حقایق علمی جذاب در رابـ*ـطه با سیاره‌ی نپتون

ZaHRa · 13/5/22

این سیاره برای اولین بار در سال ۱۸۴۶ توسط "جان گاله "و "هاینریش دارست" کشف شد و اولین سیاره‌ای بود که پیش از اینکه با تلسکوپ مشاهده شد، وجود آن از طریق پیش‌بینی‌های ریاضی مشخص شد. این سیاره به دلیل اختلالاتی که در مدار اورانوس مشاهده شد، کشف شد. این اختلال که تغییر ناگهانی در چرخش اورانوس است ناشی از نیروی گرانش نپتون بود ویژگیها و زیبایی های سیاره نپتون
ویژگی‌های فیزیکی سیاره نپتون این سیاره مانند همه سیاره‌های منظومه شمسی به لایه‌های مختلف تقسیم می‌شود. ترکیب نپتون با توجه به لایه‌ای که به آن نگاه می‌کنید، متغیر است. هسته این سیاره از آهن، نیکل و سیلیکات، گوشته آن از آب، آمونیاک و متان و جو آن از هیدروژن، هلیوم و متان تشکیل شده است. ویژگیها و زیبایی های سیاره نپتون فاصله زیاد نپتون از خورشید باعث شده که اتمسفر بیرونی آن، که بالاترین دمای ابرهای آن ۲۱۸- درجه سلسیوس است، سردترین نقطه منظومه شمسی باشد. به دلیل وجود متان در جو سیاره که رنگ قرمز را جذب می‌کند، این سیاره به رنگ آبی دیده می‌شود. این سیاره 17 برابر سیاره زمین وزن دارد اما چگالی آن از چگالی زمین کمتر است، به دلیل فاصله این سیاره تا خورشید، نپتون طولانی ترین دوره تناوب مداری را در بین سیاره‌های دیگر منظومه شمسی ‏دارد. به همین دلیل، یک سال در این سیاره معادل 165 سال زمینی است. نپتون به خاطر داشتن انحراف محوری نزدیک به زمین و مریخ (28/5 درجه)‏‎ ‎‏ تا حدودی تغییرات فصلی دارد. یک فصل ‏نپتونی، بیش از 40 سال طول می‌کشد، اما مثل بقیه غول های گازی-یخی، تغییرات دمایی قابل توجهی ندارد.‏ ویژگی‌های گردش سیاره نپتون مدار بیضوی شکل نپتون باعث می‌شود این سیاره در فاصلۀ متوسطِ تقریباً ۴.۵ میلیارد کیلومتر از خورشید قرارگرفته باشد؛ پس با چشم غیرمسلح امکان مشاهدۀ آن وجود ندارد. نپتون تقریباً هر ۱۶۵ سال زمینی یک‌بار به دور خورشید حرکت می‌کند و از زمان کشف آن، توانست در سال ۲۰۱۱ اولین گردش خود را به‌طور کامل انجام دهد.

ZaHRa · 13/5/22

پلوتو نیز هر ۲۴۸ سال برای مدت ۲۰ سال یا بیشتر به درون مدار نپتون حرکت می‌کند؛ در طی این بازه، پلوتو در مقایسه با نپتون، به خورشید نزدیک‌تر است. با این حال، نپتون کماکان دورترین سیاره از خورشید است، زیرا در سال ۲۰۰۶ عنوانِ سیاره از پلوتو گرفته شد و دوباره آن را در دسته «سیاره کوتوله» قرار گرفت.
حلقه‌های سیاره نپتون نپتون دارای 5 حلقه است که این حلقه‌ها از حلقه زحل کمرنگ‌تر هستند و در فاصله ۲۷۰۰۰ تا ۳۸۵۰۰ کیلومتری به دور سیاره ی نپتون می‌چرخند، اسم آنها " گیل، له وریه، لاسل، آراگو و آدامز" است. حلقه خارجی نپتون با بقیه حلقه‌های سیاره ای منظومه شمسی متفاوت است. این حلقه معروف به "آدامز" دارای سه بخش منحنی غیر عادی به نام های «آزادی، برابری و برادری» است که از بقیه قسمت‌های آن روشن تر و متراکم تر است. کشش جاذبه‌ای ماه‌های نپتون ممکن است باعث ناصافی یا نابرابری حلقه‌ها شده باشد. بعضی از ماه‌های کوچک‌تر نپتون ممکن است با نیروهای جاذبه شان از حلقه‌های داخلی نگهداری کنند. آنها مواد تشکیل دهنده حلقه ها را تأمین می کنند.
سطح و اتمسفر نپتون دانشمندان بر این باورند که این سیاره به طور کامل از هیدروژن، هلیوم و سیلیکات ساخته شده است. سیلیکاتها مواد معدنی هستند که بیشتر پوسته سنگی زمین را تشکیل می دهند گو اینکه در نپتون اثری از سطح جامد دیده نمی شود. ابرهایی ضخیم سطح این سیاره را پوشش داده اند. درون این سیاره با قسمتی از گازهای به شدت فشرده شروع می شود. اطراف این هسته مرکزی را لایه ای از گازهایی که به شکل مایع در آمده اند احاطه می کند. انحراف زاویه محور نپتون باعث به وجود آمدن فصول در این سیاره شده است. نپتون با لایه ای ضخیم از ابرهایی که به سرعت در حال حرکتند پوشیده شده است. وزش باد، حرکت این ابرها را به 1100 کیلومتر در ساعت می رساند. ابرهایی که در فاصله دورتری از سطح سیاره قرار دارند عمدتا متان یخ زده می باشند. دانشمندان معتقدند که ابرهای تیره تر نپتون که در زیر ابرهای متان قرار گرفته اند سولفات هیدروژنند. در سال 1989، سفینه ویجر 2 منطقه تیره ای را در نپتون پیدا کرد. این لکه به دلیل وجود توده های گازی که با سرعت بسیار فراوان در حال گردش بودند، ظاهر شده بود. این منطقه نقطه سیاه بزرگ نام گرفت و شبیه نقطه قرمز بزرگ در مشتری بود. اما در سال 1994، تلسکوپ فضایی هابل نشان داد که این لکه از بین رفته است.

ZaHRa · 13/5/22

سطح و اتمسفر نپتون دانشمندان بر این باورند که این سیاره به طور کامل از هیدروژن، هلیوم و سیلیکات ساخته شده است. سیلیکاتها مواد معدنی هستند که بیشتر پوسته سنگی زمین را تشکیل می دهند گو اینکه در نپتون اثری از سطح جامد دیده نمی شود. ابرهایی ضخیم سطح این سیاره را پوشش داده اند. درون این سیاره با قسمتی از گازهای به شدت فشرده شروع می شود. اطراف این هسته مرکزی را لایه ای از گازهایی که به شکل مایع در آمده اند احاطه می کند. انحراف زاویه محور نپتون باعث به وجود آمدن فصول در این سیاره شده است. نپتون با لایه ای ضخیم از ابرهایی که به سرعت در حال حرکتند پوشیده شده است. وزش باد، حرکت این ابرها را به 1100 کیلومتر در ساعت می رساند. ابرهایی که در فاصله دورتری از سطح سیاره قرار دارند عمدتا متان یخ زده می باشند. دانشمندان معتقدند که ابرهای تیره تر نپتون که در زیر ابرهای متان قرار گرفته اند سولفات هیدروژنند. در سال 1989، سفینه ویجر 2 منطقه تیره ای را در نپتون پیدا کرد. این لکه به دلیل وجود توده های گازی که با سرعت بسیار فراوان در حال گردش بودند، ظاهر شده بود. این منطقه نقطه سیاه بزرگ نام گرفت و شبیه نقطه قرمز بزرگ در مشتری بود. اما در سال 1994، تلسکوپ فضایی هابل نشان داد که این لکه از بین رفته است.
بارش در نپتون به گفته دانشمندان و پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در برکلى، از سیاره نپتون دانه‌هاى تگرگ از جنس الماس فرو مى ریزند. منشاء این الماسها متان است، با توجه به فشار و حرارت درونی زیاد در این سیاره مولکول‌ها متان ابتدا مى‌شکنند و اتمهاى کربن و هیدروژن تبدیل مى شوند. سپس اتم‌هاى کربن به هم مى پیوندند و الماس را مى سازند این الماس‌ها باید تحت تاءثیر جاذبه سیاره به صورت بارانى از کریستال فرود آیند. اقمار و حلقه های نپتون نپتون 11 قمر شناخته شده دارد. تریتون (Triton) بزرگترین قمر این سیاره 2705 کیلومتر قطر دارد و در فاصله 354.760کیلومتری سیاره قرار گرفته است. این جرم تنها قمر در منظومه شمسی است که برخلاف جهت حرکت سیاره مادرش در چرخش است. تریتون مداری دایره شکل دارد و در مدت 6 روز زمینی یک بار دور نپتون می چرخد. احتمالا تریتون زمانی دنباله دار بزرگی به دور خورشید بوده و در مقطعی این دنباله دار گرفتار گرانش نپتون شده است.

ZaHRa · 13/5/22

دانشمندان مدارکی کشف کرده اند که ثابت می کند گدازه های آتشفشانی که در گذشته در این قمر فوران کرده اند ترکیبی از آب و آمونیا بوده اند. این ترکیب امروزه به شکل یخ زده در سطح تریتون وجود دارد. دمای سطحی این قمر 235- درجه سانتیگراد است. در واقع سردترین جائیست که در کل منظومه شمسی وجود دارد. تعدادی آتشفشان در سطح تریتون فعال باقی مانده اند و کریستالهای یخ نیتروژن را تا ارتفاع 10 کیلومتری سطح این قمر به بیرون پرتاب می کنند. نپتون سه حلقه واضح و یک حلقه مات دارد. همه این حلقه ها بسیار کدرتر از حلقه های زحلند. به نظر می رسد که این حلقه ها متشکل از ذرات غبارند. حلقه خارجی نپتون با بقیه حلقه های سیاره ای منظومه شمسی متفاوت است. این حلقه سه بخش منحنی دارد که از بقیه جاهای آن روشن تر و متراکم تر است . دانشمندان هنوز نمی دانند که چرا همه ذرات غبار به شکل یکنواخت در این حلقه پخش نشده است.
نپتون ابتدا در دل فرمولهای ریاضیات کشف شد. ستاره شناسان که تا قبل از آن فکر می کردند اورانوس آخرین سیاره منظومه شمسی است، متوجه شدند که اورانوس همیشه در جائیکه آنها پیش بینی می کردند نیست. نیروی گرانش سیاره ای ناشناخته بر روی اورانوس تاثیر می گذاشت. در سال 1843، جان آدامز(John C. Adams)، یک ستاره شناس و ریاضیدان جوان، کار خود را برای کشف سیاره ناشناخته آغاز کرد. آدامز پیش بینی کرد که فاصله این سیاره از اورانوس 6/1 بیلیون کیلومتر است. او مطالعات دقیق خود را در سپتامبر 1845 به پایان رساند. آدامز نتیجه تحقیقات خود را برای سر جورج ایری (Sir George B. Airy)، ستاره شناس سلطنتی انگلستان ارسال کرد. با اینحال چون ایری نمی توانست این سیاره را در تلسکوپ ببیند، نتوانست به آدامز اعتماد کند. در همین حال لوریر (Urbain J. J. Leverrier)، ریاضیدان فرانسوی که با آدامز نا آشنا بود، کار بر روی این پروژه را آغاز کرد. در نیمه های 1846، لوریر نیز موقعیت نپتون را پیش بینی کرد. او نتیجه مطالعات خود را، که به مطالعات آدامز بسیار شبیه بود، برای رصدخانه اورانیا (Urania) در برلین فرستاد. مدیر رصدخانه، یوهان گاله (Johann G. Galle)، به همراه دستیارش، هنریش دآرست (Heinrich L. d'Arrest)، مطالعات لوریر را بررسی کردند و وجود سیاره را تائید کردند. امروزه هم آدامز و هم لوریر ، هر دو را کاشف این سیاره می دانند.

ZaHRa · 13/5/22

‌نپتون ابتدا در دل فرمولهای ریاضیات کشف شد. ستاره شناسان که تا قبل از آن فکر می کردند اورانوس آخرین سیاره منظومه شمسی است، متوجه شدند که اورانوس همیشه در جائیکه آنها پیش بینی می کردند نیست. نیروی گرانش سیاره ای ناشناخته بر روی اورانوس تاثیر می گذاشت. در سال 1843، جان آدامز(John C. Adams)، یک ستاره شناس و ریاضیدان جوان، کار خود را برای کشف سیاره ناشناخته آغاز کرد. آدامز پیش بینی کرد که فاصله این سیاره از اورانوس 6/1 بیلیون کیلومتر است. او مطالعات دقیق خود را در سپتامبر 1845 به پایان رساند. آدامز نتیجه تحقیقات خود را برای سر جورج ایری (Sir George B. Airy)، ستاره شناس سلطنتی انگلستان ارسال کرد. با اینحال چون ایری نمی توانست این سیاره را در تلسکوپ ببیند، نتوانست به آدامز اعتماد کند. در همین حال لوریر (Urbain J. J. Leverrier)، ریاضیدان فرانسوی که با آدامز نا آشنا بود، کار بر روی این پروژه را آغاز کرد. در نیمه های 1846، لوریر نیز موقعیت نپتون را پیش بینی کرد. او نتیجه مطالعات خود را، که به مطالعات آدامز بسیار شبیه بود، برای رصدخانه اورانیا (Urania) در برلین فرستاد. مدیر رصدخانه، یوهان گاله (Johann G. Galle)، به همراه دستیارش، هنریش دآرست (Heinrich L. d'Arrest)، مطالعات لوریر را بررسی کردند و وجود سیاره را تائید کردند. امروزه هم آدامز و هم لوریر ، هر دو را کاشف این سیاره می دانند. ویژگیها و زیبایی های سیاره نپتون

سیاره ایکه به نام خدای دریای رومیان، نپتون نام گرفت. در آگوست 1989، سفینه ویجر 2 نخستین تصاویر تهیه شده در فاصله نزدیک را از این سیاره و برخی از اقمارش تهیه کرد. این سفینه همچنین به وجود حلقه های نپتون و شش قمر آن به نامهای دسپینا، گالاتیا، لاریسا، نایاد، پروتئوس و تالاسا پی برد.
منبع:دلگرم

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

حقایق علمی جذاب در رابـ*ـطه با سیاره‌ی نپتون

ZaHRa

سرپرست بخش جهانی دیگر

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

ZaHRa

سرپرست بخش جهانی دیگر

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

ZaHRa

سرپرست بخش جهانی دیگر

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

ZaHRa

سرپرست بخش جهانی دیگر

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

ZaHRa

سرپرست بخش جهانی دیگر

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

سرپرست بخش جهانی دیگر

سرپرست بخش جهانی دیگر

سرپرست بخش جهانی دیگر

سرپرست بخش جهانی دیگر

سرپرست بخش جهانی دیگر

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین