری هزار ساله که پایانش ناپیدای؛ بِرَهی³!
مرا خواهشت، ای افسونگر فریبا!
بگذر از روزگاری...

Tiralin · 1/2/24

بس جامم در این بزم از بری نوش شگفتی است.
می نگری؟ شاید آری و شاید هم نه چندان! همچون نسیمی یا که شَبَهی پر شتاب از برت می‌گذرم؛ به گرما و خونگر آشفتگی‌ اندیشه، به گرمی و ستم دیدگی اشک های بی رویه و به نوشی لَخت لَخت از جام لَبریز شگفتی !
چندان زیر و زبر ویرانه‌ی به جا مانده از گذرت دریده ام، خویش و تویَش از برکرده‌ام و سنگ و کلوخ...

Tiralin · 6/2/24

درود! این تیرالین است که بهر یادگاهی می‌نگارد، تا مگر غبار خاکستر از تن و جان براند!
آه! پناه بر پروردگار کوهستان و نهانش! به راستی این چه آیین است، که باستان‌تبارانی چون ما برپای می‌دارند؟
با تیغی خونین از کارزار‌های روزمره و شنلی که سردی دِی ماهش در آ*غو*ش می‌کشد؛ از پلکان سنگین فراز می‌یابم تا بر مزار آرمان در رسم.
پایکوبی بانقاب و...

Tiralin · 14/2/24

و با نامی از پروردگار هر کس در خاک سرزنده، به درودی از ژرفای غبار و طوفان و کارزار و سیاهی، گریخته‌ از یخ، میخ، فرزندان سرنیزه، موبد اهریمن سرگُذر¹ و در خم سرِ دردمندِ آرام‌جوی، تیرالین قلم به روانی یافته است!
به راست نه تندبادی در ره بود، نه سر نیزه‌ای و نه خون و اشک و دردمندی؛ ولی این بس، به گونه‌ای که کرانش ناپیدا دروازه‌ی پایان...

Tiralin · 16/2/24

به نام درود و نفرین مردمان گیهان، دیگر مهر ما را بدرود دوباره می‌خواند و لَخت لَخت ستارگانی چشمک‌زن فرش آسمان را آذین می‌شوند.
به فرود این فرش آذین پس از روزی بلند و کوفته روی سوی بالماسکه‌ی پسینم آرمان است.
نخست، " به آن کس، که هیچ‌کس"؛ دویم سوی آن که ناآمده رخت بدرود بست و کس را آگاه نشد، آیا به راستی او دوریان زیباروی داستان بود؛...

Tiralin · 17/2/24

بر گرد این بس هیزم گرم:
" مرا بگو از همه پیچ و خمت!"
" مرا بگو چرا از پای نمی‌اوفتی!"
" و نیز بگو چگونه و از بهر کدام سررشته‌ی فرزانگی هنوز گام به گام با ما همراهی!"¹
بسی نیک! باری پسین، پَست و کودکانه گیهان مردم دون رشته رشته‌ی دلم از یکدیگر گسست، تا با این بس مروارید که از حقه‌ی چشمان نیکاوم سرازیر است، باری دیگر بر...

Tiralin · 25/2/24

گیسوان شب‌تبار، شکن در شکن و چیره در پیرامون تَن، چهره‌ای ورم نموده از زخم پوشیده و سری که شاهنامه نویسی و پایکوبی در رود، به نام شمشیری بُرّا و خونی فشان از پیکر درّیده به کردار چاه¹ رسته است و در پناه پرّ سرایی از باران و برف پست سرشت، ترانه‌ای را بهر هزارمین بار ولی اینبار به چشمی دیگر می‌بخواند و نامه‌ی دویم را آغاز می‌کند.
به...

Tiralin · 2/3/24

انگار تنها چهارده پانزده سال دارم؛ هیچ از رود خِرد و پیچ و خم زندگی نچشیده‌ام و نخستین بار است که رویاروی مهتری در فرود شاخه‌های شکوفه‌دار می‌ایستم و دل می‌بازم.
آه، دل می‌بازم! چگونه پس از یخ و میخی که دلم را به خون کشاند، چندان که گمان می‌کردم از نبردی نابرادر¹ بازگشته‌ام و تنها در بیابانی آلوده بر غبارهای سیاه و خاکستری و بی‌کران،...

Tiralin · 4/3/24

من و تو رشته‌ی سرخ دلبستگی‌مان را به فرود شکوفه‌های ریزان گیلاس گسستیم و هر یک با سینِه‌هایی آلوده بر غبار اندوه و تنهایی به سویی رهنمون شدیم.
چون کودکی که به زخم و زور بزرگان بر آموزه و سرای دانش شده، نیک ازبرم که آن غبار و زخم‌های تازیانه‌واری که از گسستن رشته در جانم به هیاهو که نه، به پایکوبی و جشن است، روزگاری بر رود روان فراموشی...

Tiralin · 9/3/24

پس از دمی از خاستگاه جان، پایکوبی در بالماسکه‌ی خودساخته و رویارویی با آن شاخ از درون که کس بار اندیشه و پذیرشش نیابد، ناخواسته ولی با زهری از شور نوجوانان در جام به سوی تن پسین دویدم.
او به راستی با آن قامت سرور از در جامه‌ی سوگلان دربار چین و مـ*ـاچین بود؛ چندان که بهر جام دیدارش دلم بار جام می‌پذیرفت و مَست‌تر از مولانای شمس در کوچه‌ی...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر تالار ترجمه

مدیر تالار ترجمه

مدیر تالار ترجمه

مدیر تالار ترجمه

مدیر تالار ترجمه

مدیر تالار ترجمه

مدیر تالار ترجمه

مدیر تالار ترجمه

مدیر تالار ترجمه

مدیر تالار ترجمه

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین